Γιατί η γιαγιά είναι σημαντική για τα παιδιά;
Υπάρχει μία ιδιαίτερη σχέση μεταξύ της γιαγιάς και των εγγονών της, κάτι που δεν προκαλεί έκπληξη. Η γιαγιά είναι σημαντική στη ζωή των παιδιών και όχι μόνο για συναισθηματικούς λόγους.
Πολλοί άνθρωποι δεν ξοδεύουν χρόνο με τον παππού και τη γιαγιά, δεν ζουν μαζί και ίσως δεν τους γνωρίζουν πολύ καλά. Όμως ο δεσμός των παιδιών με τον παππού και τη γιαγιά είναι για όλη τη ζωή τους.
Η γιαγιά από τη μεριά της μητέρας έχει ένα μοναδικό ρόλο στην οικογένεια. Συχνά θεωρείται ότι έχει περισσότερη άμεση ευθύνη για τα εγγόνια της από την άλλη γιαγιά.
Θα μπορούσε άραγε η επιστήμη να εξηγήσει τη σχέση που έχουμε με τη γιαγιά από τη μητέρα μας; Η είναι απλώς μια συναισθηματική και ηθική υπόθεση;
Σύμφωνα με θεωρία ειδικών, ανεξάρτητα από την προτίμηση που έχουμε για τη γιαγιά από τη μητέρα μας, ή τις αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας, είμαστε συνδεδεμένοι μαζί της μέσω των γονιδίων μας.
Σύμφωνα με αυτή την προσέγγιση πρέπει να εξετάσουμε προσεκτικά το πώς ένα παιδί επηρεάστηκε από αυτήν. Προφανώς το γενετικό φορτίο που μεταδίδεται από τη μητέρα του παιδιού προέρχεται άμεσα από τη γιαγιά του. Αυτή είναι που συμμετέχει περισσότερο σε αυτή την κληρονομιά.
Όταν πρόκειται για γονίδια, δεν μεταδίδονται πάντα στις επόμενες γενιές. Μπορεί να «πηδήξουν» μία γενιά. Για το λόγο αυτό, μερικά παιδιά μοιάζουν περισσότερο με μία θεία ή θείο, ή την προ γιαγιά, από τους γονείς τους.
Μπορεί να μην υπάρχει φυσική ομοιότητα, αλλά ίσως υπάρχει κάποια ένδειξη σε γενετικό επίπεδο. Όπως το χρώμα των ματιών ή τον τρόπο του περπατήματος.
Βέβαια τα παιδιά δεν κάνουν το ίδιο πράγμα που έμαθαν από τη γιαγιά τους. Είναι σίγουρα όμως κάτι που κληρονομούν μέσω του αίματος.
Ναι λοιπόν, η επιστήμη έχει μία εξήγηση. Τα εγγόνια έχουν κάτι από τη γιαγιά τους. Όταν ένα έμβρυο σχηματίζεται στη μήτρα της μητέρας, λαμβάνει πολύ βιολογικό υλικό από τη μητέρα. Παρόλο που και οι δύο γονείς συνεισφέρουν το 50% του γενετικού υλικού του εμβρύου για να αναπτυχθεί, αυτό τρέφεται από τη μητέρα. Έτσι αν και η συμμετοχή του πατέρα έχει τελειώσει, η μητέρα εξακολουθεί να συμμετέχει.
Εάν σύμφωνα με το DNA, η γιαγιά συμμετείχε με κάποιο τρόπο στη δημιουργία του εγγονιού της τότε τα χαρακτηριστικά της θα μπορούσαν να μεταφερθούν στο παιδί.
Όμως οι ειδικοί δηλώνουν ότι δεν είναι μόνο τα φυσικά χαρακτηριστικά που κληρονομούνται. Προφανώς οι συναισθηματικές εμπειρίες της γιαγιάς από τη μεριά της μητέρας μπορούν επίσης να κληρονομηθούν.
Το ωοκύτταρο από το οποίο γεννήθηκε το παιδί σας φέρει ένα γενετικό φορτίο από τη μητέρα σας. Όλα τα παιδιά θα έχουν αναπόφευκτα το ίδιο γενετικό υλικό. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο με κάποιο τρόπο δημιουργούνται ισχυρότατοι δεσμοί. Τα συναισθήματα που αισθάνθηκε η γιαγιά ενώ ήταν έγκυος με την κόρη της, πέρασαν σε αυτήν και ίσως σε κάθε μελλοντικό εγγόνι.
Η συναισθηματική επιρροή μπορεί να παραμείνει ενεργή στο DNA, ακόμη και αν παραλείψει μια γενιά.
Όπως γνωρίζουμε, οι μιτοχονδριακές πληροφορίες DNA, αυτές δηλαδή που προέρχονται από τη μητέρα, είναι μεγαλύτερες τη στιγμή που σχηματίζεται το έμβρυο.
Το σπέρμα του πατέρα δεν περιέχει αυτό το είδος πληροφοριών, έτσι ο παππούς από τη μεριά του πατέρα, δεν παίζει τόσο σημαντικό ρόλο. Όμως, μερικές γενετικές μελέτες δείχνουν ότι το DNA του πατέρα είναι πολύ πιο σημαντικό, κυρίαρχο σε σχέση με τα κληρονομικά χαρακτηριστικά.
Από συναισθηματική άποψη, στις περισσότερες περιπτώσεις οι γιαγιάδες από τη μεριά της μητέρας, εμπλέκονται πολύ περισσότερο με την εγκυμοσύνη, τον τοκετό και τη γονική μέριμνα των εγγονών τους. Για τους περισσότερους ανθρώπους, η σημασία αυτού του προσώπου είναι αναμφισβήτητη.
Τελικά, μπορεί να μην γνωρίζουμε ακριβώς τι κληρονομούμε από τη γιαγιά μας, αλλά η παρουσία της στη ζωή μας είναι εξαιρετικά πολύτιμη, ανεξάρτητα από το πώς το βλέπουμε.
