Eργαζόμενες μανούλες: Σταματήστε να αισθάνεστε ένοχες!

Φυσικά ίσως δεν αισθάνεστε πάντα έτσι.

Αν είστε σαν τις περισσότερες εργαζόμενες μητέρες, μπορεί να νιώθετε ότι δεν προσφέρετε ποτέ αρκετά στα παιδιά σας.
Για να μην αναφέρουμε το αφεντικό, το σύντροφο και τους ηλικιωμένους γονείς σας. Και βέβαια δεν έχετε καθόλου χρόνο για τον εαυτό σας.

Όταν ήμουν έγκυος στο πρώτο μου παιδί, με είχαν προειδοποιήσει για τις ενοχές που είχαν οι εργαζόμενες μητέρες.
Όμως πίστευα ότι θα τα καταφέρω.
Και μετά έγινα μητέρα, και τα επόμενα πέντε χρόνια απέκτησα τέσσερα παιδιά, αισθάνθηκα πολύ ευλογημένη αν και ελαφρώς τρελή, παλεύοντας με τις μεταπτυχιακές σπουδές μου προς μία νέα καριέρα.
Περιττό να πω ότι ήταν κατά τη διάρκεια αυτού του χρόνου που εξοικειώθηκα με τις «μητρικές ενοχές».

Ήταν η καθημερινή μου συντροφιά.
Ώσπου κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι δεν απέκτησα τα παιδιά μου για να περάσω την υπόλοιπη ζωή μου αισθανόμενη πάντα ανεπαρκής.
Ήθελα τα παιδιά να πλουτίσουν τη ζωή μου, όχι να υποδουλώσουν τη συνείδησή μου.

Ήρθε η ώρα να διεκδικήσουμε το δικαίωμά μας να απολαμβάνουμε τα παιδιά μας, και η ανατροφή τους να γίνει μια μεγάλη άσκηση, αλλά χωρίς μετρήσεις και όρια.
Όμως πως η εργαζόμενη μητέρα μπορεί να σταματήσει να παλεύει με την ενοχή;
Πρώτα πρέπει να ανακαλύψει τις καταστροφικές δυνάμεις που την οδηγούν στην ενοχή.

Και ας δούμε πέντε σημαντικές συμβουλές που θα «αγκαλιάσουν» τις ενοχές μας και θα βοηθήσουν να εστιάσουμε την προσοχή μας σε αυτά που πράγματι αξίζουν, δηλαδή να βεβαιωθείτε ότι τα παιδιά ξέρουν πολύ καλά ότι τα θέλετε και τα αγαπάτε, και ότι θα επωφεληθούν από το δικό σας πρότυπο για να ζήσουν μία ικανοποιητική ζωή.

Δεχτείτε ως αναπόφευκτο το συμβιβασμό.
Όταν επιλέγετε να συνδυάσετε τη μητρότητα και την καριέρα με οποιονδήποτε τρόπο, σχήμα ή μορφή, πάντα θα υπάρχουν συμβιβασμοί και θυσίες.
Αυτό που είναι ζωτικής σημασίας για την ευτυχία σας, καθώς και την ικανότητα να εξορκίσετε την ενοχή, είναι η συμφιλίωση αυτών των συμβιβασμών με το να είναι πεντακάθαρο γιατί ποιο λόγο τους κάνετε.

Δημιουργήστε μία λίστα με τους λόγους που εργάζεστε, τα χρήματα, την ικανοποίηση τη διανοητική υγεία, για να έχετε μία λογική υπενθύμιση των προσωπικών σας αναγκών, όταν η εργασία σας αναγκάσει να μην παρακολουθήσετε μία εκδήλωση του παιδιού σας ή να οργανώσετε μόνη το πάρτι των γενεθλίων του.

Και ενώ μπορεί να μην είστε σε θέση να ασχοληθείτε με κάποια δραστηριότητα των παιδιών, είναι σαφές ότι τα παιδιά, η οικογένεια και εγώ, ξέρουμε ότι αυτό δεν είναι κακό, γιατί έχω μία πολύ επιτυχημένη καριέρα.
Μην βάζετε πολλά «πρέπει» για τον εαυτό σας.

Η μητρική ενοχή δεν ήταν πάντα το ίδιο. Οι μητέρες στη Βικτοριανή Αγγλία έδιναν τα παιδιά τους στην νταντά πριν τα στείλουν σε οικοτροφείο στην ηλικία των πέντε χρόνων, ώστε αυτές να μπορούν να συνεχίσουν την κοινωνική τους ζωή.
Η αλήθεια είναι ότι δεν θυμάμαι τους δικούς μου γονείς να έρχονται σε κάθε μου εκδήλωση ή να μου διαβάζουν ένα παραμύθι κάθε βράδι πριν κοιμηθώ.

Δεν έδωσα ποτέ σημασία, μέχρι που ένιωσα ενοχές γιατί έχασα κάποια εκδήλωση ή ήμουν πολύ κουρασμένη για να διαβάσω παραμύθι το βράδυ.

Γιατί; Επειδή χωρίς να το θέλω κουβαλούσα το φορτίο «αυτής» της καλής μητέρας που η δική μου δεν το έκανε ποτέ.
Τα πρέπει μας είναι ένα χωνευτήρι των κοινωνικών προσδοκιών, των πιέσεων της οικογένειας και συχνά ανομολόγητων κανόνων που υιοθετούμε χωρίς καν να το καταλάβουμε.

Τα πρέπει μας διαμορφώνονται από το περιβάλλον μας, το οποίο τα έχει ανεβάσει στα ύψη τις τελευταίες δεκαετίες με την άνοδο της λεγόμενης «σωστής ανατροφής» από τους εμπειρογνώμονες που μας βομβαρδίζουν με συμβουλές για το ποιος γονέας είναι καλός και ποιος όχι.

Μου αρέσει πολύ να συμμετέχω στις δραστηριότητες των παιδιών μου και στη ζωή τους.

Αλλά ξέρω επίσης ότι δεν με χρειάζονται να ζητωκραυγάζω σε κάθε παιχνίδι τους ή να τα υποδέχομαι από το σχολείο καθημερινά με φρέσκο κέικ για να τους δείξω την αγάπη μου.

Ενώ είναι πάρα πολύ σημαντικά στη ζωή μου, ο κόσμος μου δεν περιστρέφεται γύρω τους.
Ούτε πιστεύω ότι θα τους έκανε καλό αν ήταν έτσι.

Έτσι όταν «πιάνω» τον εαυτό μου να χρησιμοποιεί τη λέξη «πρέπει» την αντικαθιστώ με το «θα μπορούσε» και ψάχνω μία εναλλακτική επιλογή.
Με τον τρόπο αυτό διώχνω την κριτική μακριά μου και επιτρέπω στον εαυτόν μου να κάνει αυτό που θα λειτουργήσει καλύτερα για την οικογένειά μου και εμένα, χωρίς καμία ενοχή.

Μειώστε τον πήχη σε «αρκετά καλά».
Ο πήχης για το τι σημαίνει να είσαι καλός γονέας έχει σταδιακά ανέβει πολύ ψηλά, έτσι ώστε να αισθανόμαστε πάντα ότι δεν είμαστε καλοί γονείς.

Όμως αποδεχόμενοι ότι ως επί το πλείστον, αρκετά καλά σημαίνει αρκετά καλά, μειώνει αφάνταστα την πίεση της εικόνας του «τέλειου γονέα», της «ιδανικής μητέρας».
Ξεχνώντας λοιπόν την σούπερ μαμά που κάνει τα πάντα τέλεια, είναι ο μόνος τρόπος για να έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε το «ταξίδι» της ανατροφής των παιδιών μας χωρίς ανησυχίες και ενοχές.

Άλλωστε το σημαντικό είναι το τι είμαστε για τα παιδιά μας, χαρούμενες, ευδιάθετες και ένα καλό μοντέλο σύμφωνα με τις αξίες που πιστεύουμε και όχι αν το σπίτι μας ή το βραδινό τραπέζι είναι το ίδιο όπως δείχνουν τα γυναικεία περιοδικά. Η πραγματικότητα είναι ότι δεν χρειάζεται να είσαι «τέλειος» γονέας για να είσαι «καλός γονέας».

Μην επηρεάζεστε από τους άλλους.
Ενώ μερικές γυναίκες αγαπούν να κριτικάρουν τις άλλες για την ανατροφή των παιδιών, οι πράγματι καλές μητέρες δεν έχουν καμία ανάγκη να το κάνουν αυτό.

Απλά ενδιαφέρονται να κάνουν ότι το καλύτερο για τη δική τους οικογένεια.
Έτσι, αν και δεν μπορείτε να αποφύγετε πάντα την κριτική, μπορείτε να επιλέξετε ότι εσείς θεωρείτε σημαντικό, από την πάνα μίας χρήσης έως τους κανόνες και τα όρια της δικής σας οικογένειας.
Το γεγονός είναι, ότι δεν υπάρχει ένας «σωστός τρόπος» όταν πρόκειται για την ανατροφή των παιδιών.

Ακριβώς όπως όλοι έχουμε τη δική μας διαφορετική προσωπικότητα και τις προτιμήσεις μας, οι επιλογές που μας κάνουν να νιώθουμε καλά, ευτυχισμένες και υγιείς διαφέρουν επίσης.

Σε όσους αγαπούν να κρίνουν ή να ρίχνουν μία περιφρονητική ματιά στους άλλους, απλά λέω «κοίτα τη δουλειά σου».
Η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων μητέρων που γνωρίζω παλεύουν πολύ σκληρά για να είναι όσο καλύτερες μητέρες μπορούν, και χρειάζονται ενθάρρυνση και όχι κριτική.
Επίσης, πρέπει να είστε πολύ προσεκτικές και να μην επιτρέπεται στα έξυπνα παιδιά σας να σας εκβιάζουν με την ενοχή.

Ξέρουν ότι έχουν μια καταπληκτική ικανότητα να σας συγκινήσουν, και να γίνουν έτσι κύριοι της χειραγώγησης της ενοχής, αν τα αφήσετε.
Αρνηθείτε να παίξετε το παιχνίδι αυτό.
Πείτε ότι τα αγαπάτε και ότι κάνετε ότι καλύτερο μπορείτε για να τα υποστηρίξετε, αλλά ότι έχετε και άλλες δεσμεύσεις, ενδιαφέροντα και ευθύνες εκτός από αυτά.
Και διαβεβαιώστε τα ότι απλά τους δίνετε την ευκαιρία να γίνουν επινοητικοί και ανθεκτικοί ενήλικες.

Γιατί φυσικά αυτό προσπαθείτε.

Μη μειώνετε την παρουσία σας με την απόσπαση της προσοχής.
Μπορούμε να είμαστε με τα παιδιά μας 24 ώρες το εικοσιτετράωρο και όμως να μην είμαστε πλήρως μαζί τους.

Το να ξεχάσουμε τελείως την εργασία μας και άλλες υποχρεώσεις είναι πιο εύκολο στα λόγια παρά στην πράξη.
Είναι όμως σημαντικό να είμαστε εκατό τοις εκατό με τα παιδιά μας όταν έχουμε την ευκαιρία, ξεχνώντας οτιδήποτε άλλο, όσο βέβαια είναι ανθρωπίνως δυνατό.
Πηγαίνετε με τα παιδιά μία βόλτα να φάτε παγωτό, θα σας κρατήσει μακριά από τον υπολογιστή στο σπίτι.

Το τι κάνουν οι άλλες μητέρες δεν πρέπει να σας απασχολεί καθόλου. Εσείς κάντε ότι λειτουργεί καλύτερα για σας, για τα παιδιά και την οικογένειά σας, για να είστε ευχαριστημένες και με καλή διάθεση.
Γι’ αυτό είναι η σωστή στιγμή να χαμηλώσετε τον πήχη στο δικό σας ύψος, και να διεκδικήσετε εκ νέου το δικαίωμα να απολαύσετε την ανατροφή των παιδιών σας.

Με τον τρόπο αυτόν δεν θα βλάψετε τα παιδιά, αντίθετα θα τα βοηθήσετε να γίνουν ευτυχισμένοι, πολυμήχανοι και προπαντός όχι τέλειοι ενήλικες!!!

Πηγή Forbes