Τα συναισθήματα που δεν δέχεστε μπορεί να αντικατοπτρίζονται στα παιδιά σας

Το καλύτερο που μπορεί να κάνει μία μητέρα για το παιδί της είναι να φροντίζει τον εαυτό της. Δεν μπορούμε να αγαπάμε σωστά τους άλλους αν δεν αγαπάμε πρώτα τον εαυτό μας.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα συναισθήματα που δεν δεχόμαστε και τα οποία δεν διαχειριζόμαστε καλά μπορεί τελικά να αντανακλώνται στα παιδιά μας. 

Τα συναισθήματα που αγνοείτε.

Η μητρότητα δεν είναι εύκολη δουλειά. Πρέπει, κάθε μητέρα να παίζει πολλούς διαφορετικούς ρόλους κάθε μέρα, και να φροντίζει για ένα εκατομμύριο διαφορετικά πράγματα. Ωστόσο είναι απλά ένας φυσιολογικός άνθρωπος που κουράζεται, απογοητεύεται, και μερικές φορές νιώθει μόνη και εξαντλημένη.

Πολύ συχνά όμως αρνείται αυτά τα συναισθήματα. Τα κρύβει γιατί δεν θέλει να δείξει αδυναμία και δεν θέλει να ανησυχούν τα παιδιά της. Προσπαθεί πάντα να διατηρεί την εικόνα της ως άφθαρτο άτομο και ανεπηρέαστο από οτιδήποτε!

Λοιπόν, μανούλες τι κάνουμε; Κρύβουμε τους φόβους, τις ανησυχίες, τα βάρη και την ενοχή μέσα μας; Γιατί; Γιατί έτσι μάθαμε να κάνουμε από τότε που ήμασταν παιδιά. Υποσυνείδητα αισθανόμαστε ότι δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να διαμαρτυρηθούμε, είναι μία αυτόματη συμπεριφορά που σχεδόν δεν καταλαβαίνουμε ότι την ακολουθούμε.

Όμως, τα συναισθήματα που δεν δέχεστε σας στοιχειώνουν και αναζητούν συνεχώς τρόπους για να ξεφύγουν. Έτσι είναι πιθανό ότι αυτά τα καταπιεσμένα συναισθήματα θα μετατραπούν σε ανεξέλεγκτο κλάμα, κούραση, ακόμη και ασθένεια ή κάποια συμπτώματα σωματικά. 

Τα παιδιά σας είναι ο καθρέφτης σας. 

Με την ανυπομονησία τους να έρθουν στην επιφάνεια, αυτά τα συναισθήματα μπορούν να αντικατοπτρίζονται στον πιο αγαπητό καθρέφτη που έχουμε στη ζωή μας: τα παιδιά μας. Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης η συναισθηματική σύνδεση μητέρας – παιδιού είναι απόλυτη. Δεν υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ τους. Αυτός ο δεσμός εκτείνεται βαθιά μέχρι την ηλικία των τριών, με το παιδί να αισθάνεται όλα τα συναισθήματα της μητέρας σαν δικά του.

Υπάρχει μία θεωρία, η οποία λέγεται βιολογική κωδικοποίηση, η οποία υποστηρίζει ότι τα παιδιά μέχρι μιας ηλικίας αντανακλούν τα συναισθήματα των ενηλίκων με τους οποίους ζουν, και τα οποία δεν μπορούν να διαχειριστούν σωστά οι ενήλικες. 

Όπως για παράδειγμα:

  • Εάν το νεογέννητο μωράκι είναι νευρικό και κλαίει συχνά, ίσως αντανακλά απλά τη νευρικότητα και την αγωνία της μητέρας. 
  • Εάν οι γονείς μαλώνουν πολύ, το παιδάκι μπορεί να βήχει ή να έχει πρόβλημα με το λαιμό του.
  • Όταν η μητέρα ζει μέσα από καταστάσεις που δεν μπορεί να αφομοιώσει, το μικρό της μπορεί να έχει συχνά πόνους στο στομάχι ή προβλήματα πέψης. 
  • Η μητέρα που έχει κουραστεί να ακούει παράπονα ή συνέχεια κριτική, μπορεί να έχει ένα μωράκι που συχνά παρουσιάζει ωτίτιδα. 
  • Ένα μικρό που υποφέρει συχνά από βρογχίτιδα ή άσθμα ίσως αυτό δείχνει ότι υπάρχει ένα τοξικό περιβάλλον στο σπίτι.

Τα παιδιά μας είναι ο καθρέφτης που προβάλλει αυτό που αρνούμαστε να δεχτούμε για τον εαυτό μας. Τα συμπτώματά τους πάντα μας μιλάνε, δίνοντας μας ενδείξεις ως προς το τι δεν διαχειριζόμαστε σωστά. 

Τί μπορούμε να κάνουμε;

Ο σκοπός αυτής της θεωρίας δεν είναι να βρούμε τα λάθη μας, αλλά να μας κάνει να γίνουμε υπεύθυνοι. Να μας πείσει ότι είναι στο χέρι μας να αποτρέψουμε κάποια από τα βάσανα των παιδιών μας. 

Λοιπόν: Πρώτα από όλα, πρέπει να συνηθίσουμε να είμαστε σε επαφή με το συναίσθημά μας. Πρέπει να μπορούμε να σταματήσουμε και να σκεφτούμε πως αισθανόμαστε κάθε στιγμή της ημέρας, πως οι καταστάσεις μας επηρεάζουν και πώς να δεχτούμε αυτά τα αρνητικά συναισθήματα. Έχουμε ανάγκη να δούμε, να δεχτούμε και να τα αγκαλιάσουμε, χωρίς να προσπαθήσουμε να τα αρνηθούμε. Είναι εκεί για να μας διδάξουν κάτι και να μας βοηθήσουν να αλλάξουμε την προσέγγισή μας στη ζωή.

Πρέπει να είμαστε πρόθυμες να είμαστε αυτοκριτικές και να τροποποιούμε τις σκέψεις και τα πρότυπα συμπεριφοράς μας. Ίσως να πρέπει να μάθουμε να συγχωρούμε πιο γρήγορα και να ανησυχούμε λιγότερο. Ότι και αν αποφασίσουμε η αλλαγή αυτή θα κάνει τη διαφορά στην υγεία των παιδιών μας. 

Το επόμενο πράγμα είναι η απόφασή μας να δώσουμε χρόνο στον εαυτό μας. Η εύρεση χρόνου για να είμαστε μόνες και να κάνουμε τις δραστηριότητες που αγαπάμε είναι ζωτικής σημασίας. 

Θυμηθείτε, θα είστε πάντα μία καλύτερη μητέρα, αν είστε μία ευτυχισμένη γυναίκα!

Συναισθηματική ισορροπία.

Η ισορροπία αυτή θα σας επιτρέψει να είστε συναισθηματικά ισορροπημένες και να αντιμετωπίζετε τυχόν δυσκολίες με ήρεμο και συνειδητό τρόπο. Πρέπει να αναπτύξετε την ικανότητα να αποφασίσετε πως θέλετε να βιώσετε μία συγκεκριμένη κατάσταση. Μάθετε πώς να τη διαχειρίζεστε με ένα ώριμο τρόπο και να μην αντιδράτε σαν να αφήνετε τον εαυτό σας να ελέγχεται και να σαρώνεται από αυτή.

Εάν το παιδάκι σας αρρωσταίνει συχνά, αναρωτηθείτε «τι συνέβη στα συναισθήματά μου τις τελευταίες ημέρες; Ποιες καταστάσεις με ξεπέρασαν, με ενοχλούσαν ή με έβλαψαν;» Όταν καταλάβετε τη σύγκρουση και αρχίσετε να δουλεύετε σε αυτήν, τότε το παιδί σας δεν θα πρέπει να ανησυχεί και τα συμπτώματά του μπορεί να εξαφανιστούν. Το καλύτερο δώρο που μπορείτε να του δώσετε είναι να φροντίσετε τον εαυτό σας. 

Βέβαια δεν είναι ποτέ δυνατόν να εξηγήσουμε τις ασθένειες ή τα συμπτώματα των παιδιών μας σύμφωνα με τα συναισθήματά μας. Φυσικά και πρέπει να συμβουλευτούμε τον γιατρό όταν τα μικρά μας εκδηλώσουν οποιαδήποτε ανησυχητικά συμπτώματα. 

Απλά, είναι χωρίς καμία αμφιβολία πολύ σημαντικό για κάθε μητέρα να δέχεται, να μην αρνείται και να αναγνωρίζει τα συναισθήματά της, προσπαθώντας πάντα να τα διαχειριστεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.