Θεατρο με τον μικρό Οδυσσεα
Το προηγούμενο όμως Σαββατοκύριακο τσεκαριστήκαμε και είμασταν όλοι – οικογενειακώς καλά. Έτσι συμφωνήσαμε να βρεθούμε.
Το που ήταν ένα θέμα.
Πάμε θέατρο? Πρότεινε η Ολυμπία. Εκπαιδευτικός και ‘ψαγμένη’ γονιός. Στην αρχή νόμιζα ότι με κορόιδευε.
Μου έστειλε το λινκ της παράστασης. Καληνύχτα μέρα. Μπήκα γεμάτη περιέργεια να δω για το έργο. "4η χρονιά που παίζεται". Καλό αυτό σκέφτηκα.
Ένα έργο για να αντέξει πάνω από χρόνο κάτι σημαίνει.
Διαβάζοντας για το έργο είδα ότι είναι για παιδάκια από 1 έτους! Σίγουρα μας κάνει! Κοντεύουμε ενάμιση!
Η ιστορία δε μου έλεγε κάτι αλλά στη σκέψη της εμπειρίας ενθουσιάστηκα.
Δε μπορούσα να χωρέσω στο κεφάλι μου ότι ο Οδυσσέας θα έβλεπε θέατρο σε αυτή την ηλικία.
Η παράσταση είναι 40 λεπτά... μεγάλη μου φάνηκε.
Μετά μου ήρθε μια ανησυχία για το ότι θα είμαστε σε κλειστό χώρο με πολλά παιδάκια , καταχείμωνο και θα πρέπει να ελπίζω ότι δε θα υπάρχουν γονείς γαϊδούρια που θα φέρουν παιδάκια με βήχα, μύξες και ίωση στο θέατρο.
Η ιδέα και μόνο της εμπειρίας όμως με έκανε να μη θέλω να σκέφτομαι αρνητικά.
Συμφώνησα με την Ολυμπία στην ιδέα του θεάτρου και εκείνη –σοφά- μου είπε ότι θα κάνει εκείνη την κράτηση των θέσεων.
Έτσι το δώσαμε ραντεβού το Σάββατο στις 17:10 δεδομένου ότι η παράσταση άρχιζε στις 17:30 και ήθελα να είμαι σίγουρη ότι θα είμαστε στην ώρα μας.
Είμασταν στην ώρα μας και μάλιστα νωρίτερα, βλέπετε οι καιροί που αργούσαμε τραγικά έχουν περάσει καθώς τώρα γνωρίζουμε ποιες είναι οι διαδικασίες και το χρόνο που απαιτούν.
Είμασταν τόσο νωρίτερα που είμασταν οι πρώτοι στο θέατρο, ο Οδυσσέας μόλις είχε ξυπνήσει και κοίταζε γύρω του γεμάτος περιέργεια.
Σιγά σιγά άρχισαν να φτάνουν τα πρώτα παιδάκια. Τα περισσότερα λίγο μεγαλύτερα αλλά σε γενικές γραμμές μικρούλια.
Ο Οδυσσέας ξύπνησε για τα καλά βλέποντας όλα αυτά τα παιδάκια να μαζεύονται στο φουαγιέ. Ξαμολήθηκε. Φρουστ φρούστ. Πήγαινε μια από εδώ, μαι από εκεί. ‘μίλαγε’ σε παιδάκια, τα άγγιζε. Προσπαθούσε να επικοινωνήσει μαζί τους και αυτό ήταν πολύ όμορφο.
Ο Μιχάλης με την Ολυμπία και το μπαμπά Αχιλλέα δεν άργησαν να έρθουν.
Ασυναίσθητα το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να δω πόσο πιο μεγάλος ήταν ο Μιχάλης και ω ναι! Ήταν πολύ μεγαλύτερος και σε ύψος και σίγουρα σε βάρος.
Τώρα είχε βγάλει και μαλλιά και ήταν μια γλύκα, παρά τη βροντερή φωνή που εξακολουθούσε να έχει.
Δεν έδωσε καμία σημασία στον Οδυσσέα αλλά ούτε και ο Οδυσσέας σε εκείνον. Θα έλεγα υπήρχε απόλυτη αδιαφορία.
Τρέξανε λίγο πάνω κάτω, κυρίως προσπαθώντας ο Οδυσσέας να επικοινωνήσει μαζί του, αλλά ο Μιχάλης μόλις πλησίαζε ο δικός μου έτρεχε μακριά του.
Η ώρα να ξεκινήσει η παράσταση ήρθε πάνω που είχα χάσει την υπομονή μου στο να κυνηγάω τον Οδυσσέα.
Ξεκινήσαμε με οδηγίες. Εάν το παιδάκι βαρεθεί και αρχίσει να γκρινιάζει δε θα πρέπει να το πιέσουμε να μείνει.
Τα 40 λεπτά δεν είναι για όλα τα παιδάκια εφικτό να μείνουν/αντέξουν.
Ο ένας γονιός καθόταν σε μαξιλάρι στο πάτωμα με το παιδί ανάμεσα στα πόδια του κι ο άλλος στην από πάνω κερκίδα για τους μεγάλους.
Εγώ έκατσα με τον Οδυσσέα και η Ολυμπία με το Μιχάλη.
Το έργο άρχισε με συνοπτικές διαδικασίες και πραγματικά κάτι μαγικό συνέβει. Ο Οδυσσέας γούρλωσε τα ματάκια του και κοίταζε με τεράστια έκπληξη τις δυο ηθοποιούς που έπαιζαν.
Δεν έχω αίσθηση καθόλου του χρόνου που πέρασε μέχρι να ξεκινήσει μια πρώτη γκρίνια από πλευράς του Μιχάλη και σύντομα ξεκίνησε ο Οδυσσέας.
Ευτυχώς όμως οι ηθοποιοί έκαναν κάτι ΄νεο’ για τον Οδυσσέα και του τράβηξαν και πάλι την προσοχή και αφοσιώθηκε ξανά.
Μετά από λίγο μάλλον βαρέθηκε και άρχισε να ψάχνει το μπαμπά του. Γυρνώντας τον προς τα πίσω για τον δει, εκείνος άρχισε να χαιρετά όλους τους θεατές και να τους γελάει.
Μετά και πάλι ένας ήχος από τη σκηνή του τράβηξε την προσοχή και αφοσιώθηκε στο έργο.
Τα μάτια του ήταν ορθάνοιχτα και τον έβλεπα να χαμογελά παρακολουθώντας τους ηθοποιούς.
Ξαφνικά τον συνεπήραν τόσο πολύ που άρχισε να τους μιλάει δυνατά και να τους κουνάει και το χέρι.
Η μια ηθοποιός τον πλησίασε και του έκανε φατσούλα.
Για πότε η παράσταση τελείωσε και πέρασαν 40 λεπτά ούτε που το κατάλαβα. Για 40 λεπτά χάθηκα στη μαγεία της ανακάλυψης του γιου μου.
Έβλεπα τα ματάκια να χαμογελούν και να λάμπουν από ενθουσιασμό και ένοιωθα απόλυτη ευτυχία! Απόλυτη όμως.
Στη συνέχεια κάλεσαν τα παιδάκια στη σκηνή να παίξουν και να τραγουδήσουν μαζί τους.
Ήταν όμορφα, γλυκά και μοναδικά όλα τα παιδάκια.
Ο Οδυσσέας συμμετείχε και αυτό με έκανε πολύ ευτυχισμένη.
Η πρώτη μας παράσταση στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία τόσο για εμάς όσο και για την οικογένεια Μιχάλη ο οποίος επίσης παρακολούθησε όλη την παράσταση.
Μη φοβάστε να δοκιμάζετε πράγματα με τα παιδάκια σας! Ψάξτε και βρείτε πράγματα που μπορεί να σας ταιριάζουν. Αφεθείτε σε προτάσεις φίλων.
Βγείτε έξω με τα παιδάκια σας, οι εμπειρίες, η ευτυχία της ανακάλυψης του καινούργιου είναι εκεί έξω! Χαρείτε τη!
Η παράσταση λέγετε Καληνύχτα μέρα και παίζεται στο Στούντιο Μαυρομιχάλη, στον οδό Μαυρομιχάλη 134, Εξάρχεια κάθε Σάββατο στις 17:30.
Σκηνοθεσία: Κατερίαν Αλεξάκη, Μαριλένα Τριανταφυλλίδου
Ηθοποιοί: Κλεονίκη Καραχάλιου, Νάνσυ Κλαμπάτσα Σκηνικά Κοστούμια: Μάρια Μπαχά Μουσική: Βασίλης Καζής Φωτισμοί: Γιώργος Αγιαννίτης
Τιμή εισιτηρίου: 10 ευρω, ανέργων 5 ευρώ
Καλή σας διασκέδαση!
