Παγκόσμια Ημέρα κατά του Παιδικού Καρκίνου: Η ανάρτηση που με έβαλε σε σκέψεις

Την Παγκόσμια Ημέρα κατά του Παιδικού Καρκίνου, η μαμά Ματίνα, δημοσίευσε στη σελίδα της στο Facebook το παρακάτω κείμενο... Η Ματίνα, είναι μητέρα του Αλέξανδρου, ο οποίος δυστυχώς δεν τα κατάφερε και τον περασμένο Δεκέμβριο ο καρκίνος τον νίκησε. Το παιδί της, ενώ έδινε τον μεγαλύτερο αγώνα του, παράλληλα έφτιαχνε κονκάρδες, μπρελόκ και μαγνητάκια για παιδιά με θέματα υγείας, με το μήνυμα: «Να θυμάσαι πάντα θα ξαναβγεί ο ήλιος».

Δεν τη γνωρίζω προσωπικά μα τα λόγια της είναι ζεστά. Με ωθούν να την αισθάνομαι οικεία. Είναι βλέπετε μάνα, μανούλα. Δεν θα γράψω περισσότερα για τον δικό της γολγοθά, τι περισσότερο να ειπωθεί από ανθρώπους που δεν έχουν βιώσει τον ίδιο πόνο, τίποτα. Θα σας πω λοιπόν, για την ανάρτησή της. 

Διαβάζοντας τη δημοσίευση, ένιωσα για ακόμη μία φορά πως δεν είναι εύκολο να ζεις, να μιλάς, να αναφέρεις έστω, τον Παιδικό Καρκίνο. Ειδικά όταν η δική σου "συμβολή" είναι μόνο ένα share, ένα like, ένα comment. Στις ερωτήσεις που αναφέρει ντράπηκα… Τι κι αν διαβάζω όλη την ανάρτηση. Δεν προσφέρω εθελοντική βοήθεια, δεν είμαι δότης μυελού των οστών. Άρα, ΔΕΝ κάνω τίποτα. 

Κάν'τε κι εσείς τις τρείς ερωτήσεις κι έπειτα σκεφτείτε...Μια χαρά τα μηνύματα συμπαράστασης και αλληλεγγύης για όλα τα παιδιά που νόσησαν ή νοσούν απο τον καρκίνο. ..
Μας νοιώθετε? 
Αλήθεια?
3 ερώτησεις μόνο αλλά μην τις απαντήσετε σε μένα.
Στον εαυτό σας κάντε τες, κοιτάζοντας τον καθρέφτη σας.
1. ΕΙΣΤΕ ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ΔΟΤΕΣ ΜΥΕΛΟΥ ΤΩΝ ΟΣΤΩΝ?
2. ΠΡΟΣΦΕΡΕΤΕ ΚΑΠΟΙΑ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΙΔΡΥΜΑ Ή ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ?
3. ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΕΣ ΤΙΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ Ή ΚΑΠΟΥ ΣΤΗΝ ΜΕΣΗ ....ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΤΕ ΑΛΛΟ?
Το κάνατε? 
Ωραία. 
Αν δεν έχετε απαντήσει ναι σε καμία απο τις ερωτήσεις. ....κάντε μια χάρη στον εαυτό σας πρώτα και μετά στα παιδιά αυτά. 
Το Πάσχα γεμίστε μια σακούλα με όμορφα παραμύθια ,παιχνίδια ,μπάλες κούκλες, πηγαίντε τα σ ένα νοσοκομείο με παιδιά.......και μην νηστέψετε φέτος...

Κλείνοντας θέλω να σου πω ευχαριστώ. Ευχαριστώ πολύ που βρήκες τη δύναμη να μιλήσεις ακριβώς όπως πρέπει και να ακουστείς. Ελπίζουμε να ακουστείς πραγματικά. Εγώ να ξέρεις θα γίνω δότης μυελού των οστών. Όχι, για να έχω "ναι" στη λίστα σου. Αλλά γιατί αν καθένας από εμάς δεν εξελιχθεί ο κόσμος θα μείνει ίδιος. 

 «Να θυμάσαι πάντα θα ξαναβγεί ο ήλιος».