«Γράμμα σε σένα που ταξιδεύεις στις παιδικές σου αναμνήσεις»

 Η σκέψη μου τρέχει βιαστικά στην παιδική μου ηλικία. Τότε που οι λέξεις δεν ήταν τρομακτικές. Τότε που το ποτέ και το πάντα, η χαρά και η λύπη ήταν μέσα μας στη σωστή τους διάσταση. Στιγμές που η μία διαδέχεται την άλλη. Η χαρά που περιμέναμε διαρκώς με τη σιγουριά του «όπου να 'ναι θα 'ρθει». Γιατί αυτή είναι η ζωή. Και αν δεν γελάμε με ό,τι μας συμβαίνει, τότε μόνο χάνουμε.

Ο χαρταετός μας έμεινε καθηλωμένος σήμερα, γιατί φοβήθηκε τη βροχή. Η μνήμη όμως ταξιδεύει με κάθε καιρό και σε πηγαίνει, ακριβώς εκεί που θέλει η καρδιά… Εκεί που πήγα σήμερα, είχε λιακάδα. Ήμουν παιδί και κρατούσα με δέος τον χαρταετό στα χέρια μου. Ο αδερφός μου είχε καταφέρει να τον ταξιδέψει ψηλά και παρακολουθούσε με αγωνία την δική μου απόπειρα, να συντηρήσω το θαυμαστό του ύψος. Ο αέρας ήταν πιο δυνατός από μένα, αλλά δεν με πτοούσε. Άρχισα να τρέχω προσπαθώντας να ακολουθήσω την πορεία του χαρταετού. Από τον ουρανό εκείνος, από τη γη εγώ, σε πορείες παράλληλες και αρμονικές.

Ήταν μια τέλεια στιγμή. Η θάλασσα δίπλα γέμιζε με ιώδιο τα πνευμόνια μας και τα μάτια μας με μπλε. Ξαφνικά, μια μεγάλη πέτρα που βρέθηκε στο δρόμο μου, ήταν αρκετή για να γκρεμίσει μαζί με μένα και τον χαρταετό μας που ακολούθησε τη θεαματική μου πτώση!!!

Τα γέλια που ακολούθησαν από τους γύρω μου, κάλυψαν για λίγο τα κλάματα μου… Δεν θυμάμαι μέχρι και σήμερα αν έκλαιγα από πόνο ή ντροπή, πάντως σίγουρα αυτή η μέρα έμεινε για πάντα χαραγμένη στη μνήμη και μέρες βροχερές σαν και τη σημερινή, μπορώ να επιστρέφω εκεί και να χαμογελάω γλυκά στο απρόσεχτο κοριτσάκι…

Η ομορφιά, αλλά και η νοστιμιά της φύσης, συνοδεύουν πάντα τις παιδικές μου αναμνήσεις. Θυμήθηκα τώρα, πόση χαρά μας έδινε να κόβουμε κατευθείαν από το δέντρο τα φρούτα και να τα μασουλάμε λαίμαργα! Πόσο με στεναχωρεί που αυτές οι εποχές έχουν περάσει για πάντα στο παρελθόν και τα δικά μας παιδιά δεν θα τις ζήσουν. Τουλάχιστον, όχι όσα από αυτά μεγαλώνουν στις πόλεις. Οι μεγάλοι έχουμε βλάψει τόσο πολύ το περιβάλλον, έχουμε μολύνει τόσο τη γη που οι γονείς συνεχώς ανησυχούμε για ό,τι δίνουμε στα παιδιά μας. Ευτυχώς που υπάρχουν οι βιολογικές αγορές και θυμόμαστε την αληθινή γεύση των φρούτων και των λαχανικών. Ευτυχώς που ζούμε σε έναν ευλογημένο τόπο όπου υπάρχουν ακόμα μικρές παραγωγές που επιμένουν στα γνήσια προιόντα και νοιάζονται για το καλό των καταναλωτών.

Ψάχνοντας για αγνά προιόντα, ανακάλυψα και το γάλα βiolac, που προσφέρει την αξία της βιολογικής διατροφής από τα πρώτα στάδια της ζωής των παιδιών και σέβεται και τη φύση!

Αύριο ξεκινάει πάλι ο μικρός μας καθημερινός αγώνας. Θυμήσου, όταν η ζωή σε ζορίζει, να επιστρέφεις στο δικό σου ασφαλές μέρος μέσα στο μυαλό σου, εκεί όπου δεν μπορεί να σε βλάψει ή να σε πληγώσει κανείς. Στην πιο όμορφη, τρυφερή και χαρούμενη παιδική σου ανάμνηση. Μείνε εκεί για λίγο, πάρε όση δύναμη σου χρειάζεται και κλείσε το μάτι στο δύσκολο τώρα. Όλα θα πάνε καλά. Θα δεις…

Να έχεις μια υπέροχη εβδομάδα,

Σε φιλώ γλυκά,

Ράνια