«Γράμμα σε σένα που ανέχεσαι τη βία»

Δεν μπορείς να απαντήσεις με σιγουριά… Ήταν απλά μια κακή μέρα, μια δύσκολη στιγμή, θα του περάσει. Όμως δεν του περνάει… και εσύ είσαι πάντα η «χαζή», η «χοντρή», αυτή που δεν αξίζει τίποτα… Σου φωνάζει, σε τρομοκρατεί, σε κρατάει μακριά από κάθε τι που σου δίνει χαρά. Σου απαγορεύει να δεις τις φίλες σου, σου καταστρέφει αγαπημένα σου πράγματα, σε κρίνει , σε ταπεινώνει, σε ντροπιάζει μπροστά στους άλλους, σε κατηγορεί ότι ευθύνεσαι για όλα. Ο σκοτεινός κύκλος της ψυχολογικής-συναισθηματικής βίας, μόλις άρχισε…

Και εσύ προσπαθείς να αλλάξεις και να γίνεις καλύτερος. Να είσαι αντάξιος της αγάπης του. Χθες το βράδυ σε απείλησε πάλι ότι θα πάρει τα παιδιά και θα φύγει. Σου γύρισε την πλάτη, όταν πήγες να την αγκαλιάσεις.

Και εσύ; Εσύ αγνόησες το παιδί σου, όταν με φοβισμένη φωνή, προσπάθησε να σου πει κάτι που το στεναχώρησε στο σχολείο. Εντάξει, δεν ήταν και τίποτα σημαντικό. Παιδιάστικες υπερβολές… Ενώ εσύ ήσουν αληθινά στεναχωρημένη, επειδή ήταν άκεφος το πρωί και δεν ήθελε να σου πει ούτε καλημέρα… Θα παρηγορηθείς στη σκέψη ότι σ’ αγαπάει. Σ’ αγαπάει πολύ. Μάλλον έχει πολύ άγχος με τη δουλειά του.

Το παιδί σου; Πιστεύεις ότι η αγάπη σου είναι αυτονόητη. Είσαι η μαμά του. Είσαι ο μπαμπάς του. Δεν χρειάζονται άλλες εξηγήσεις. Και εκείνο το μικρουλάκι, με την πελώρια καρδούλα γεμάτη αγάπη για σένα, θα μείνει σιωπηλό. Θα πιστέψει ότι εκείνο φταίει που η μαμά είναι πάλι θλιμμένη. Εκείνο φταίει που ο μπαμπάς έχει νεύρα. Δεν θα ξαναμιλήσει. Θα προσπαθήσει να είναι πάντα ευχάριστο. Να σας διασκεδάζει με τις αστείες φατσούλες που έμαθε να κάνει για να γελάτε. Θα βλέπει εφιάλτες, όμως δεν θα στο λέει. Θα δυσκολεύεται στο σχολείο, αλλά δεν θα ζητάει βοήθεια. Θα φοβάται και θα μελαγχολεί, αλλά ποτέ μπροστά σου. Θα μεγαλώσει, αλλά μέσα του θα ζει πάντα ένα πληγωμένο παιδί. Θα φοβάται να αγαπήσει και να εμπιστευθεί. Θα είναι παθητικό ή επιθετικό. Θα συνεχίσει τη βαριά κληρονομιά του…

Θύματα και Θύτες. Ζούμε όλοι μαζί κάτω από την ίδια στέγη. Μοιραζόμαστε το ίδιο κρεβάτι. Αγαπιόμαστε. Και εξοντώνουμε ο ένας τον άλλο. Αργά. Βασανιστικά. Ύπουλα.

Βρίσκεις δικαιολογίες και συνεχίζεις. Φοβάσαι. Αλλάζεις συμπεριφορά, αλλάζεις προτιμήσεις, αλλάζεις για να γίνεις ότι θέλει ο άλλος. Για να κατευνάσεις την οργή του. Για να δωροδοκήσεις το θυμό του. Με τι αντάλλαγμα;

ΤΗΝ ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΣΟΥ

ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥ

ΤΗ ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑ ΣΟΥ

ΤΗ ΧΑΡΑ ΣΟΥ

Είσαι άνδρας, γυναίκα, παιδί. Η ψυχολογική-συναισθηματική βία δεν λογαριάζει τι είσαι. Χορταίνει τα σκοτάδια της με κομμάτια της ψυχής σου. Με κομμάτια της ύπαρξης σου που της εκχωρείς αδιαμαρτύρητα, σαν να μην έχεις επιλογή.

Δεν είναι αλήθεια.

ΕΧΕΙΣ ΕΠΙΛΟΓΗ.

ΕΙΣΑΙ ΔΥΝΑΤΗ.

ΕΙΣΑΙ ΔΥΝΑΤΟΣ.

ΑΞΙΖΕΙΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΖΩΗ ΠΟΥ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ.

Μην επιτρέψεις σε κανέναν να σε πείσει για το αντίθετο. Ζήτα βοήθεια. Βγες από το αδιέξοδο. Τα όνειρά σου σε περιμένουν.

Και πάνω από όλα ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ.

Να έχεις μια υπέροχη εβδομάδα,

Σε φιλώ γλυκά,

Ράνια