Εκείνον τον άντρα που ερωτεύτηκε τη θλίψη σου, εκείνον να λατρέψεις
Αγάπη
Εκείνον τον άντρα που ερωτεύτηκε την θλίψη σου..
Που νανούρισες όλες τις ελπίδες στο στήθος του..
Που μέσα στο δωμάτιο σας φτερούγιζε ο πόνος και εκείνος το γέμιζε με άσπρα πουλιά.
Εκείνον να αγαπήσεις σαν θησαυρό.
Εκείνον τον άντρα που αγκάλιασε όλους τους προηγούμενους άντρες στο μπράτσο του παρηγορωντας εσένα.
Που το χαμόγελο του δεν έσβηνε όταν δεν τον κοιτούσες..
Εκείνον τον άντρα που πολέμησε με τα φαντάσματα του παρελθόντος σου..
Που έπνιξε μέσα στα φιλιά του τους καημούς σου..
Που σχολούσε η θλίψη σου όταν τον αντίκριζες και σου χαμογελούσε..
Εκείνον να τον λατρέψεις σαν εικόνα.
Εκείνον τον άντρα που μάζεψε από κάτω τις ελπίδες και τα καμένα σου όνειρα και τα έκανε χαμόγελο στα μάτια σου.
Εκείνον τον άντρα που φανέρωσε τον ήλιο που σου έκρυψαν οι άλλοι όλοι να λατρέψεις.
Που χωρίς εγωισμό και μυστικά σου άπλωσε τα χέρια να αγκαλιάσει την απελπισία σου.
Που σκότωσε τους λύκους και τους μεταμόρφωσε σε άσπρα μικρά κουτάβια που σου χαϊδεύανε τα πόδια.
Που δεν λογάριασε τις πληγές σου για δικές σου αλλά τις φιλούσε σαν να ήταν δικές του πληγές.
Που αγάπησε τα κλαμένα σου μάτια και σου σκούπισε τα δάκρυα με τα δικά του καθαρά χέρια.
Τον άντρα που σου άπλωσε σαν φεγγάρι την αγάπη ένα βράδυ στα πόδια σου..
