Πεζοδρόμιο, η νέα γυμναστική
Οι Έλληνες είμαστε πρώτοι σε όλα! Πραγματικά θα έπρεπε να είμαστε περήφανοι. Ζούμε στην πιο πρωτοποριακή χώρα του κόσμου – μια χώρα τόσο μπροστά σε θέματα δημόσιας υγείας, που έχει μετατρέψει όλες τις διαδρομές στον αστικό ιστό σε πίστες για την άθληση των πολιτών.
Πεζοδρόμιο στην Ελλάδα - Σε γυμνάζει δωρεάν
Νέοι και γέροι ασκούν τους μυς τους ανεβοκατεβαίνοντας πολυεπίπεδα πεζοδρόμια. Πλάγιοι κοιλιακοί, γλουτιαίοι και μηριαίοι δυναμώνουν με τη λοξοπορεία πάνω σε κεκλιμένα επίπεδα, ενώ νεραντζιές, κάδοι και παρκαρισμένα αυτοκίνητα κάνουν πρόκληση ακόμη και την πιο απλή διαδρομή.
Η χώρα μας έχασε μια μεγάλη ευκαιρία όταν διοργάνωνε τους Ολυμπιακούς το 2004 να προτείνει νέα Ολυμπιακά αθλήματα – ειδικά στο βάδην μετ’ εμποδίων όλοι οι Έλληνες θα ήταν πρωταθλητές.
Αυτό βέβαια δεν είναι το μόνο σπορ στο οποίο διαπρέπουμε συλλογικά – τα δικά μου αγαπημένα είναι το σλάλομ πεζοδρομίου (ανάμεσα σε νερατζιές και μηχανάκια) και η καροτσοδρομία μετ’ εμποδίων.
Ποιος Δήμας και ποιος Καχιασβίλι; Αν υπήρχε άρση βαρών μετ’ εμποδίων, όσοι Έλληνες γυρίζουν φορτωμένοι ψώνια θα σάρωναν τα μετάλλια το ένα μετά το άλλο. Μάλιστα αναρωτιέμαι γιατί η χώρα μας δεν έχει αναδείξει κι άλλους δρομείς εκτός από τον Κεντέρη – μήπως δεν εξασκούμαστε όλοι καθημερινά στο τρέξιμο; Τρέξιμο να προλάβεις το φανάρι, τρέξιμο να μη σε πατήσει το μηχανάκι που ξεκινάει βιαστικά πριν ανάψει πράσινο, τρέξιμο να περάσεις απέναντι γιατί δεν υπάρχει διάβαση, τρέξιμο να κάνεις στη άκρη γιατί πίσω σου μαρσάρει αυτοκίνητο...
Πεζοδρόμιο και γονείς με καρότσι
Δυστυχώς, δεν επωφελούνται όλοι από τις ευκαιρίες που μας δίνονται για να γυμναστούμε. Οι περισσότεροι Έλληνες δηλώνουν ότι θεωρούν το περπάτημα δύσκολο (ή ακόμη κι επικίνδυνο, άκουσον-άκουσον!) και γι αυτό προτιμούν το αυτοκίνητο. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά κάποιοι δυσανασχετούν κιόλας όταν στο δρόμο τους βρίσκουν αθλούμενους που γυμνάζονται ευσυνείδητα ανεβοκατεβαίνοντας από το δρόμο στο πεζοδρόμιο κι αντίστροφα.
Πάντως, πρέπει να παραδεχτώ πως δυσανασχετούν όσοι έχουν ροπή προς τον μηχανοκίνητο αθλητισμό. Οι συμπατριώτες μας αγαπούν την ταχύτητα και το έχουν αποδείξει πολλάκις – ίσως όχι παίρνοντας κύπελλα, αλλά παίρνοντας παραμάζωμα πολλά άλλα. Ασφαλώς πολλοί απ’ αυτούς θα επιθυμούσαν να συμμετέχουν σ’ ένα ράλι – γι αυτό ώσπου να τους δοθεί η ευκαιρία, εξασκούνται με επιμονή μετατρέποντας σε πίστα τους όλο το οδικό δίκτυο της χώρας.
Οφείλουμε βέβαια ν’ αναγνωρίσουμε πως οι περισσότεροι οδηγοί βοηθούν τους πεζούς συναθλητές τους αυξάνοντας την πολυπλοκότητα του στίβου με το ν’ αφήνουν τα οχήματά τους στις πίστες εξάσκησης.
Οι ειδικοί μάλιστα διαβεβαιώνουν ότι η καθημερινή εξάσκηση σε ένα περιβάλλον διαρκώς μεταβαλλόμενης δυσκολίας εξασκεί τον εγκέφαλο και συμβάλλει στην καταπολέμηση του Αλτσχάιμερ.
Κι εμείς, αντί να είμαστε είμαστε ευγνώμονες για τη μετατροπή όλης της χώρας σε ανοιχτό και δωρεάν γυμναστήριο, γκρινιάζουμε και λοιδωρούμε τους υπεύθυνους γιατί δεν είμαστε –λέει– αρκετά Ευρωπαίοι. Βρε πάρτε το χαμπάρι, οι κουτόφραγκοι έχουν ελεύθερους δρόμους και πεζοδρόμια γιατί δεν είναι αρκετά έξυπνοι. Αντίθετα εμείς οι Έλληνες ξέρουμε ότι «νους υγιής εν σώματι υγιεί» κι έτσι φροντίζουμε να τα εξασκούμε και τα δυο κάθε μέρα.
