Το παιδί μου με φωνάζει με το μικρό μου όνομα, τι να κάνω;

Η αλήθεια είναι πως αυτό το φαινόμενο παρουσιάζεται σε αρκετά παιδιά και δεν αποτελεί κάποιον ουσιαστικό λόγο ανησυχίας από πλευράς των γονέων.

Καλό θα ήταν να έχουμε κατά νου πως ο άνθρωπος, πόσω δε μάλλον τα παιδιά, είναι ένα μιμητικό ον, με την έννοια ότι ένα μεγάλο ποσοστό της ψυχικής του ανάπτυξης επηρεάζεται από τη συμπεριφορά του περιβάλλοντος με το οποίο αλληλεπιδρά και από τα πρότυπα τα οποία μιμείται. Τα παιδιά, λοιπόν, τείνουν να μιμούνται τους ανθρώπους του περίγυρού τους και κυρίως τους γονείς τους και μέσα από τη διαδικασία της μίμησης μαθαίνουν και υιοθετούν πρότυπα συμπεριφοράς και αποδεκτά κοινωνικούς ή ηθικούς κανόνες.

Επομένως, δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις κατά τις οποίες ένα παιδί μιμούμενο τον περίγυρο των γονέων του αποκαλεί κι εκείνο το γονέα με το μικρό του όνομα. Τα παιδιά υιοθετώντας αυτή τη συμπεριφορά νιώθουν ισότιμα με τους ενήλικες, νιώθουν πως είναι και αυτά μεγάλα και πως ανήκουν και αυτά μαζί με τους υπόλοιπους ενήλικες στην ίδια κοινωνική ομάδα. Ακόμα, μπορεί το παιδί να ακολουθεί αυτή την τακτική θέλοντας να τραβήξει την προσοχή των γονέων ή ακόμα και να το θεωρεί ένα είδος παιχνιδιού ή σκανταλιάς μέσα από το οποίο διασκεδάζει και «προκαλεί» την προσοχή των γονέων.

Τι μπορεί να κάνει ένας γονέας τον οποίο το παιδί αποκαλεί με το μικρό του όνομα;

Καταρχήν, θα πρέπει να έχει υπόψη του πως αυτή είναι συνήθως μια ακίνδυνη συμπεριφορά, η οποία ως επί το πλείστον τροποποιείται και αποβάλλεται από το παιδί, καθώς εκείνο μεγαλώνει. Παρόλα αυτά, αν ένας γονέας ενοχλείται, στενοχωριέται ή προβληματίζεται από αυτό το φαινόμενο μπορεί κάλλιστα να ρωτήσει το παιδί του, αν εκείνο βρίσκεται σε ηλικία που μπορεί να αναπτύξει έναν διάλογο, γιατί ενώ είναι γονέας του εκείνο τον αποκαλεί με το μικρό του όνομα.

Σε ένα δεύτερο επίπεδο μπορεί να εξηγήσει με λόγια απλά και κατανοητά στο παιδί του πως μπορεί για όλους τους άλλους να είναι ο κύριος ή η κυρία «τάδε», αλλά για εκείνο είναι η μητέρα/ο πατέρας του και πως η σχέση που υπάρχει μεταξύ τους είναι μια σχέση μοναδική και αναντικατάστατη.

Μπορεί επιπλέον να του πει πόσο όμορφα νιώθει κάθε φορά που εκείνο τον αποκαλεί «μαμά» ή «μπαμπά» και πόσο ευτυχισμένο τον κάνει το άκουσμα αυτής της σπουδαίας λέξης από το στόμα του παιδιού του. Αυτή η συζήτηση μπορεί να αποτελέσει και μια πολύ καλή ευκαιρία προκειμένου ο γονέας να εισάγει το παιδί του στην ύπαρξη και την έννοια των ρόλων μέσα στην οικογένεια και στη σημασία, αλλά και τη διαφορετικότητα, που χαρακτηρίζει κάθε ρόλο, όπως μητέρα, πατέρας, παππούδες κ.τ.λ. μέσα σπίτι.

Αν παρόλα αυτά ένας γονέας παρατηρήσει ότι το παιδί του συνεχίζει να υιοθετεί αυτή τη συμπεριφορά και προβληματίζεται ή αγχώνεται για την μεταξύ τους σχέση, μπορεί να απευθυνθεί σε έναν ειδικό, ο οποίος θα ασχοληθεί ειδικότερα με τη δομή και τη δυναμική της εκάστοτε οικογένειας και θα είναι σε θέση να δώσει συγκεκριμένες και στοχευμένες απαντήσεις, αλλά και λύσεις.

Ιουλία Κατσαΐτη Ψυχολόγος Τηλέφωνο:6973 042957 E-mail:iouliaka@yahoo.gr 

πηγή άρθρου: Singleparent.gr