Γιατί ο Αι Βασίλης «ανήκει» στα Χριστούγεννα των παιδιών

Γιατί ο Αι Βασίλης «ανήκει» στα Χριστούγεννα των παιδιών

Πολλές φορές ακούμε ότι είναι λάθος να αφήνουμε τα παιδιά να πιστεύουν στον Αι Βασίλη. Γιατί τα κάνει να πιστεύουν ότι η καλή συμπεριφορά κερδίζει δώρα, τα κάνει άπληστα και  πιστεύουν μόνο στα υλικά πράγματα. Όμως μήπως πρέπει να αγκαλιάσουμε το μύθο του «καλού γέροντα των Χριστουγέννων» και να απορρίψουμε κάθε τι το υλικό;

Ο μύθος είναι μία καλή μέθοδος επικοινωνίας της αλήθειας μέσω της ιστορίας και ο Αι Βασίλης δεν αποτελεί εξαίρεση. Το όνομά του προέρχεται από το λατινικό Sanctus που σημαίνει άγιος ή αγία. Έχει δε εξελιχθεί από ένα πραγματικό πρόσωπο, τον Αι Νικόλα, ένα  άγιο που είναι ξακουστός για τη γενναιοδωρία και τη βοήθεια που έδωσε στους ανθρώπους.

Μερικές ιστορίες όπως τα παραμύθια και οι παραβολές δεν είναι αληθινές αλλά είναι αλήθεια ότι δείχνουν την πραγματικότητα για τον κόσμο του Θεού και την ανθρώπινη κατάσταση.

Ο Άγιος Βασίλης, ενσαρκώνει τις χριστιανικές αξίες, όπως η ευγένεια, η γενναιοδωρία, η συγχώρεση, κάθε παιδί σύντομα συνειδητοποιεί ότι ακόμη και αν δεν είχε τέλεια συμπεριφορά όλο το χρόνο, ο Αι Βασίλης θα του φέρει το δώρο του. Φέρνει δώρα σε όλα τα παιδιά, άξια και ανάξια.
Και ασφαλώς ο μύθος του Αι Βασίλη δεν είναι το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι, ότι έχουμε αφήσει τους διαφημιστές να επισκιάσουν το πρόσωπό του, μετατρέποντας τα Χριστούγεννα σε καθαρά εμπορική εκδήλωση.

Προφανώς, αν οδηγείτε τα παιδιά σας να πιστεύουν ότι το γράμμα τους στον Αι Βασίλη είναι κάτι που οπωσδήποτε θα πραγματοποιηθεί ή το χρησιμοποιείται για να τα φοβίσετε να τα απειλήσετε ή να τα αναγκάσετε να κάνουν κάτι, είναι κακό και επιζήμιο.

Αν όμως σε νεαρή ηλικία τους επιτρέπεται να «αγκαλιάσουν» την ύπαρξη του Αι Βασίλη, τα μαθαίνετε πόσο ωραίο είναι να δίνεις και να παίρνεις δώρα που ασφαλώς δεν στηρίζονται στα χρήματα αλλά στην αγάπη.

Αντί να αντικαταστήσετε τα παραμύθια με ορθολογικά σκληρά γεγονότα, όπως «δεν υπάρχει Αι Βασίλης», θα μπορούσατε να πείτε στα μεγαλύτερα παιδιά την ιστορία του Αγίου Νικολάου που χαρίζει αγάπη και δώρα σε όλους χωρίς να περιμένει τίποτε σαν αντάλλαγμα και ο οποίος φέρνει ένα δώρο και όχι τριάντα.

Ο C.S.Lewis, ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς του 20 αιώνα, αφιέρωσε το «Χρονικό της Νάρνια» στο κοριτσάκι που είχε βαφτίσει. Στην αφιέρωση σημείωσε ότι «τα κορίτσια μεγαλώνουν πιο γρήγορα από τα βιβλία. Ίσως είσαι ήδη πολύ μεγάλη για παραμύθια…Αλλά κάποια μέρα θα είσαι αρκετά μεγάλη για να ξεκινήσεις να διαβάζεις πάλι παραμύθια».

Πολλοί από εμάς είμαστε ήδη μεγάλοι για να πιστεύουμε στα παραμύθια, όμως δεν είμαστε αρκετά ώριμοι για να τα καταλάβουμε σαν ενήλικες.

Και κλέβουμε κάτι από τα παιδιά μας όταν τους στερούμε την ευκαιρία να πιστεύουν στα παραμύθια και να μάθουν πώς να βρίσκουν την αλήθεια μέσα από μία ιστορία. Το να πιστεύουν, για λίγο καιρό στα παραμύθια, θα τους επιτρέψει να κατανοήσουν αργότερα τους συμβολισμούς και την αλληγορία. Και όπως μεγαλώνουν, ας τα αφήσουμε να ερμηνεύσουν την ιστορία πραγματικών προσώπων, όπως ο Άγιος Νικόλας.

Τα Χριστούγεννα γιορτάζουμε την ημέρα που γεννήθηκε ο Ιησούς, ο οποίος μας έφερε, το καλύτερο δώρο από όλα. Την αιώνια ζωή.

Γιορτάζουμε τον ερχομό του Υιού του Θεού στη γη.

Όμως και οι άλλες όμορφες Χριστουγεννιάτικες παραδόσεις όπως το δένδρο, το γιορταστικό δείπνο και το στολισμένο σπίτι, είναι υπέροχες για κάθε οικογένεια.

Χρησιμοποιώντας την ιστορία ενός αγαπημένου προσώπου που φέρνει δώρα χωρίς να τα έχουμε κερδίσει, επιτρέπουμε στα παιδιά να ζήσουν μία παραβολή που θα καταλάβουν όταν μεγαλώσουν. Θα μάθουν τι είναι γενναιοδωρία.

Ο Χριστός απηύθυνε έκκληση στη φαντασία των ανθρώπων με την αφήγηση παραβολών, ιστορίες που περιείχαν βαθιές αλήθειες.

Οι γονείς πρέπει και οφείλουν να χρησιμοποιήσουν το μύθο του Αι Βασίλη για να διδάξουν τα παιδιά τους να προσφέρουν και όχι να απαιτούν και να βιώσουν τη γενναιοδωρία και την αγάπη.

Αφήστε τα να χαρούν περιμένοντας να ακούσουν τα κουδουνάκια από το έλκηθρό του. Και αναρωτηθείτε πόσες φορές τα περιμένατε και σεις…