«Γράμμα σε σένα που μου χάρισες τη γιορτή...»
Όλα όμως σήμερα ήταν και κάπως αλλιώς. Είχαν και μια κρυφή συγκίνηση που ερχόταν και έφευγε , μα τώρα που το σπίτι ησύχασε και τα παιδάκια κοιμήθηκαν, ήρθε και εγκαταστάθηκε στο λαιμό μου. Σαν κόμπος. Και εγώ προσπαθώ να τον λύσω και ψάχνω τη βοήθεια σου μέσα από το γράμμα που σου γράφω. Αν σου πω τι σκέφτομαι, πως νιώθω, αν ξέρω ότι το νιώθεις και εσύ, ο κόμπος μπορεί και να λυθεί…
Άλλωστε για λίγες ώρες ακόμα είναι η γιορτή της Μητέρας! Δεν είναι η πρώτη φορά που συνειδητοποιώ ότι γιορτάζω κι εγώ, αλλά χρόνο με το χρόνο γίνεται όλο και πιο τρυφερό το ξύπνημα αυτής της μοναδικής Κυριακής. Τα διαμαντένια λογάκια ακούγονται όλο και πιο καθαρά να μου λένε «Χρόνια πολλά μαμά», τα δάκρυα τρέχουν όλο και πιο ανεξέλεγκτα, οι στιγμές που μοιραζόμαστε είναι όλο και πιο δυνατές. Αναμνήσεις για μια ζωή για εκείνα, η ίδια η ζωή για τη μαμά…
Τόσα χρόνια φώναζα εγώ με λατρεία αυτήν την πιο απλή λεξούλα του κόσμου, με την πιο σπαρακτική υπόσταση όλων και τώρα την ακούω και η ίδια, μελωδικά μέσα στην καρδιά μου, από τα μικρά μου. Και είναι ακριβώς αυτό που ποτέ δεν μπορείς να περιγράψεις, όσες λέξεις και αν στρατολογήσεις για το σκοπό σου: τι σημαίνει δηλαδή να αγαπάς πιο πολύ από όσο αντέχεις…
Με τι λέξεις να περιγράψω…
- Την πρώτη φορά που σε πήρα αγκαλιά, όταν έτρεμα από φόβο μήπως σε σπάσω στα χέρια μου
- Την ιερή στιγμή του θηλασμού, όταν όλη σου η ύπαρξη ήταν εξαρτημένη από το σώμα μου
- Την αγωνία που μου έλιωνε την καρδιά, όταν έκλαιγες και δεν μπορούσα να σε παρηγορήσω (τότε που δεν ήξερα ότι μια αγκαλιά αρκεί…)
- Την ευτυχία που μου χάρισες όταν με κοίταξες για πρώτη φορά μέσα στα μάτια, σαν να με γνώριζες από αιώνες
- Το μεγαλύτερο δώρο που μου έδωσε η ζωή και ήταν απλά το πρώτο σου χαμόγελο
- Την κάθε μέρα που ανοίγω τα μάτια και ξέρω ότι υπάρχεις
- Τα όνειρα που κάνω για σένα, να σε δω να μεγαλώνεις και να είσαι ένας χαρούμενος άνθρωπος
- Με πόση δύναμη με έχει προικίσει η αγάπη σου
- Πόσο φοβάμαι μη μου πάθεις τίποτα, μη σε αγγίξει κανένας πόνος
- Πώς τρέμω μήπως σε πληγώσουν οι άνθρωποι, μήπως δεν σε αγαπήσουν όσο σου αξίζει
- Πόσα μου έχεις μάθει με αυτήν την ανυπέρβλητη, καθάρια αγάπη σου που δεν με κρίνει ποτέ
- Πώς αισθάνομαι που στα ματάκια σου θα είμαι πάντα η καλύτερη μαμά στον κόσμο, όπως ήταν και για μένα η δική μου μαμά
- Πόσο σπάνια όμορφο πλάσμα είσαι, έτσι που με κοιτάζεις με το αθώο σου μαγικό βλέμμα
Πώς να περιγράψω με λόγια, πόσο σε ευχαριστώ που μου χάρισες τη γιορτή…
Να έχεις μια υπέροχη εβδομάδα,
Σε φιλώ γλυκά,
Ράνια
Υ.Σ. Για όλες εσάς που με ρωτάτε με βλέμματα γεμάτα αγωνία «Τι γάλα να δώσω στο μωράκι μου, τώρα που πρέπει να σταματήσω το θηλασμό;» Αγαπημένες μου, το βiolac είναι βιολογικό και είναι μια εξαιρετική επιλογή, για να συνεχίσετε να φροντίζετε το μωρό σας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
