Ένας καρκίνος όρχεων και μια θαυματουργή γέννηση

Μετά από δύο άγριους γύρους καρκίνου των όρχεων, τέσσερις ανεπιτυχείς γύρους εξωσωματικής γονιμοποίησης, μεγάλης χρηματικής πίεσης και δεκάδες ταξίδια από την Αριζόνα στην κλινική του Λος Άντζελες, η οικογένεια Geoff Montgomery αρνείται να εγκαταλείψει το όνειρό τους, να αποκτήσουν ένα ακόμη παιδάκι.

Με τη δεύτερη διάγνωση του Geoff ότι πάσχει από καρκίνο των όρχεων, όπου το τεστ γονιμότητας έδειξε ότι είχε μηδενικό σπέρμα, η οικογένεια ανακάλυψε ότι είχαν ως εκ θαύματος αποκτήσει με φυσικό τρόπο το τρίχρονο αγοράκι τους Oliver. Και αποφάσισαν ότι θα ήθελαν ένα δεύτερο παιδί.

Γιορτάζοντας τα τρίτα του γενέθλια, ο μικρός Oliver σβήνοντας τα κεράκια του, ευχήθηκε να αποκτήσει μία αδελφούλα.

Λοιπόν...πως μοιάζει μία ημέρα στην εξωσωματική γονιμοποίηση; Βασικά σαν μία συναισθηματική περιπέτεια.

Η σύζυγος στο λογαριασμό της στο Instagram δημοσίευε όλες τις εντυπώσεις, τους φόβους, τις αγωνίες της, σε μία προσπάθεια να μειώσει το κοινωνικό στίγμα της υπογονιμότητας, και να βοηθήσει και τους άλλους που βιώνουν το ίδιο πρόβλημα.
Αλλά δεν είναι εύκολο όταν η καρδιά σου «ραγίζει» κάθε μέρα.

Όταν είστε κολλημένοι στην υπογονιμότητα οι ζωές όλων σας προσπερνούν.

Η ανακοίνωση κάθε εγκυμοσύνης σας κατακλύζει, καθώς βλέπετε ότι η δική σας ελπίδα περνά και χάνεται.
Η υπογονιμότητα είναι ένας μοναχικός δρόμος.

Σας κάνει να αναλύετε κάθε σκέψη στο μυαλό σας, κάθε σύσπαση στο σώμα σας και δεν είναι κάτι που μπορείτε εύκολα να διαχειριστείτε.

Διαβάστε ακόμη: Πώς κατάφερα να μείνω έγκυος

Όταν ρωτήθηκε η ίδια πως αισθάνεται είπε «νιώθω κολλημένη σε ένα τρενάκι του λούνα παρκ, από όπου όλοι οι άλλοι μπορούν να κατέβουν όταν θέλουν».
«Αλλά είμαι ο μοναχικός επιβάτης, που δεν ξέρει τι θα συναντήσει.
Και παρόλο που ήμουν σε αυτό επανειλημμένα, κάθε φορά είναι διαφορετική.

Τα συναισθήματα είναι έντονα, η αμφιβολία είναι πραγματική και η πληγή στην καρδιά φαίνεται μόνιμη».
Οι ημέρες της τον τελευταίο χρόνο έχουν γίνει ρουτίνα, αλλά ακόμη φοβάται.

Ο ήχος από το ξυπνητήρι της υπενθυμίζει ότι πρέπει να κάνει την ένεσή της, να πάρει ένα χάπι και πάλι από την αρχή.

Ορισμένες ενέσεις δεν πονούν όμως άλλες είναι εξαιρετικά επίπονες.
Η κοιλιά της είναι ένα ναυάγιο, γίνεται μαύρη και μπλε, φουσκωμένη από την υπερβολική δόση των ορμονών.

Αλλά παρ’ όλα αυτά, εξακολουθεί να επικεντρώνεται στην ευλογία του θαύματος του πρώτου μωρού της, με ευγνωμοσύνη για αυτό που ήδη έχει, και με ελπίδα για το τι επιφυλάσσει το μέλλον.

«Ξέρω ότι όλα αυτά είναι μέρος του σχεδίου, ότι τώρα είναι δύσκολο να το καταλάβουμε, αλλά πρέπει να έχουμε υπομονή γιατί μία μέρα όλα αυτά θα αξίζουν τον κόπο. Ναι το πιστεύω.
Ξέρω ότι είμαστε πιο δυνατοί από αυτό και ξέρω ότι θα το ξεπεράσουμε.

Μπορούμε να αφήσουμε τη θλίψη μας να μας καταβάλει, ή να επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να θεραπευτούν και να δοκιμάσουμε ξανά.

Διαβάστε ακόμη: Θεραπεία γονιμότητας και καρκίνος μαστού

Για μένα η εξωσωματική γονιμοποίηση είναι δύο ίσα μέρη, επιστήμη και ο Θεός.
Η πίστη μου είναι το θεμέλιο της προσπάθειάς μου.

Αισθάνεται άραγε ποτέ μοναξιά;

«Οι άνθρωποι σταματούν να σε ρωτούν τι κάνεις, όπως η καρδιά σου κυριολεκτικά συνθλίβεται.
Μερικά από τα αγαπημένα σας πρόσωπα προσπαθούν να κρατήσουν μία απόσταση, γιατί πραγματικά δεν ξέρουν τι να πουν. Θα ήθελαν να μάθουν τι είναι το καλύτερο να κάνουν; Απλά να είναι εκεί.

Να κάθονται δίπλα μας σιωπηλοί, ή να μας ενθαρρύνουν να προχωρήσουμε. Να μας προσκαλούν ξανά και ξανά ώσπου να πούμε ναι.
Φυσικά αφήστε τον χώρο που έχουν ανάγκη, αλλά να είστε παρόντες.
Να είστε τα αγαπημένα πρόσωπα που εμφανίζονται, ακόμη και στη χειρότερη μέρα, να είστε εκεί στο κλάμα, στο γέλιο, στο ποτό.
Ιδίως μην εγκαταλείπετε τους πληγωμένους φίλους σας».

Με τόσες δυσκολίες, οικονομικές και συναισθηματικές πως βρίσκει το κουράγιο να συνεχίζει;

«Υπάρχει αυτή η αμυδρή, αλλά πάντα παρούσα, ενστικτώδη, ακλόνητη ελπίδα που επιπλέει μέσα στον πυρήνα μου.
Είναι μικρή αλλά αμείλικτη.

Με κρατά ξύπνια τη νύκτα, προσπαθώντας να καταλάβω γιατί η εξωσωματική γονιμοποίηση δεν έχει ακόμη πετύχει σε μας.
Νιώθω ότι αφαιρούμαι μέσα στην ημέρα για να βρω την αιτία, την επίλυσή της και με κάποιο τρόπο να βρεθούν τα χρήματα για τον πέμπτο κύκλο της προσπάθειάς μας.

Γιατί όταν κλείνω τα μάτια μου και παίρνω μια βαθιά ανάσα, μπορώ να οραματισθώ πως μοιάζει η οικογένειά μου και πάντα, πολύ θετικά βλέπω ακόμη ένα πλάσμα μαζί μας».

Διαβάστε ακόμη: Παρένθετη μητέρα: Τι πρέπει να ξέρετε

Πηγή: babble.com