Μη με συγκρινεις μάτια μου...

Προχθές ήρθε για να μεινει καμία εβδομάδα το εγγονάκι της κυρίας που μένει από κάτω. Ο Μάριος.

Ο Μάριος είναι μικρότερος από τον Οδυσσέα κατά 6 ολόκληρους μήνες. 

Πήγαμε λοιπόν με τον Οδυσσέα, να τον δούμε. Ο Μάριος είναι ένα χαμογελαστό αγοράκι που μας χαμογέλασε αμέσως, και ας μη μας είχε ξαναδεί.

Ο Οδυσσέας έτρεξε αμέσως να παίξουν, αλλά εκείνος δε του έδωσε καμία σημασία. 

Στη συνέχεια και αφού ο νεος φίλος τον αγνοούσε, πήρε ένα παιχνίδι που βρήκε για να παίξει μόνος του.

Ήρθε με γοργά βήματα ο Μάριος και του έδωσε μια σπρωξιά και του πήρε το παιχνίδι. Ο Οδυσσέας έβαλε τα κλάματα και δε προσπάθησε καθόλου να διεκδικήσει το παιχνίδι πίσω. 
Ο Μάριος τον παράτησε στο πάτωμα στα κλάματα του και πήγε πιο πέρα να παίξει με το παιχνίδι, που μόλις είχε αρπάξει βίαια από τον Οδυσσέα. 

Τον αγκάλιασα και του είπα να πάει να ‘ζητήσει’ το παιχνίδι από τον Μάριο και να παίξουν μαζί.
Προσπάθησε. Προσπάθησε τουλάχιστον 2 φορές με τον δικό του ευγενικό και γλυκό τρόπο, αλλά σε όλες τις προσπάθειες του εισέπραττε βία και δεν έπαιρνε αυτό που ήθελε.

Το αποτέλεσμα; καθόταν στο πάτωμα, σπρωγμένος μακρυά από τον Μάριο και έκλαιγε. 

Η γιαγιά του Μάριου προσπαθούσε να δικαιολογηθεί. 

-"Δεν έχει συναναστραφεί, ξανά με άλλο παιδάκι", είπε.
- "Τι εννοείτε;" τη ρώτησα.
- "Είναι η πρώτη φορά που έρχεται σε επαφή με άλλο παιδάκι. Δεν έχει τύχει, να βρεθεί σε κάποιο χώρο με παιδάκι στο παρελθόν". 

Η αλήθεια είναι ότι σοκαρίστηκα. 

-    Πόσο είναι τώρα; τη ρώτησα.
-    Σήμερα γίνεται 1 χρόνου. Μου απάντησε...

Σοκ επί δύο.

Θυμήθηκα την ημέρα των γενεθλίων του Οδυσσέα, που ήταν μια καταπληκτική γιορτή με εμάς να μαγειρεύουμε 2 μέρες πριν, να φτιάχνουμε γλυκά, décor και το βράδυ το σπίτι μας να είναι μέσα στον κόσμο! 

Αυτό το παιδάκι έχει σήμερα γενέθλια και είναι με τη γιαγιά του και δεν υπάρχει καν γλυκό στο σπίτι, ούτε ένα μπαλόνι, και δώρα; Που είναι τα δώρα του; 

Χάθηκα νομίζω στις σκέψεις μου. Κοίταξα να δω το Χρήστο και τον είδα συννεφιασμένο. 

Καθίσαμε περίπου μισή ωρίτσα με το γιο μου να έχει υποστεί το πρώτο του bulling και έπειτα φύγαμε. 

Αμέσως μόλις ανεβήκαμε σπίτι και πριν προλάβω να πω κάτι στον Χρήστο, μου είπε: 

-    "Πρόσεξες ότι ο Μάριος είναι στο ίδιο ύψος με τον Οδυσσέα;  Ξεκίνησε να περπατά στον 10ο μήνα...."
-    "Ε και;" Του είπα
-    "Κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις";
-    "Καταλαβαίνω, αλλά πρόσεξες ότι κανείς δεν γιόρταζε τα γενέθλια του";
-    "Τι σχέση έχει αυτό; Ο Μάριος του άρπαζε το παιχνίδι, τον έσπρωχνε και δεν έκανε τίποτα, απλά το δεχόταν. Ήταν τόσο... δε ξέρω πως να το περιγράψω. Έπρεπε να τον σπρώξει κι αυτός, να πάρει πίσω το παιχνίδι. Κάτι έπρεπε να κάνει όχι μόνο να κλαίει. Δε θέλω να γίνει μαλθακός και να επιτρέπει στους άλλους να του φέρονται άσχημα".

Να’τα τα απωθημένα. 

Προσπάθησα να του εξηγήσω αρχικά, να προσπαθήσει να μην αντικατοπτρίζει τα δικά του βιώματα στον Οδυσσέα και ότι ο Οδυσσέας είναι μια τελείως ξεχωριστή προσωπικότητα. 

Είναι στο χέρι μας να τον ωθήσουμε να γίνει ένας άνθρωπος που θα πιστεύει στον εαυτό του και θα γνωρίζει τη μαγική του δύναμη, έτσι ώστε να μη πτοείται από κανέναν Μάριο που μπορεί να βρεθεί στο δρόμο του όταν μεγαλώσει. 

"Ναι σήμερα είναι κοντούλης και; Μπορεί να θελήσει να ζήσει αργότερα στην Κίνα και θα θεωρείται ψηλός!" – του είπα και επιτέλους γέλασε για λίγο. 

Ο Οδυσσέας έχει πάρει άπειρη αγάπη και στοργή από πάρα πολλούς ανθρώπους. Έχει ταξιδέψει με το αεροπλάνο χωρίς ίχνος γκρίνιας παρά μόνο παίζοντας και γελώντας στους συνεπιβάτες. Στην παιδική χαρά παίζει με όλα τα παιδάκια χωρίς να κανένα πρόβλημα, μοιράζεται τα παιχνίδια του, αγκαλιάζει και φιλάει όλο τον κόσμο (ή σχεδόν όλο τον κόσμο), ξυπνάει το πρωί και είναι μες την καλή χαρά με γέλια και παιχνίδια.
Ναι, θα είναι ωραίο να μπορεί να απαιτεί το δικό του, να παλεύει για αυτό και να επιμένει για αυτό αλλά φαντάζομαι αυτό είναι κάτι που θα μπορεί να καλλιεργηθεί σιγά-σιγά από εμάς.

Αυτό που κανείς δεν μπορεί να αντικαταστήσει ποτέ, είναι η αγάπη και η χαρά που ένα παιδί ζει μέσα στην οικογένεια του. Αυτή την αγάπη που θα μπορέσει μεθαύριο να δώσει στη δική του οικογένεια, στους δικούς στους συνεργάτες, στους φίλους του. Και ναι,  μεγαλύτερο και σημαντικότερο πράγμα από το να μπορείς να μοιράζεις αγάπη γύρω σου, δεν υπάρχει! 

Διαβάστε περισσότερα από την Αγγελική, κατά κόσμον "Mamaloo" εδώ. 

Όνομα Συγγραφέα:
Γεια! Είμαι η Αγγελική Μπαμπαλούκα, Έχω δουλέψει για πολλά χρόνια ως marketer σε μεγάλες εταιρείες αλλά ακόμη περισσότερα χρόνια στο εμπορικό τμήμα διάφορων μέσων μαζικής επικοινωνίας. Ως...