Είναι Κυριακή βράδυ τώρα που σου γράφω, τα παιδιά έχουν από ώρα κοιμηθεί στη γαλήνη τους και εγώ αισθάνομαι τη γνώριμη κούραση. Το τέλος της ημέρας και η αρχή μιας καινούργιας εβδομάδας με γεμίζει αγωνία. Άραγε θα τα καταφέρω; Θα μπορέσω να ανταπεξέλθω στις καθημερινές υποχρεώσεις; Θα καταφέρω να σταθώ στο ύψος των όποιων περιστάσεων; Θα καταφέρω να μη διαψεύσω τις προσδοκίες που έχουν οι άλλοι από εμένα; Θα καταφέρω να φτάσω ένα βήμα πιο κοντά στους στόχους και τις επιδιώξεις μου; Στα όνειρά μου…