Ο φανταστικός φίλος. Γιατί δεν πρέπει να ανησυχούν οι γονείς
Μερικά παιδιά προσχολικής ηλικίας έχουν φανταστικούς φίλους. Οι ερευνητές υπολογίζουν ότι ένα 12 έως 30% των παιδιών στα τρία και τέσσερα χρόνια τους έχουν ένα φανταστικό φίλο που αντιμετωπίζουν σαν ένα πραγματικό σύντροφο.
Αν το παιδί σας έχει πράγματι ένα φανταστικό φίλο, μπορεί να είναι το μοναδικό μεταξύ των παιδιών που γνωρίζετε. Ίσως αναρωτιέστε τι μπορεί να σημαίνει αυτό.
Ο φανταστικό φίλος μπορεί να είναι ένα παιδί, ένας ενήλικας, κάποιο ζώο, ή κάποιος χαρακτήρας από ταινία ή βιβλίο ή ακόμη ένα παιχνίδι που το παιδί αντιμετωπίζει σαν ζωντανό φίλο του.
Κάποιες φορές είναι η προσωπικότητα που το παιδί ταυτίζει με τον εαυτό του, έτσι μπορεί να μιλάτε στο Νίκο ή στο άλλο εγώ του.
«Ο γιός μου πέρασε ένα μεγάλο μέρος της προσχολικής ηλικίας του, παρέα με τον φανταστικό μαύρο σκύλο του, λέει η μητέρα του Κώστα, έτσι αν και το δικό σας παιδί έχει ένα τέτοιο φίλο, δεν είναι καθόλου ασυνήθιστο». Και μάλλον θα ανακουφιστούν οι γονείς να ξέρουν ότι δεν σημαίνει τίποτε ιδιαίτερο. Οι ειδικοί δηλώνουν ότι το παιδί που έχει φανταστικό φίλο δεν είναι πιο μοναχικό ή αντικοινωνικό από τα άλλα. Όπως επίσης δεν είναι πιο έξυπνο ή πιο δημιουργικό.
Αντίθετα τα παιδιά αυτά είναι πιο κοινωνικά από τα άλλα παιδιά στην ίδια ηλικία. Φαίνεται ότι η επιθυμία τους να δημιουργήσουν ένα φανταστικό σύντροφο είναι ένα φυσιολογικό κομμάτι της ανάπτυξης του συγκεκριμένου παιδιού, προσπαθώντας να βρουν συγκεκριμένους τρόπους συμπεριφοράς και αλληλεπίδρασης στην κοινωνία.
Έτσι αν το παιδί σας έχει ένα φανταστικό φίλο, δεν υπάρχει κανένας λόγος για ανησυχία ή να προσπαθήσετε να το απαγορεύσετε. Μερικές φορές ο φίλος αυτός μπορεί να είναι πρόβλημα για τους γονείς, αν η Μαμά και ο Μπαμπάς πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τις ανάγκες ενός ατόμου που μόνο το παιδί μπορεί να δει.
Αλλά μην σκέπτεστε το φίλο αυτόν σαν πρόβλημα γιατί δεν είναι. Επίσης μην θεωρήσετε ότι το παιδί σας έχει αποκλείσει ή μην ανησυχείτε αν δεν έχει ένα φανταστικό φίλο. Μερικά παιδιά έχουν μερικά δεν έχουν.
Επίσης δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείτε αν ο φανταστικός φίλος του παιδιού εξακολουθεί να είναι μαζί του στο δημοτικό ή ακόμη και λίγο αργότερα στο γυμνάσιο! Πολλοί φανταστικοί φίλοι «κρύβονται» πολύ βαθιά όπως τα παιδιά μεγαλώνουν, γιατί το να μιλούν για τον αόρατο φίλο τους δεν είναι καλά αποδεκτό από τα άλλα συνομήλικα παιδιά.
Η παρόρμηση του παιδιού να έχει ένα τέτοιο φίλο το οδηγεί συχνά να δημιουργήσει ολόκληρους φανταστικούς κόσμους. Τα παιδιά από την ηλικία των 9 ετών και πάνω, είναι πολύ πιθανόν να δημιουργήσουν ένα φανταστικό κόσμο, που είναι εξαιρετικά λεπτομερής και κατοικείται από πολλούς ενδιαφέροντες χαρακτήρες. Αυτό είναι επίσης φυσιολογικό.
Γνωστοί και αγαπημένοι συγγραφείς όπως για παράδειγμα η Charlotte και η Emily Bronte, χρησιμοποίησαν τον φανταστικό κόσμο της παιδικής τους ηλικίας σαν βάση για μία καριέρα στη συγγραφή επιστημονικής φαντασίας, συνεχίζοντας να κατοικούν σε μία εναλλακτική πραγματικότητα αρκετά αποδεκτή σε ολόκληρη τη ζωή τους.
Αλλά ακόμη και οι φανταστικοί φίλοι από τα παιδικά χρόνια, μπορεί να «μείνουν» μαζί μας για πάντα και να μην φύγουν ποτέ.
Πολλοί ενήλικες ακόμη θυμούνται καθαρά με νοσταλγία και αγάπη τους φανταστικούς συντρόφους της παιδικής τους ηλικίας.
