«Γράμμα στον Άγιο Βασίλη»

 Στ΄ αλήθεια, τι θα ζητούσατε αν είχατε τη σιγουριά ότι θα έχετε ΟΤΙ ΘΕΛΕΤΕ; Σαν παιδί που περιμένει με λαχτάρα την πραγματοποίηση της επιθυμίας του για το ιδανικό δώρο… ποιο θα ήταν αυτό λοιπόν;

Δύσκολο ερώτημα… ξαφνικά σταματάω. Δεν έχω μια αυτόματη απάντηση. Επιμένω. Θέλω να ξέρω. Τι είναι αυτό που θέλω πιο πολύ; Τι θα με έκανε τόσο χαρούμενη, ώστε να αφιέρωνα τη μοναδική μου μαγική ευχή, μόνο για να το αποκτήσω; Τι; Τι; Τι…

Θυμήθηκα τότε κάτι παπούτσια, αυτά με την ονειρεμένη κόκκινη σόλα που καιρό τώρα θέλω να έχω δικά μου… Πόσο όμορφα είναι… τα φαντάζομαι ήδη στα πόδια μου και χαμογελάω. Για ένα λεπτό μόνο. Μετά μετανιώνω με την επιλογή μου. Κι αν υπάρχει κάτι καλύτερο;

Σκέψου, σκέψου… Μήπως εκείνο το μίξερ που τα κάνει όλα μόνο του και είναι και σαν στολίδι στην κουζίνα; Μήπως τώρα είναι η ευκαιρία να το αποκτήσω; Σκέφτηκα μεμιάς τι νόστιμα κέικ και γλυκά θα μπορούσα να κάνω για τα παιδιά και σαν να μοσχοβόλησε ήδη το σπίτι…

Όμως σε λίγα λεπτά η μυρωδιά εξαφανίστηκε. Και μαζί της πήρε και τη σιγουριά της απόφασή μου. Και αν υπήρχε κάτι πιο σπουδαίο, κάτι πιο σημαντικό που μπορούσα να ζητήσω; Γιατί να μην ζητήσω ένα μεγαλύτερο σπίτι ας πούμε, με περισσότερη πολυτέλεια και κήπο και πισίνα και γκαράζ; Αυτό θα ήταν με διαφορά το καλύτερο δώρο που θα μπορούσε κανείς να ζητήσει! Ή μήπως όχι; Και γιατί δεν είμαι ευτυχισμένη, ούτε με την ιδέα της απόκτησης του;

Μελαγχόλησα. Η προσπάθεια μου να βρω μέσα μου το τέλειο δώρο και να το βάλω στο γράμμα μου, βάδιζε προς την αποτυχία… Τίποτα δεν μπορούσε να μου δώσει αυτήν την εσωτερική πληρότητα που επιθυμούσα να νιώσω. Δεν μπορεί, σκέφτηκα. Σίγουρα υπάρχει το τέλειο δώρο. Γιατί δεν μπορώ να το βρω; Κάτι δεν πάει καλά με μένα…

Τη βαθιά μου μοναχική περισυλλογή διέκοψε ένας επίμονος βήχας που έφερνε στα αυτιά μου, η ενδοεπικοινωνία από το παιδικό δωμάτιο.

«Πόσο ταλαιπωρείται το αγοράκι μου με αυτήν την ίωση…», μονολόγησα. «Και τι δεν θα έδινα να εξαφανίζονταν όλες οι ιώσεις από προσώπου γης και να μην ξαναρρώσταινε ποτέ κανένα παιδί». Π Ο Τ Ε!!!

Μια πρωτόγνωρη ευφορία, μια βελούδινη χαρά, ένα χάδι ακούμπησε την ψυχή μου και αφέθηκα για λίγο στην ευλογία αυτής της σκέψης…

Ένας υπέροχος κόσμος , με χαρούμενα παιδάκια γεμάτα υγεία και ζωή, με χορτάτα παιδάκια με ροζ μαγουλάκια να στολίζουν τα όμορφα προσωπάκια τους. Με ήρεμα παιδάκια που ζουν μέσα σε λατρεμένες αγκαλιές αγάπης και ασφάλειας. Με τυχερά παιδάκια που καμία σκιά δεν ταράζει τον γαλήνιο τους ύπνο και κανένας εφιάλτης δεν τους ξυπνάει σε μια σκληρή πραγματικότητα…

Αυτό θα γράψω στο γράμμα μου, αυτό θα ζητήσω από την αγαπημένη μορφή του Αϊ Βασίλη.

Και θα ζω απλά και υπομονετικά, μέχρι το πρωινό που θα ξημερώσει σε έναν τέτοιο κόσμο…

Καλά Χριστούγεννα!

Να είστε όλοι καλά και να έχετε μια φωτεινή γιορτινή εβδομάδα…

Σας φιλώ γλυκά,

Ράνια

Blog Tags: