«Γράμμα σε σένα που δεν ξέρεις πόσο αξίζεις…»

Ένα από αυτά, μιλούσε από τα πρώτα κιόλας κεφάλαια, για την ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ. Μία έννοια συνηθισμένη και οικεία σε όλους μας και όμως τόσο σπάνια στις ζωές των περισσοτέρων… Ίσως αναρωτηθείτε τώρα, γιατί έχει τόση μεγάλη σημασία να έχουμε αυτοεκτίμηση. Το ίδιο έκανα και εγώ στην αρχή, γιατί δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι δεν υπάρχει χαρά, ούτε αγάπη, ούτε ευτυχία, ούτε προσωπική ανάπτυξη μακριά της…

«… Ακεραιότητα, ειλικρίνεια, υπευθυνότητα, συμπόνια, αγάπη και ικανότητα – όλα πηγάζουν χωρίς δυσκολία από τους ανθρώπους που η αυτοεκτίμησή τους βρίσκεται ψηλά. Αισθανόμαστε πως μας λογαριάζουν, πως ο κόσμος είναι καλύτερος γιατί βρισκόμαστε και εμείς σε αυτόν.

Πιστεύουμε στις ικανότητες μας. Επιτρέπουμε στον εαυτό μας να ζητήσει βοήθεια από τους άλλους, πιστεύουμε όμως ότι μπορούμε να αποφασίζουμε μόνοι μας και ότι τελικά μέσα μας θα βρούμε αστείρευτες πηγές βοήθειας. Εκτιμώντας τη δική μας αξία, είμαστε έτοιμοι να δούμε και να σεβαστούμε την αξία των άλλων. Ακτινοβολούμε εμπιστοσύνη και ελπίδα. Δεν έχουμε κανόνες αντίθετους με οτιδήποτε αισθανόμαστε. Μπορούμε να επιλέξουμε. Η νόησή μας κατευθύνει τις πράξεις μας. Δεχόμαστε ολόκληρο τον εαυτό μας σαν ανθρώπινο πλάσμα.

Όταν οι άνθρωποι αισθάνονται ότι δεν αξίζουν, είναι σίγουροι πως οι άλλοι θα τους ξεγελάσουν , θα τους παραγκωνίσουν και θα τους υποτιμήσουν. Έτσι, προετοιμάζουν το δρόμο για να γίνουν θύματα. Καθώς περιμένουν το χειρότερο, το προκαλούν και συνήθων το παθαίνουν. Για να προστατευθούν, κρύβονται πίσω από έναν τοίχο δυσπιστίας και βουλιάζουν μέσα σε ένα τρομακτικό συναίσθημα μοναξιάς και απομόνωσης. Έτσι, απομονωμένοι από τους άλλους, γίνονται απαθείς, αδιαφορούν για τον εαυτό τους και για τους άλλους γύρω τους. Είναι δύσκολο για αυτούς να ακούσουν, να δουν και να σκεφτούν καθαρά και επομένως έχουν την τάση να παραγκωνίζουν και να υποτιμούν τους άλλους. Όσοι αισθάνονται έτσι, χτίζουν τεράστιους ψυχολογικούς τοίχους και κρύβονται πίσω τους και ύστερα, για να αμυνθούν, αρνιούνται πως αυτό έκαναν.

Ο φόβος είναι φυσικό επακόλουθο αυτής της δυσπιστίας και της απομόνωσης. Μας περιορίζει και μας τυφλώνει. Μας εμποδίσει να διακινδυνεύσουμε με νέες λύσεις των προβλημάτων μας. Αντίθετα, μας σπρώχνει πάντα σε τρόπους συμπεριφοράς εκ των προτέρων καταδικασμένους σε αποτυχία.

Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι και άτομα με μεγάλη αυτοεκτίμηση, μπορεί να νιώθουν κατάπτωση. Με τη διαφορά ότι, όσοι αισθάνονται κατάπτωση, δεν θεωρούν τον εαυτό τους ανάξιο, ούτε υποκρίνονται πως δεν υπάρχει μέσα τους αυτό το αίσθημα της κατάπτωσης. Ούτε προβάλλουν τα συναισθήματά τους στους άλλους. Το να νιώθει κανείς καμιά σε κατάπτωση είναι φυσιολογικό. Η πολύ σημαντική διαφορά βρίσκεται στο αν καταδικάζεις τον εαυτό σου ή αν αντιμετωπίζεις αυτήν την περίοδο σαν μία ανθρώπινη κατάσταση, ενάντια στην οποία χρειάζεται κανείς να παλέψει…
Πολλά από αυτά που μας συμβαίνουν είναι αποτέλεσμα της στάσης μας. Και μία στάση μπορούμε πάντα να την αλλάξουμε.»

Να σας γράψω λίγα ακόμα από αυτά που διαβάζω; Λαχταράω να τα μοιραστώ μαζί σας…

«Όταν ένα μωρό έρχεται στον κόσμο, δεν έχει παρελθόν, δεν έχει πείρα για να χειριστεί τον εαυτό του, δεν έχει κριτήρια για να κρίνει την αξία του. Το μωρό πρέπει να στηρίζεται στις εμπειρίες του με τους ανθρώπους και στα μηνύματά τους για την αξία του ως ατόμου. Στα πρώτα 5 ή 6 χρόνια η αυτοεκτίμηση του παιδιού, σχηματίζεται αποκλειστικά σχεδόν μέσα στην οικογένεια. Μόλις το παιδί πάει στο σχολείο, άλλες επιρροές έρχονται να το επηρεάσουν, η οικογένεια ωστόσο παραμένει βασικός παράγοντας. Εξωτερικές δυνάμεις τείνουν να ενδυναμώσουν τα συναισθήματα της αξίας ή της αναξιότητας που το παιδί έμαθε στο σπίτι: το μικρό, το γεμάτο αυτοπεποίθηση, μπορεί να ξεπεράσει πολλές αποτυχίες στο σχολείο ή με τους συνομηλίκους του. Ενώ το παιδί που δεν εκτιμάει τον εαυτό του, μπορεί να έχει πολλές επιτυχίες και όμως να αισθάνεται την αμφιβολία για την αξία του να του τρώει τα σωθικά. Ακόμα και μία μόνο αρνητική εμπειρία, μπορεί να δημιουργήσει δυσανάλογα με το γεγονός , αποτελέσματα.
Η κάθε λέξη, κάθε χειρονομία ή ενέργεια των γονιών , στέλνει στο παιδί ένα μήνυμα για το πόσο αξίζει ο εαυτός του…»

Και για επίλογο, κρατήστε αυτήν τη σπουδαία ερμηνεία της λέξης:

«ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΝΑ ΔΙΝΕΙΣ ΑΞΙΑ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΖΕΣΑΙ ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ»

Εγώ ένιωσα κάτι να αλλάζει μέσα μου, εσύ;

Να έχεις μια υπέροχη εβδομάδα,

Σε φιλώ γλυκά,

Ράνια

Τα εδάφια που παρέθεσα στο σημερινό μου γράμμα, είναι από το βιβλίο: Πλάθοντας ανθρώπους , VirginiaSatir, Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ, Αθήνα 2006 (ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ)