Εμφανιζόμαστε γυμνοί μπροστά στα παιδιά;
Ερωτήματα του κάθε γονιού και κυρίως της κάθε μαμάς που βασανίζουν όμως και βάζουν σε αμφιθυμία αρκετούς γονείς. Ακόμα και οι γνώμες εμάς των ειδικών, αρκετές φορές διίστανται και μπερδεύουν τον κόσμο. Χρειάζεται όμως να περιχαρακώσουμε λίγο τα πράγματα και να εξηγήσουμε τι συμβαίνει στο παιδί στη διαδικασία της εξέλιξής του και στο μεγάλωμά του.
Έτσι λοιπόν, όταν το παιδί βρίσκεται στην μικρή ηλικία δηλαδή γύρω στα 2-3 έτη, αρχίζει και έχει περιέργεια και για το σώμα του αλλά και για οτιδήποτε διαφορετικό βρίσκεται γύρω του, πόσο μάλλον αν εκτεθεί στο γυμνό σώμα του γονιού του, που είναι κάτι τόσο ξένο και διαφορετικό από το δικό του. Το παιδί παρατηρεί, ρωτάει και περιεργάζεται κάθε τι καινούργιο. Από τα τρία του χρόνια μάλιστα και μετά, λέμε κατηγορηματικά ότι δεν θα εμφανιζόμαστε γυμνοί μπροστά στο παιδί μας.
Ο λόγος δεν είναι άλλος παρά να το μάθουμε ότι το σώμα του είναι δικό του, όπως του μπαμπά και της μαμάς, ότι δεν το εκθέτουμε όπου και σε όποιον βρίσκεται εκεί. Μαθαίνουμε στο παιδί την ιδιωτικότητα μέσα από τη δική μας στάση και χωρίς να φαίνεται ότι του κάνουμε "μάθημα". Είναι σημαντικό για το παιδί να προσέξουμε τον τρόπο μας ώστε να μην αναπτύξει ενοχές γύρω από το γυμνό σώμα. Άλλος ένας βασικός λόγος είναι ότι το παιδί επειδή ακριβώς όπως αναφέραμε παραπάνω, αρχίζει και έχει απορίες, μπαίνει στη διαδικασία να παρατηρεί αλλά και να συγκρίνει το δικό του σώμα με αυτό του γονιού.
Χρειάζεται λοιπόν να μην νιώσει μειονεκτικά μπροστά στα γεννητικά όργανα του μπαμπά για παράδειγμα το αγοράκι με το τόσο μικρούλι πέος, ούτε και το κοριτσάκι βέβαια αντικρίζοντας το πλούσιο στήθος της μαμάς όταν μάλιστα εκείνο δεν έχει καθόλου. Και ναι, μπορούμε να του πούμε ότι έτσι θα γίνει και το δικό του όταν μεγαλώσει, αλλά γιατί να το βάλουμε σε αυτή την ανησυχία και την διαδικασία της σύγκρισης, να νιώθει ότι υστερεί;
Καλό είναι λοιπόν για το γονιό από την ηλικία των τριών ετών περίπου (λίγο πάνω ή λίγο κάτω δεν έχει σημασία) σταδιακά να αποφεύγει να εμφανίζεται γυμνός μπροστά στο παιδί του. Αυτό δεν σημαίνει ότι αρχίζουν οι πόρτες και κλειδώνουν στα δωμάτια ή στο μπάνιο, ούτε μας πιάνουν υστερίες την ώρα εκείνη που το παιδί μπορεί να εισβάλλει στο χώρο. Να έχουμε στο μυαλό μας ότι η δική μας αντιμετώπιση απέναντι στο γυμνό θα είναι αυτή που θα του εντυπωθεί στο μικρό του μυαλουδάκι και ανάλογα από το αν είναι θετική ή αρνητική, μεγαλώνοντας θα νιώθει θετικά ή αρνητικά και το παιδί μας.
Αν λοιπόν η μαμά για παράδειγμα νιώθει άβολα με το δικό της σώμα και ντρέπεται και το περάσει αυτό και στο παιδί της, θα το μεγαλώσει μεταδίδοντάς του τη δική της ντροπή για το δικό του σώμα. Γεγονός που δεν θέλουμε να συμβεί σε καμία περίπτωση, για να μην το τραυματίσουμε και το γεμίσουμε ενοχές και ταμπού.
Έτσι λοιπόν, αν τύχει και το παιδί μας μας δει γυμνούς, απλά θα του ζητήσουμε ήρεμα να βγει από το δωμάτιο για να ντυθούμε. Δεν χρειάζονται έντονες αντιδράσεις, ούτε όμως και να αισθανθούμε ενοχικά. Ούτε σημαίνει βέβαια ότι αν κάποιες φορές το παιδί έρθει αντιμέτωπο με τη γύμνια των γονιών του ότι θα επηρεαστεί η ψυχοσεξουαλική του ανάπτυξη. Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι κάθε μικρό παιδί θέλει να βρίσκεται στο χώρο των "μεγάλων", έτσι εισβάλλει πολύ συχνά σε προσωπικές στιγμές (μπορεί να είναι όχι μόνο όταν αλλάζουμε ρούχα αλλά και όταν κάνουμε σεξ).
Είναι κάτι που έχει συμβεί στους περισσότερους γονείς. Απλά θα χρειαστεί σταδιακά να το οριοθετήσουμε και να το μάθουμε να χτυπάει την κλειστή πόρτα για παράδειγμα. Μην ξεχνάμε ότι η δική μας στάση λειτουργεί ως πρότυπο για το παιδί μας και μεγαλώνοντας θα του εμφυσήσουμε τη σημασία του σεβασμού του προσωπικού χώρου αλλά και του σώματός του.
Μαρίνα Μόσχα, Ψυχοθεραπεύτρια - Συνεργάτης του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας
