Εμπειρίες μητέρων παιδιών με διάγνωση ΔΕΠ-Υ

Η ανατροφή ενός παιδιού με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής ή/και υπερκινητικότητας μπορεί να αποδειχτεί μία πρόκληση για τους γονείς, καθώς οι συμπτωματικές συμπεριφορές της διαταραχής θέτουν υπό δοκιμασία τις γονικές δεξιότητες.

Στην παρούσα μελέτη εξετάζονται οι εμπειρίες μητέρων με παιδιά με διάγνωση διαταραχής ελλειμματικής προσοχής και/ή υπερκινητικότητας και οι προκλήσεις που αυτές αντιμετωπίζουν στο οικογενειακό και κοινωνικό τους περιβάλλον και στην αλληλεπίδρασή τους με τη σχολική κοινότητα.

Έξι μητέρες παιδιών 10-17 ετών έλαβαν συμμετοχή, πραγματοποιώντας δομημένες συνεντεύξεις.

Η θεματική ανάλυση επιλέχθηκε ως μέθοδος επεξεργασίας των δεδομένων.

Συνολικά προέκυψαν δεκατέσσερις θεματικές ενότητες:

1) Αναζήτηση διάγνωσης,

2) Μετά τη διάγνωση,

3) Επίδραση στις προσδοκίες,

4) Φόβοι για το μέλλον,

5) Σωματική υγεία μητέρας,

6) Ψυχική υγεία μητέρας,

7) Οικογενειακές δυναμικές,

8) Σχολική κοινότητα,

9) Μελέτη,

10) Κοινωνική ζωή,

11) Στίγμα,

12) Παράπονο,

13) Προτάσεις για βελτιώσεις και

14) Ανάδειξη θετικών χαρακτηριστικών των παιδιών.

Η ανατροφή παιδιών με ΔΕΠ-Υ αναδείχθηκε ως μια απαιτητική διαδικασία, σε συμφωνία με την υπάρχουσα βιβλιογραφία, ενώ η απουσία αναφοράς στίγματος και επιπτώσεων στην κοινωνική ζωή των μητέρων ήρθαν σε αντίθεση με προηγούμενα ευρήματα.

Τέλος, η ανάγκη για βελτίωση των σχέσεων των μητέρων με τα μέλη της σχολικής κοινότητας και αναβάθμιση των κρατικών δομών για παροχή αποτελεσματικότερων υπηρεσιών επισημάνθηκε ως επιτακτική.

Η έρευνα διεξήχθει το 2015 από τη Νικολέττα Τσιαλαφούτα απόφοιτη του Τμήματος Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.

*Η έρευνα διεξήχθει με την υποστήριξη του Πανελλήνιου Σωματείου Ατόμων με ΔΕΠΥ ADHD Hellas.

το αρθρο αποτελεί αναδημοσίευση από εδώ