Το μωρό μου - 17ος μήνας
Έχουμε αναπτύξει τις κινητικές μας ικανότητες, έχουμε αναπτύξει τις συναισθηματικές μας ικανότητες… Τι μας μένει τώρα; Μα, να τις «παγιώσουμε» τελειοποιώντας τες! Το 90% των παιδιών περπατούν αρκετά καλά πλέον, χωρίς ιδιαίτερη στήριξη. Ορισμένα παιδάκια θα τα δείτε να τρέχουν κιόλας! Αυτό εξαρτάται από το πόσο πολύ έχει αναπτύξει τις κινητικές του ικανότητες και δεν σημαίνει κάτι λιγότερο ή περισσότερο για το δικό σου παιδί. Ο στόχος που πρέπει να φτάσει, το σταθερό βάδισμα δηλαδή, θα έρθει αργά ή γρήγορα…
Αυτόν τον μήνα, επίσης, το παιδί αποκτάει κάτι που όλοι οι γονείς το θέλουν, αλλά παράλληλα και όλοι το φοβούνται… (μερική) ανεξαρτησία! Κάτι τέτοιο στην ηλικία των 17 μηνών μεταφράζεται σε απλά καθημερινά πράγματα, όπως ότι τώρα το παιδί μπορεί να βγάλει μόνο του τις κάλτσες του, ακόμη και την πάνα του, αλλά και να προσπαθεί να βγει μόνο του από την κούνια. Οπότε, φρόντισε να ασφαλίσεις το τοπίο, καλού κακού, κι άσε το αγγελούδι σου να πολυλογεί και να μονολογεί που δεν μπορεί να πετύχει τον σκοπό του. Θα γίνει κι αυτό… εν καιρώ!
Εσύ η μητέρα…
Και όσο μονολογεί το παιδί, εσύ καλείσαι να ξεχωρίσεις τι λέει και τι εννοεί! Και μάλιστα, αν αυτά που λέει… είναι αλήθεια! Γιατί, ναι, το μικρό σου μπορεί να μπερδεύει την αλήθεια με το ψέμα σε αυτή την ηλικία. Ή ακόμη και να μην το μπερδεύει, αλλά να λέει ψέματα επίτηδες. Για ποιόν λόγο; Μα, για να «περάσει» το δικό του φυσικά! Δεν έχει ακόμη αίσθηση των ορίων της πραγματικότητας και της ψευδαίσθησης. Μπορεί να κλαίει, ενώ δεν πεινάει, ούτε πονάει, ούτε νυστάζει. Απλά και μόνο επειδή το παιγνίδι του είναι μακριά και δεν έχει όρεξη να το φέρει! Ναι, το παιδί συνεχίσει να πιστεύει ότι είναι το κέντρο του κόσμου και ότι η μανούλα του θα του κάνει όλα τα χατίρια. Κι όταν δεν το πετυχαίνει, κλαίει. Ή πετάει κάτω το φαγητό του. Η βγάζει τσιριχτούς ήχους και αναστατώνει τους γύρω του. Έναν τρόπο θα βρει πάντως να στο δείξει. Τι κάνεις εσύ; Επικαλείσαι τη θεά «Ψυχραιμία», για να σου δώσει φώτιση να μην δείξεις ότι δίνεις ιδιαίτερη σημασία στη συμπεριφορά του. Θα περάσει κι αυτό, όταν το παιδί θα είναι έτοιμο. Προς το παρόν, προσπάθησε να αφουγκράζεται αν αυτό που λέει το εννοεί ή όχι, και πράξε αναλόγως ανά περίσταση. Η θεά είναι μαζί σου! Θα τα καταφέρεις!
Μαμά, ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΑΩ!
Ένα ζήτημα που αντιμετωπίζουν οι μητέρες που έχουν παιδί σε αυτή την ηλικία, είναι η άρνησή του να φάει με πρόγραμμα και η ιδιοτροπία στο φαγητό. Είναι γνωστό σε όλους ότι το παιδί πρέπει να καταναλώνει τροφές από όλες τις ομάδες, για να έχει μια ισορροπημένη διατροφή. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που το παιδί με δική του πρωτοβουλία, επιλέγει αν θα φάει, πότε θα φάει και πόσο θα φάει; Τότε έρχεται το δίλημμα για τη μαμά… Να το αφήσω να αποφασίσει μόνο του ή να επιμείνω σε μια προγραμματισμένη διατροφή; Ξεκινώντας από κάπου, να θυμάσαι ότι «τρώει ό,τι του δίνεις εσύ και είναι ό,τι τρώει». Αυτό σημαίνει ότι εσύ θα φτιάξεις ή θα χαλάσεις το διαιτολόγιό του, με τις επιλογές που θα του προσφέρεις. Επίσης, μην σε πιάνει πανικός αν επί 7 ημέρες αρνείται πεισματικά να φάει καρότο. Την 8η ημέρα μπορεί όχι μόνο να το φάει, αλλά και να στο ζητήσει κιόλας! Τι να πεις… Παιδιά! Ακολούθα την πεπατημένη, θα σου λέγαμε εμείς. Μην του δίνεις πολύ γάλα (αν το συνεχίζεις) και κυρίως πριν το γεύμα, γιατί επιβραδύνει την όρεξη. Μην του δίνεις σνακ και γλυκά πριν το γεύμα, επίσης, γιατί φουσκώνει εύκολα με αυτά, αλλά και γιατί περιέχουν μόνο κενές θερμίδες, χωρίς καθόλου θρεπτικά συστατικά. Βάλε την ποικιλία στη ζωή του, μην του προσφέρεις μονοφαγικές δίαιτες, με την ίδια σειρά και τα ίδια συστατικά κάθε μέρα. Έσω έτοιμη για μια δοκιμή με βιταμίνη D ή ακόμη και συμπλήρωμα σιδήρου (πάντα υπό την καθοδήγηση του ιατρού), στην περίπτωση που το παιδί αρνείται να καταναλώσει κρέας, δημητριακά και όσπρια. Γευματίστε όλοι μαζί, για να συνηθίσει να βλέπει την οικογένεια να τρώει και να το συνδυάσει στο μυαλό του ως κάτι συνηθισμένο. Μίλα με τον ιατρό σου σχετικά με το αν είναι απαραίτητο ή όχι να κάνεις προσπάθειες. Εκείνος θα ελέγξει το σωματικό του βάρος, σε σχέση με την ανάπτυξή του, και θα σε συμβουλέψει. Ενθάρρυνέ το, χωρίς να το πιέζεις να φάει το φαγητό του. Βάλε το παιγνίδι στη ζωή σας και το… πιάτο σας! …Και καλή επιτυχία!
Αναρωτιέσαι…. Τι μπορώ να κάνω για να σταματήσω το παιδί μου… να ουρλιάζει;
Μία συνήθεια του παιδιού, την οποία οι γονείς συχνά δεν αντέχουν, είναι να ακούν το παιδί να ουρλιάζει και, μάλιστα, χωρίς να έχουν εικόνα της αιτίας ή της αφορμής για μια τέτοια αντίδραση. Το ουρλιαχτό, ή μια διαπεραστική τσιριχτή κραυγή, αποτελεί έναν μικρό πειραματισμό για το παιδί και για να τον πετύχει, χρησιμοποιεί τη φωνή του. Μια δυνατή φωνή του δίνει τη δύναμη να νιώθει ότι θα τραβήξει την προσοχή σου και όλα θα τακτοποιηθούν, όπως τα θέλει. Όταν σταματήσει να ουρλιάζει και να αντιμιλάει, όλα θα έχουν πάρει τον δρόμο τους, όπως εκείνο έχει ήδη επιλέξει. Αυτό που μπορείς να κάνεις είναι, μόλις ολοκληρώσει την αντίδρασή του, είναι να του εξηγήσεις με ηρεμία και σε φυσιολογικούς τόνους ότι οι φωνές του δεν θα φέρουν αποτέλεσμα.. «πονάνε τα αυτάκια μου όταν φωνάζεις τόσο δυνατά… είμαι πάντα εδώ για σένα και σε ακούω, μίλα μου». Μάθε του, επίσης, εναλλακτικούς τρόπους διεκδίκησης αυτών που θέλει. Όπως το ψιθύρισμα! Είναι το άκρως αντίθετο από το ουρλιαχτό και ενδεχομένως, να το βρει κι αυτό ενδιαφέρον. Άλλη εναλλακτική είναι το τραγούδι. Ζήτα του να σου πει τι θέλει, τραγουδιστά… Γίνε εφευρετική και προσπάθησε να εντοπίσεις για ποιόν λόγο επιλέγει αυτόν τον τρόπο. Όλα τα άλλα, θα αλλάξουν μόνα τους!
Αυτόν τον μήνα :
Αγκαλιάζω το αγαπημένο του κουκλάκι! Το παιδί, για μεγάλο χρονικό διάστημα, ενδεχομένως να επιλέγει να κυκλοφορεί / κοιμάται / τρώει αγκαλιά με το αγαπημένο του λούτρινο κουκλάκι ή την κουβερτούλα του. Μέσα στο μυαλουδάκι του, το κουκλάκι του είναι ο φίλος του, ο αδερφός ή η αδερφή του, ακόμη και «υποκατάστατο γονέα» (όταν εκείνος δεν είναι κοντά). Γι αυτό και μερικές φορές, οι γονείς θορυβούνται από το γεγονός. Δεν χρειάζεται… Αποδέξου το και φρόντισε το κουκλάκι, παρέα με το παιδί σου. Σε αυτό βρίσκει παρηγοριά και ηρεμεί. Μην θεωρήσεις ότι κάτι δεν κάνεις καλά και το παιδί έχει ελλείψεις. Όχι, απλά είναι κι αυτό μέρος της ανεξαρτητοποίησής του από εσένα, μιας φυσικής, δηλαδή, διαδικασίας που έχει βαρύτητα όσο το παιδί μεγαλώνει.
Και καλό μήνα!
