Πώς θα καταλάβει ο γονιός ότι το παιδί του πάσχει από κατάθλιψη;

Πολλές φορές τα συμπτώματα της κατάθλιψης παραβλέπονται τόσο από τους γονείς όσο και από τους εκπαιδευτικούς, ενώ συχνά οι ίδιοι δυσκολεύονται να δουν τα συμπτώματα ως μέρος του ίδιου προβλήματος. Επιπλέον, μπορεί να διαφοροποιούνται ανάλογα με την ηλικία του παιδιού ή του εφήβου.

Πώς μιλάμε στο παιδί για τον ρατσισμό

Είναι γεγονός ότι ο ρατσισμός έχει μπει πλέον στη καθημερινότητά μας. Και όταν αναφέρομαι στον ρατσισμό, δεν εννοώ μόνο τους πρόσφυγες και τους μετανάστες που έχουν έρθει στη χώρα μας.

Παιδιατρική πολυφωνία: όπου λαλούν πολλοί κοκκόροι….

Γράφει η παιδίατρος Ναταλία Λαζοπούλου

 

Ένα βρεφος δυόμιση μηνών με εξαιρετική ανάπτυξη και χωρίς κανένα πρόβλημα στο ιστορικό του, ρουθουνίζει. Τι το θελε; Και όχι μόνο ρουθουνίζει αλλά τολμάει να κάνει και μορφασμούς στον ύπνο του, να βγάζει ήχους, και η πρωτομάνα επιμένει ότι πνίγεται και δυσκολεύεται να αναπνεύσει.

Χωρίζουμε. Πώς θα το πούμε στα παιδιά;

Το διαζύγιο είναι μια επίπονη διαδικασία για όλα τα μέλη της οικογένειας, έντονα συναισθηματικά φορτισμένη και συχνά, με πολλές συγκρούσεις ανάμεσα στους γονείς. Κανείς δεν αποφασίζει να φτιάξει οικογένεια έχοντας στο μυαλό του ότι πρόκειται να χωρίσει. Πολλές φορές όμως τα πράγματα δεν πηγαίνουν όπως τα ονειρευόμαστε, πολλές φορές οι συγκρούσεις ανάμεσα στο ζευγάρι είναι συνεχείς και έντονες ενώ άλλες φορές ο ένας απομακρύνεται συναισθηματικά από τον άλλον.

Αλήθεια ή θάρρος…

Πριν από λίγες μέρες, η μαμά ήταν στεναχωρημένη. Και το πρόσωπό της δεν ήταν φωτεινό όπως άλλες φορές. Και το γέλιο της δεν έβγαινε από την ψυχή της , όπως συνηθίζει. Και όταν μας έλεγε όλα αυτά τα τρυφερά λογάκια που μας λέει κάθε μέρα, στη φωνή της υπήρχε μία σκιά. Κάτι που με γέμιζε και εμένα με θλίψη, γιατί δεν ήξερα αν έκανα κάτι εγώ που τη στεναχώρησε ή αν ο μπαμπάς μου δεν την αγαπούσε αρκετά ώστε να είναι χαρούμενη όπως πριν.

Η ηλιαχτίδα μου

13 Σεπτεμβρίου η ημέρα της γέννησής της. Η λάμψη της μικρής μου «ηλιαχτίδας» πλημμυρίζει με αγάπη και ομορφιά την ψυχή και το μυαλό μου. Με μιας, ανακαλύπτω μια απέραντη γοητεία στο θέαμα της ζωής.

Να προσέχεις τη μαμά τους...

Από τότε που έγινα μαμά, δίπλα από την απέραντη ευτυχία που νιώθω και τα συναρπαστικά συναισθήματα που με πλημμυρίζουν αδιάκοπα, άρχισαν να ζουν παρασιτικά και επώδυνα μέσα μου και κάποιοι φόβοι.  Φόβοι που δεν μοιάζουν με τίποτα άλλο που είχα βιώσει μέχρι την ιερή στιγμή που έγινα η μαμά τους και για τους οποίους δεν είχα καταφέρει για καιρό να αναπτύξω κάποια άμυνα ή κάποια στρατηγική για να τους πολεμήσω.

Κρύωμα: Ένα καυτό θέμα...

Γράφει η παιδίατρος Ναταλία Λαζοπούλου

 

Γονείς, και η απαραίτητη γιαγιά, φέρνουν βρέφος δύο μηνών για το πρώτο του εμβόλιο.  Ημερολογιακά είναι τέλη Σεπτέμβρη, φθινόπωρο. Ωστόσο, θερμοκρασιακά, κρατάμε το καλοκαίρι ζωντανό. Ένα ελαφρύ αεράκι κουνάει τις κουρτίνες. Το μωρό φοράει σκούφο, μπουφάν, ζακετάκι, καλτσάκια, και είναι μούσκεμα.  Τους κοιτάω με νόημα… «Ε, να μην κρυώσει γιατρέ μου», μου απαντάνε εν χωρώ…

Εικόνα klairi-seiradaki

Η ιστορία μου με ένα παιδί "Asperger"

Γράφει η ψυχολόγος Κλαίρη Σειραδάκη

Από την πρώτη κιόλας εβδομάδα που βρέθηκα σε κάποιο σχολείο, προκειμένου να δώσω ορισμένες κατευθύνσεις σε μία δασκάλα που με χρειάστηκε, μου τράβηξε την προσοχή ένα αγόρι της Γ’ Δημοτικού, ο Μ. Ήταν ένα γλυκύτατο πλάσμα, που ενέπνεε καλοσύνη κι ευαισθησία. Το έντονο βλέμμα του πίσω από τα γυαλιά του, έπεσε πάνω μου γεμάτο περιέργεια και καχυποψία μαζί.

Σελίδες

Εγγραφή στο RSS - παιδιά