«Γράμμα σε σένα που πασχίζεις να προσαρμοστείς…»

 Και αν ζεις απλά στην Ελλάδα της κρίσης;

Και αν έμαθες να είσαι μέσα στο φως της ευμάρειας, των άφθονων υλικών αγαθών και τώρα είσαι στο σκοτάδι;

Πώς συνεχίζεις μετά από αυτό;

Πώς κρατάς τα φωτάκια της ψυχής σου αναμμένα;

Πώς νιώθεις ξανά γιορτινά;

Αφού γύρω σου είναι σκοτάδι…

Η ΔΕΗ, αργά ή γρήγορα, θα επιδιορθώσει τη βλάβη, μολονότι μοιάζει να είναι σοβαρή. Όμως δεν θέλω να χάσω τις στιγμές και σου γράφω…

Έχει μια γλύκα να γράφω στο σκοτάδι. Να απλώνω τις σκέψεις μου σε ένα λευκό χαρτί και όχι σε ένα πρόγραμμα του υπολογιστή.
Έχει μια γοητεία το φως των κεριών. Έχει μια γαλήνη… Μάλλον επειδή ξέρω ότι σε λίγο το ρεύμα θα πλημμυρίσει και πάλι τα ατελείωτα καλώδια και το σπίτι θα ξαναζωντανέψει. Η συνέχεια είναι δεδομένη. Όμως όχι για όλους…

Απόγνωση γεμίζουν τα κουτάκια του μυαλού μου. Το 2013 εκπνέει και κάποιοι άλλοι, στην ίδια πόλη, στην ίδια χώρα, ζουν κάθε βράδυ στο σκοτάδι. Και σ’ αυτό δεν υπάρχει κανένα ίχνος γοητείας.

-Που να βρεθεί στην έρημο που έχει στην καρδιά του ο μπαμπάς που νιώθει ότι δεν τα κατάφερε;
-Που να βρεθεί στα υγρά μάτια της μαμάς όταν προσπαθεί να βοηθήσει τα παιδιά της να διαβάσουν και δεν έχει πολύ φως. Και δεν έχει πολύ ζέστη. Και δεν έχει πολύ ελπίδα…

Το ξέρω πως φοβάσαι να αποδεχτείς ότι όλα έχουν αλλάξει και αυτά τα Χριστούγεννα δεν θα έχουν τη λάμψη του παρελθόντος.

Και εγώ φοβάμαι…

Το ξέρω πως δεν βρίσκεις τον τρόπο να προσαρμοστείς στα νέα δεδομένα , ακόμα κι αν αναβοσβήνουν τα λαμπιόνια στο δικό σου δέντρο. Τίποτα δεν είναι πια το ίδιο…
Τι αντίβαρο να βάλεις στο λιγότερο; Στο λίγο;

Που να κρύβεται η χαμένη μαγεία;

Πώς να κάνεις όμορφες φέτος τις γιορτές;

Θα τις κάνουμε να αξίζουν!

Σκέφτομαι:

Να αγοράσω ελάχιστα πράγματα και να κάνω περισσότερες βόλτες με τον Ανδρέα και τα παιδιά

Να ξοδέψω πιο λίγα για το γιορτινό τραπέζι και να παίξω πιο πολύ με μικρούς και μεγάλους

Να αγκαλιάσω τους αγαπημένους μου πιο σφιχτά

Να ακούσω περισσότερα τραγούδια

Να χορεύω έτσι ξαφνικά ,χωρίς αφορμή

Να γελάω δυνατά

Να ονειρευτώ τα ταξίδια που δεν θα κάνω

Να ταξιδέψω με αγαπημένα βιβλία

Να πάω στο μουσείο της Ακρόπολης (ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!!)

Να αγαπάω όσο αντέχει η καρδιά μου

Να το πιστέψω ότι αυτά θα είναι τα πιο όμορφα Χριστούγεννα της ζωής μου

Είμαι σίγουρη ότι μπορείς να το πιστέψεις και εσύ!

Σε φιλώ γλυκά,

Καλό μήνα,

Ράνια

Blog Tags: