Προσαρμογή του παιδιού μας στο νέο σχολείο.
Καταρχάς χρειάζεται να σιγουρευτούμε ότι το παιδί μας έχει καταλάβει το λόγο για τον οποίο αλλάζει σχολείο διαφορετικά θα επικρατεί στο μυαλό του σύγχυση και είναι πιθανό να νομίζει ότι φταίει και το ίδιο και έκανε κάτι για το οποίο πρέπει να τιμωρηθεί.
Παράλληλα, πριν ξεκινήσει το σχολείο είναι πολύ βασικό να πάμε δύο ή τρεις φορές μαζί να το επισκεφτούμε ή εάν αυτό δεν γίνεται να πάει με τον παππού ή τη γιαγιά. Έτσι, θα εξοικειωθεί τόσο με την καινούρια διαδρομή προς το σχολείο, όσο και με τον καινούριο χώρο και με τον διευθυντή ή την διευθύντρια. Το παιδί θα νιώθει πολύ καλύτερα εάν τις πρώτες μέρες του σχολείου ήδη ξέρει πώς να πάει στην τουαλέτα, στο κυλικείο και στο γραφείο των δασκάλων αντί να το αφήσουμε να τα ανακαλύψει όλα μόνο του. Πολλά παιδάκια κλαίνε τον πρώτο καιρό ψάχνοντας την τουαλέτα ή την τάξη τους. Εμείς, λοιπόν, θα τα απαλλάξουμε με τον τρόπο αυτό από ένα πρόσθετο άγχος.
Όσον αφορά στο θέμα της κοινωνικοποίησης, είναι πολύ βασικό να δούμε την κατάσταση όσο πιο ρεαλιστικά γίνεται και να συζητήσουμε με το παιδί όλα όσα θα μπορούσαν να το αγχώνουν ή να το φοβίζουν σχετικά με το καινούριο του σχολείο.
Στην προσπάθειά μας να κάνουμε το παιδί να δει την κατάσταση θετικά μπορεί να παρουσιάζουμε το θέμα των «καινούριων φίλων» υπερβολικά θετικά και αισιόδοξα και έτσι το παιδί είτε να νιώσει ότι δεν το καταλαβαίνουμε εάν δεν συμμερίζεται τη χαρά μας είτε να μας πιστέψει και όταν αντιμετωπίσει την πραγματικότητα να πιστέψει ότι κάτι έκανε λάθος και δεν πήγαν όλα τέλεια όπως τα παρουσιάζαμε. Άρα, λοιπόν, θα του πούμε ότι είναι φυσιολογικό να φοβάται και ότι μία καινούρια κατάσταση πάντα μας αγχώνει αλλά θα προσπαθήσουμε να βρούμε τα θετικά σε αυτήν και το πιθανότερο είναι ότι όλα θα πάνε καλά.
Καλό είναι να του πούμε επίσης ότι στην αρχή, όπως και σε κάθε αλλαγή θα αντιμετωπίσει κάποιες –μικρές πιθανότατα- δυσκολίες και ότι ίσως να του λείπει το παλιό του σχολείο και να νιώθει λίγο άβολα. Κάθε βδομάδα όμως, όλα θα γίνονται όλο και καλύτερα, μέχρι που περίπου κοντά στα Χριστούγεννα ή και νωρίτερα θα περνάει τόσο καλά όσο στο παλιό του σχολείο και μπορεί και ακόμα καλύτερα. Άλλωστε, όταν πήγε στο παλιό του σχολείο ήταν και εκείνο καινούριο!!!
Είναι πολύ βασικό να δείξουμε στο παιδί μας εμπιστοσύνη, να του τονίσουμε τα θετικά του χαρακτηριστικά, να «ανακαλύψουμε» μαζί τα θετικά στοιχεία του χαρακτήρα του και αυτά που το κάνουν αγαπητό στους άλλους και να θυμηθούμε μαζί καταστάσεις που δείχνουν πόσο καλός φίλος είναι, πόσο οι άλλοι το εκτιμούν αλλά και καταστάσεις δύσκολες που κατάφερε να ξεπεράσει. Όλα αυτά θα του τονώσουν την αυτοπεποίθηση και θα το κάνουν να νιώσει σημαντικό, οπότε θα το βοηθήσουν να δει και το καινούριο σχολείο με περισσότερη αισιοδοξία.
Εάν έχουμε αλλάξει και γειτονιά μπορούμε να προσπαθήσουμε να «ανακαλύψουμε» στη καινούρια μας γειτονιά παιδάκια που θα πηγαίνουν στο ίδιο σχολείο με το παιδί μας ώστε να κάνουν παρέα από πριν. Με τον τρόπο αυτό, την πρώτη μέρα του σχολείου θα υπάρχουν και κάποια οικεία πρόσωπα στο παιδί, κάτι το οποίο θα αφαιρέσει με τη σειρά του ένα ποσοστό άγχους.
Παράλληλα, χρειάζεται να κάνουμε συζήτηση για τους φίλους από το παλιό του σχολείο. Δεν πρέπει να πιστεύουμε ότι όσο συζητάμε για αυτούς θα στεναχωριέται περισσότερο, διότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Οι σκέψεις για τους παλιούς του φίλους και η στενοχώρια που «θα τους χάσει» υπάρχει. Έτσι, όσο δεν το συζητάμε, δεν δίνουμε την ευκαιρία στο παιδί μας να το εξωτερικεύσει και να το επεξεργαστεί. Χρειάζεται, λοιπόν, να συζητήσουμε με το παιδί για τους παλιούς του συμμαθητές, να του πούμε ότι είναι φυσιολογικό να του λείπουν πολύ στην αρχή αλλά σιγά σιγά θα συνηθίζει. Επίσης, είναι βασικό να του πούμε ότι τους φίλους του δεν θα τους «χάσει»! Εννοείται ότι θα τους κρατήσει αλλά η φιλία τους θα είναι λίγο διαφορετική. Μπορούν να τηλεφωνιούνται μετά το σχολείο να συζητάνε τα νέα της ημέρας τους, να συναντιούνται αν γίνεται μια φορά τη βδομάδα να διαβάζουν μαζί ή και τα σαββατοκύριακα για να παίζουν.
Επίσης, αν είναι δυνατόν, μπορούν να πηγαίνουν μαζί και σε κάποια εξωσχολική δραστηριότητα.
Εννοείται ότι χρειάζεται να κάνουμε αναλυτική συζήτηση σχετικά με όσες σκέψεις μπορεί να κάνει το παιδί σχετικά με το καινούριο σχολείο, ό,τι και αν αφορούν αυτές (δασκάλα, χώρος, συμμαθητές, μαθήματα…) και να αφήσουμε το παιδί μας να εκφραστεί και να μας αναλύσει αυτά που σκέφτεται χωρίς να το διακόπτουμε συνέχεια λέγοντάς του τις δικές μας σκέψεις. Όταν το παιδί τελειώσει, τότε μπορούμε να συζητήσουμε τα θέματα ένα προς ένα και να πούμε τη δική μας γνώμη πάνω σε αυτά, προσπαθώντας χωρίς να μειώσουμε τις σκέψεις του να το κάνουμε να τα δει όλα πιο θετικά.
Έτσι το παιδί θα νιώσει ότι μας έχει δίπλα του, ότι μπορεί η αλλαγή να έχει κάποιες δυσκολίες στην αρχή αλλά ότι είναι ικανό και έχει τη δύναμη να τις ξεπεράσει, να προσαρμοστεί στο καινούριο του σχολείο και να περνάει τόσο ωραία ή και ακόμα καλύτερα από το παλιό. Εμείς θα το διαβεβαιώσουμε για μια ακόμα φορά- και διακριτικά θα το κάνουμε και πράξη- ότι θα είμαστε δίπλα του όποτε μας χρειαστεί τόσο για να συζητάμε και να λύνουμε τα προβλήματα αλλά και για να συζητάμε όλα τα ευχάριστα της κάθε ημέρας.
