Γιόγκα και νευροεπιστήμες
Αυτό οφείλεται στο ότι οι περιοχές του εγκεφάλου που είναι σχετιζόμενες με τη ρύθμιση των συναισθημάτων (δεξιός ιππόκαμπος, δεξιός θάλαμος, αριστερή κροταφική έλικα, αμυγδαλή), διογκώνονται με τον διαλογισμό. Βρίσκονται ακόμη έρευνες σε εξέλιξη που ασχολούνται με το αν η αύξηση αυτού του μεγέθους οφείλεται στην δημιουργία νέων νευρώνων, στην αύξηση του μεγέθους των υφιστάμενων νευρώνων ή σε κάποια ξεχωριστή «καλωδίωση» των νευρώνων μεταξύ τους. Οι πιο πρόσφατες έρευνες πάντως έχουν επιβεβαιώσει την αξιοσημείωτη πλαστικότητα του εγκεφάλου και την ικανότητα του περιβάλλοντος να εμπλουτίζει και να διευρύνει τις νευρωνικές δομές του εγκεφάλου καθώς και πως οι διαλογιζόμενοι αποκτούν καλύτερο έλεγχο συναισθημάτων, έχουν μειωμένο επίπεδο στρες και ενισχυμένο ανοσοποιητικό. Επιπλέον, όσον αφορά στις σωματικές καθώς και στις αναπνευστικές ασκήσεις, έχει αποδειχθεί ότι επιδρούν στην καλύτερη λειτουργία όλων των συστημάτων του οργανισμού, εξισορροπούν ορμόνες και ενεργοποιούν τους μεσημβρινούς που βρίσκονται στα κανάλια (nadis). Επίσης, καθορίζουν και βελτιώνουν την ζωτικότητα του ατόμου καθώς και στην θεραπεία ορισμένων παθήσεων και συμπτωμάτων που οφείλονται σε ψυχολογικούς παράγοντες και ενεργειακά μπλοκαρίσματα.
Πώς όμως η Γιόγκα μπορεί να «πλαστικοποιήσει» τις σκέψεις και τις προσκολλήσεις μας, εκτός από το σώμα μας; Καταρχήν, είναι ένα σύστημα άσκησης που ενεργοποιεί εξίσου και τις δύο μεριές του σώματός μας. Δίνει δηλαδή τα ίδια ερεθίσματα στον εγκέφαλό μας. Η κάθε μεριά στον εγκέφαλο μας δίνει εντολές στην αντίθετη μεριά του σώματος. Χιάζει δηλαδή τις πληροφορίες σε ένα σημείο του εγκεφάλου και από εκεί ταξιδεύουν προς το υπόλοιπο σώμα. Αυτό το σημείο στον εγκέφαλο ονομάζεται αμυγδαλή. Ένας τρόπος που καλείται να ενεργοποιείται και να επεξεργάζεται πληροφορίες αυτό το σημείο, είναι οι ισορροπίες, οι στηρίξεις στα χέρια και οι στηρίξεις κεφαλής. Καθώς βρισκόμαστε ανάστροφα αυτή, αλλά και όλος ο εγκέφαλος, οξυγονώνεται και αιματώνεται. Η προσπάθεια που καταβάλουν οι νευρώνες ώστε να διατηρήσουν το σώμα στις ισορροπίες και να ενεργοποιήσουν ισομερώς τις δύο μεριές του σώματος, «γυμνάζουν» τον εγκέφαλο και τις νευρικές ίνες. Η μνήμη και η προσοχή βελτιώνονται, καθώς επίσης η πειθαρχεία του νου βοηθάει στην εκμάθηση πραγμάτων (ξένων γλωσσών κ.α.) που μέχρι χθες ήταν ακατόρθωτο. Γι’ αυτό, όσοι λένε: «δεν έχω ισορροπία», πρέπει να το δουλέψουν!
Με την Γιόγκα, αυτό που λέμε: ότι δουλεύει από μέσα προς τα έξω, σημαίνει πως όλες οι εντολές ξεκινούν εκούσια από τον ίδιο τον ασκούμενο και όχι μιμούμενος κάποιον δάσκαλο ή κάποιον άλλον συνασκούμενό του. Τον φέρνει αντιμέτωπο με τις δικές του πραγματικές δυνάμεις, σεβόμενος τον ίδιο του τον εαυτό και κάνοντάς τον να αναγνωρίζει και να εκτιμά το που βρίσκεται στο παρόν και να μπορεί να παρατηρεί και να εκτιμά, την εξέλιξή του στο μέλλον.
Επίσης, ένας άλλος τρόπος που λειτουργεί η πλαστικότητα και η αυτομεταμόρφωση των σκέψεων αυτού που ασκείτε στη Γιόγκα είναι πως διδάσκεται ότι αυτό που δεν έκανε χθες, αύριο μπορεί να γίνει. Η φράση: «δεν μπορώ ακόμα», είναι ένα δίδαγμα που με την πάροδο του χρόνου και την συστηματική άσκηση, διδάσκει στον ασκούμενο πως οποιαδήποτε απογοήτευση, τραυματισμός ή αποτυχία στο παρελθόν, δεν πρέπει να είναι ανασταλτικός παράγοντας στο να πάψει να προσπαθεί, να ελπίζει, να δοκιμάζει. Ο εγκέφαλος σταματάει να ερμηνεύει σαν «τραύμα» την ίδια ή μια παρόμοια προσπάθεια σε μια άσκηση και δημιουργώντας νέες νευρικές συνάψεις, τον οδηγεί σε μια νέα εμπειρία, αφήνοντάς τον ελεύθερο από σκοτεινά σύννεφα φόβου του νου.
Μεταφέροντας αυτές τις λέξεις-προτάσεις στην καθημερινή μας ζωή και όχι στην άσκηση στην Γιόγκα «μη προσκόλληση, τραύμα, φόβος, ενθάρρυνση, νέες ιδέες κ.τ.λ.» καταλαβαίνουμε ότι: η συμπεριφορά ενός ανθρώπου την ώρα που ασκείτε είναι ακριβώς η ίδια αντιμετώπισή του προς τη ζωή. Η γιόγκα είναι η μικρογραφία της ζωής. Το πώς συμπεριφέρομαι και σκέφτομαι πάνω στο χαλάκι της Γιόγκα εκφράζει ακριβώς τον τρόπο που λειτουργώ και συμπεριφέρομαι στη ζωή μου. Στην καθημερινότητά μας όμως, αν εξαιρέσεις κάποια ερεθίσματα που μπορούν να βοηθήσουν κάποιον να διώξει τα πράγματα που τον εμποδίζουν να προχωρήσει και να απολαύσει τη ζωή, είναι δύσκολο να συμβεί η αυτομεταμόρφωση. Γι’ αυτό, η Γιόγκα δεν μπορεί να αναφέρεται ως σύστημα γυμναστικής αλλά ως ένα αυτοθεραπευτικό εργαλείο βελτίωσης και εξέλιξης του ατόμου. Αυτή εξαρτάται από την θέληση και την προσπάθεια που θα καταβάλει ο καθένας ξεχωριστά ερχόμενος αντιμέτωπος με τον ίδιο του τον εαυτό και τον ψυχισμό του, ασκούμενος πάνω στο χαλάκι του.
Η αποδοχή, αντικρίζοντας στον καθρέφτη του στρώματός σου τους φόβους, τις αδυναμίες ή και την υπεροψία αυτών που μπορείς να κάνει καλά… είναι μερικά από τα πρώτα σκιρτήματα που θα σε κάνουν ή να αγαπήσεις την Γιόγκα ή να πεις ότι δεν είναι για σένα.
Εγώ θα συμπληρώσω… «ΑΚΟΜΑ».
