Για όλα αυτά σε ευχαριστώ...
Αγαπητή μαμά... Αυτό είναι το γράμμα που δεν θα γράψω ποτέ.
Αυτό που σε ευχαριστεί. Για όλες τις ώρες που με μάθαινες πράγματα ή που απλά διασκεδάζαμε. Για τις ώρες που αντιμετώπιζες νάζια αλλά και "πολέμους". Και σεισμούς. Για όλες τις ατελείωτες συζητήσεις αλλά και τις πολλές σιωπές. Για τις αλλαγές διάθεσης. Για τις ώρες που μίλαγες και φώναζες. Και για αυτές που δεν έλεγες τίποτα. Για τις ώρες που μάζευες πράγματα και που μάζευες τα δικά μου κομμάτια. Για τις ώρες που έχασες τον ύπνο σου. Για τα χρόνια που δεν μπορούσες να δεις το πάτωμα στο δωμάτιό μου. Και για την στιγμή που τελικά το είδες... Για όλα αυτά, σε ευχαριστώ που μου έδωσες όσο χρόνο χρειαζόμουν...
