Μια άλλη μέρα θα νικήσεις εσύ!

allimeratha nikisis«Πότε θα έρθει αυτή η άλλη μέρα;» αναρωτιέται ο Πέτρος.

Δυο ζωάκια, δυο καστοράκια, δυο αδελφάκια παραβγαίνουν κάθε στιγμή της μέρας σε όλα. Ο ένας κερδίζει, ο άλλος χάνει.

Πώς να καταλάβει ο Πέτρος ότι μπορεί να νικήσει κι ας μην είναι αυτός που φωνάζει «Σε πέρασα!»;

Πώς να εξηγήσεις στον Πέτρο ότι θα νικήσει μόνο όταν είναι ο εαυτός του και κάνει αυτό που στ’ αλήθεια θέλει;

Πώς να εξηγήσεις στα παιδιά που από πολύ μικρά ανακαλύπτουν πόσο άδικος είναι ο κόσμος ότι το πιο σημαντικό είναι να δίνουν καθημερινά μάχες, αλλά τον πήχη για τη νίκη να τον βάζουν εκείνα;

Και για μένα όμως αυτό το βιβλίο ήταν μια μεγάλη νίκη, γιατί χρόνια τώρα ονειρευόμουν με τις εικόνες της Εύας Θάρλετ.

Οι ήρωές της με συντρόφευαν από τότε που τα παιδιά μου ήταν μικρά και προσπαθούσα να τους εξηγήσω τα ανεξήγητα: την απόρριψη, την απώλεια, τα όρια.

Αυτό προσπάθησα να κάνω πάλι, γιατί μ’ ένα παραμύθι όλα τα λες πιο εύκολα.

Σημείωμα από την εικονογράφο

«Δεν νικάει κανείς κάθε μέρα...»

Άρχισα να διαβάζω την ιστορία της Μαρίας κι αμέσως γοητεύτηκα απ’ τις πρώτες φράσεις: μιλούσε για κάστορες, ανανάδες, μια καρύδα...

Σχηματίστηκαν μπροστά μου εικόνες προτού ακόμη μάθω το τέλος της ιστορίας.

Ήθελα να ακολουθήσω κατά πόδας τη συγγραφέα και να δημιουργήσω εικόνες στο ίδιο πνεύμα: αποφάσισα ότι φοινικιά θα ήταν το δέντρο που αναφέρει κι ένιωσα έντονη την ανάγκη για μια πιο σχηματική και συμβολική εικονογράφηση, για κυκλικές γραμμές, για χρώματα ασυνήθιστα για μένα, χωρίς, βέβαια, να ξεχνώ τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του κάστορα, τους ροκανισμένους κορμούς, ένα μικρό φράγμα στην όχθη του ποταμού και τόσες άλλες λεπτομέρειες.

Και φυσικά το νόημα της ιστορίας: μπορούμε να είμαστε οι πιο γρήγοροι στο τρέξιμο, να φτάνουμε πιο ψηλά απ’ όλους όταν κάνουμε κούνια, να είμαστε οι πιο επιδέξιοι... να είμαστε γεννημένοι νικητές
κι όμως να μην είμαστε νικητές στην «πραγματική» ζωή, όπου καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε τους φόβους μας (όπως τον φόβο για το σκοτάδι) ή δύσκολες καταστάσεις που πρέπει άμεσα να διευθετήσουμε (όπως η πτώση του Άρη).

Κι εκεί ο Πέτρος είναι αυτός που δείχνει ποιος πραγματικά είναι. Δεν είναι ωραίο αυτό;

Ήταν πραγματικά μεγάλη η χαρά μου που εικονογράφησα την ιστορία της Μαρίας.

Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ