«Γράμμα σε σένα που φοβάσαι να προσπαθήσεις…»

Μετά πεισμώνω και φέρνω στο μυαλό μου, όλες εκείνες τις φορές που είχα τον ίδιο πανικό στη ζωή μου και αρχίζω να μετράω αποτυχίες και επιτυχίες. Το δικό μου ημερολόγιο ονείρων…

Στέκομαι πρώτα στις αποτυχίες. Και τι δεν έμαθα από αυτές. Εμπειρίες και μαθήματα ζωής ανεκτίμητα. Σκοτεινά μονοπάτια της ψυχής μου που έπρεπε να ακολουθήσω για να βγω ξανά στο φως. Από τις αποτυχίες μου έμαθα τί θέλω αληθινά, τί αντέχω και τί άνθρωπος προσδοκώ να γίνω. Από τις αποτυχίες έμαθα να γλείφω τις πληγές μου, να με παρηγορώ, να βιώνω τον πόνο της πτώσης, να τον κοιτάω κατάματα και να ξανασηκώνομαι. Μόνη μου. Εξερεύνησα στα πιο βαθιά μου μυστικά και έμαθα πως αν είμαι συνεπής σε αυτά που πιστεύω, ίσως να μην χρειάζομαι πια μυστικά. Ίσως να φώναζα σε όλους το όνομα μου και να έλεγα ποιά στα αλήθεια είμαι.

Και το έκανα. Βγήκα στο φως και είπα την αλήθεια μου. Τότε μέτρησα τους φίλους μου, τους σημαντικούς μου και τους αγαπημένους. Έχασα κάποιους στο μέτρημα… αλλά την ίδια στιγμή που τους έχανα, κατάλαβα ότι δεν ήταν ποτέ εκεί για μένα…Πόσα μαθήματα σου διδάσκει ο πόνος!

Και μετά μέτρησα τις επιτυχίες… Και χαμογέλασα πλατιά. Υπέροχο συναίσθημα να τα έχεις καταφέρει. Και ας ήταν αυτό που κατάφερα το πιο μικρό και ασήμαντο πράγμα στον κόσμο.

Ήταν όμως αυτό που ονειρεύτηκα. Και στο ημερολόγιο μου, σημείωσα μια ακόμα νίκη. Απέναντι στο φόβο της αποτυχίας. Τόλμησα να κυνηγήσω αυτό που ήθελα και αυτό από μόνο του είναι κάτι…

Ένα σκαλοπάτι. Που θα μου δώσει ώθηση και δύναμη να πάω στο επόμενο. Και μετά λίγο πιο πάνω. Και λίγο ακόμα. Ανεβαίνω.

Και μετά, μετράω όλες εκείνες τις φορές που δεν προσπάθησα. Γιατί φοβήθηκα. Γιατί πίστεψα ότι δεν μου αξίζει το όνειρο. Γιατί επέτρεψα στους άλλους να μου πουν πως δεν μπορώ. Και εγώ τους πίστεψα. Και βολεύτηκα. Και έβλεπα τους στόχους μου να φεύγουν μακριά μου και εγώ δεν έκανα τίποτα να τους κρατήσω κοντά. Χαμήλωσα το βλέμμα και παραιτήθηκα. Για αυτές τις φορές μόνο μετανιώνω. Γιατί φοβήθηκα να προσπαθήσω.

Η ζωή μας μετριέται μόνο με αυτά που ζούμε. Με αυτά που διεκδικούμε. Με αυτά που νιώθουμε.

Με τους ανθρώπους που αγαπήσαμε. Με αυτούς που συνεχίζουμε να αγαπάμε. Με τα δάκρυα με τα οποία στολίσαμε έναν χωρισμό, μια απόλυση, μια απώλεια από δικό μας λάθος. Μια αποτυχία... που ήταν όμως δική μας. Όχι δανεική… Η ζωή μας μετριέται με όσα προσπαθήσαμε να καταφέρουμε κι ας τρέμαμε από φόβο...

Κάνε το καλύτερο δυνατό προσωπικό σου σκορ! Στόχευσε όσο πιο ψηλά μπορείς. Πέταξε προς τα όνειρα σου και ας χαθείς στο δρόμο. Αν μείνεις στο ίδιο σημείο, πώς θα μάθεις τη συνέχεια στο έργο της ζωής σου;

«Έχεις 100% πιθανότητες να αποτύχεις, αν δεν προσπαθήσεις».

Η αγαπημένη μου Μαίρη, μου είπε πριν από λίγες μέρες -όταν της εξιστορούσα πόσο φοβόμουν ότι θα αποτύχω στις εξετάσεις για το μεταπτυχιακό μου- ότι όλα είναι αδύνατα μέχρι να συμβούν. Το μοιράζομαι λοιπόν μαζί σου:

ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΑ, ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΣΥΜΒΟΥΝ.

Να έχεις μία υπέροχη εβδομάδα,

Σε φιλώ γλυκά,

Ράνια