Πώς θα βοηθήσουμε το παιδί μας να κάνει φίλους στο καινούριο του σχολείο;
Χρειάζεται, λοιπόν, τόσο εμείς όσο και το παιδί μας να δούμε την κατάσταση ρεαλιστικά. Από τη μία θα προσπαθήσουμε να αντιμετωπίσουμε την όλη κατάσταση θετικά αλλά από την άλλη δεν πρέπει να τη δούμε με υπερβολική αισιοδοξία επειδή αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αντίθετα αποτελέσματα. Βρίσκουμε, λοιπόν, μία ήρεμη στιγμή και καθόμαστε να συζητήσουμε με το παιδί μας το θέμα αυτό.
Περιμένουμε από το παιδί να εκφράσει τις σκέψεις του, τις προσδοκίες του και τους φόβους του πρώτα αναλυτικά χωρίς να το διακόπτουμε. Όταν σιγουρευτούμε ότι τελείωσε, τότε μπορούμε και εμείς να πούμε τη γνώμη μας και να το κάνουμε να δει κάποιες καταστάσεις περισσότερο θετικά. Είναι σημαντικό να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη του παιδιού μας στο θέμα αυτό, αφήνοντάς το να εκφραστεί ελεύθερα χωρίς να βιαζόμαστε να «ξορκίσουμε» τις αρνητικές του σκέψεις. Αυτό θα γίνει σιγά σιγά, με ηρεμία και μέσα από συζήτηση παρελθοντικών θετικών εμπειριών που είχε στο θέμα των φίλων.
Αυτό που κάνουμε πρώτα, δηλαδή, είναι να το βοηθήσουμε να θυμηθεί πώς είχε συνάψει φιλίες με τους φίλους που ήδη έχει και έτσι να ανακαλύψουμε μαζί και να τονίσουμε τις ικανότητές του στο να συνάπτει φιλίες. Στόχος δεν είναι να δείξουμε στο παιδί μας να κάνει κάτι διαφορετικό από αυτό που ήδη έκανε αλλά να βρούμε τα στοιχεία του χαρακτήρα του που το έχουν βοηθήσει ως τώρα να κάνει φίλους, ώστε να το κάνουμε να νιώσει δυνατό και με αυτοπεποίθηση. Το αίσθημα της αυτοπεποίθησης είναι αυτό που θα το βοηθήσει τελικά να τα πάει καλά και να δημιουργήσει φιλίες στο καινούριο του σχολείο.
Εάν έχουμε αλλάξει και γειτονιά μπορούμε να προσπαθήσουμε να «ανακαλύψουμε» στη καινούρια μας γειτονιά παιδάκια που θα πηγαίνουν στο ίδιο σχολείο με το παιδί μας ώστε να κάνουν παρέα από πριν. Εάν με αυτά τα παιδιά ταιριάζει, ακόμα και αν δεν είναι στην ίδια τάξη, μπορεί να συναντιέται τόσο εκτός σχολείου όσο και κατά τη διάρκεια των διαλειμμάτων του σχολείου.
Εάν στην πορεία δούμε ότι το παιδί μας ταιριάζει και αρχίζει να κάνει παρέα με κάποιο παιδί καλό είναι είτε να κανονίζουμε να συναντιόμαστε με τους γονείς του τα Σαββατοκύριακα είτε να καλούμε το παιδί αυτό κάποια απογεύματα στο σπίτι να διαβάζουν ή να παίζουν μαζί. Επίσης, μπορούμε αν το παιδί μας κάνει κάποια ξένη γλώσσα ή θέλει να κάνει κάποια άλλη εξωσχολική δραστηριότητα να επιλέξουμε να την κάνει στη γειτονιά μας, ώστε να συναντάει εκεί και συμμαθητές του.
Χρειάζεται επίσης να δώσουμε στο παιδί μας να καταλάβει ότι δεν είναι υποχρεωτικό να ταιριάζουμε με όλους, να μας συμπαθούν όλοι και να κάνουμε παρέα με όλους. Με κάποια παιδιά απλώς μαθαίνουμε να συνυπάρχουμε στο χώρο. Κάποιοι άνθρωποι ταιριάζουν μεταξύ τους περισσότερο από κάποιος άλλους και έτσι δεν χρειάζεται να νιώθει άβολα εάν κάποια παιδιά δεν το συμπαθούν. Δεν υπάρχει κανένας άνθρωπος αγαπητός από όλους.
Είναι σημαντικό επίσης να συνειδητοποιήσουμε ότι ίσως το παιδί μας να μην μοιάζει με εμάς στο θέμα της φιλίας. Για παράδειγμα, μπορεί εμείς να έχουμε πολλούς φίλους και να μας αρέσει να είμαστε το επίκεντρο της παρέας, μπορεί όμως το παιδί μας να είναι ευτυχισμένο με έναν ή δύο φίλους και να μην του αρέσει να έχει πολλά παιδιά γύρω του και να ασχολούνται όλοι μαζί του. Άρα, ίσως χρειαστεί να συμβιβαστούμε με το ότι το παιδί μας μπορεί να έχει διαφορετικό κοινωνικό στυλ από εμάς και να μην αγχωνόμαστε εάν παίζει μόνο με ένα ή δύο παιδάκια, γιατί πιθανόν έτσι να είναι πιο ευτυχισμένο.
Τέλος, είναι πολύ βασικό να είμαστε προσεχτικοί ώστε να μην υπερ-εμπλεκόμαστε στην κοινωνική ζωή του παιδιού μας. Να νιώθει το παιδί ότι μπορεί να συζητάει μαζί μας ό,τι θέλει αλλά από την άλλη να μην γινόμαστε πιεστικοί και να ασχολούμαστε όλη την ώρα με το θέμα των φίλων του. Αυτό μπορεί να έχει το αντίθετό αποτέλεσμα από αυτό που θέλουμε, καθώς εάν ασχολούμαστε συνεχώς με αυτό το παιδί θα νιώθει ότι κάτι δεν πάει καλά και ότι κάτι κάνει λάθος. Εάν το σχολείο αρχίσει και το παιδί μας είναι χαρούμενο ας μην το ρωτάμε για τους φίλους του κάθε μέρα γιατί έτσι θα το αγχώσουμε.
Εάν πάλι νιώσουμε ότι κάτι δεν πάει καλά, το πρώτο μας βήμα θα είναι να πάμε να μιλήσουμε με τη δασκάλα ή με το δάσκαλο του παιδιού για να διαπιστώσουμε τι συμβαίνει. Μπορεί να είναι απλώς ή ιδέα μας. Εάν όμως όντως κάτι συμβαίνει, η δασκάλα του παιδιού μπορεί να μας βοηθήσει.
Το σημαντικότερο είναι να δείξουμε στο παιδί μας εμπιστοσύνη, να του τονώσουμε την αυτοπεποίθηση, ώστε να μπει στην καινούρια του τάξη με χαμόγελο και με θετική διάθεση και τότε όλα θα πάνε καλά.
