Άλλο ένα βράδυ Κυριακής (και λίγο ξημέρωμα Δευτέρας) με βρίσκει να ανυπομονώ να μοιραστώ τις σκέψεις μου μαζί σας… Λίγο το νυσταγμένο μου μυαλό, λίγο η δυνατή βροχή, πάντως μέσα στο κεφάλι μου οι σκέψεις έχουν στήσει τρελό χορό και στροβιλίζονται ασταμάτητα. Δεν μπορώ να τις απομονώσω, ούτε να τις βάλω σε τάξη. Δεν έχω αντοχή να το παλέψω και αφήνομαι… Έχει μια γοητεία η αναρχία των σκέψεων καμιά φορά…
Χαμογελάω, συγκινούμαι, δακρύζω, θυμώνω και πάλι από την αρχή. Οι σκέψεις μου γεννούν συναισθήματα και αρχίζω να γράφω για όλα όσα έζησα και έμαθα τις δύο τελευταίες μέρες…
Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε τα είχε όλα. Πολλά χιλιόμετρα, ανυπομονησία, νοσταλγία, καινούργιες γνώσεις και πολύ πολύ χαρά…
