Τι κι αν ήθελα κοριτσάκι…. δεν αποφάσιζα εγώ!
Εγώ την εγκυμοσύνη μου και το να κάνω ένα υγιές παιδάκι δεν το θεώρησα δεδομένο και νιώθω πολύ τυχερή που όλα μου έχουν πάει καλά! Όμως στο βάθος της καρδιάς μου, όταν κράτησα το θετικό τεστ, ήλπιζα ότι θα κάναμε κοριτσάκι… Πάντα φανταζόμουνα ότι θα κάνω μία κόρη που θα κάναμε όλα αυτά τα κοριτσίστικα πράγματα μαζί: να παίζουμε με τις κούκλες, να πηγαίνουμε στο μπαλέτο και να κάνουμε πολύωρες συζητήσεις μητέρας κόρης. Πάντα μου άρεσε που ήμουν κορίτσι, είχα και έχω μια πολύ στενή και ιδιαίτερη σχέση με τη μητέρα μου και θεωρούσα ότι θα ήταν πολύ όμορφο να μεγαλώσω κι εγώ ένα κοριτσάκι.
Άλλα ο θεός είχε άλλα σχέδια! Όταν μάθαμε ότι θα κάναμε αγοράκι, ενθουσιάστηκα και με αυτήν την εκδοχή της μητρότητας και δεν άντεχα να περιμένω μέχρι να γεννηθεί για να γνωρίσω το μικρό μου πρίγκιπα! Αλλά, οφείλω να παραδεχτώ ότι ένα μέρος του εαυτού μου, μικρό μεν υπαρκτό δε, απογοητεύτηκε. Τότε ένιωθα ενοχές που αισθανόμουνα έτσι. Σκέψεις ότι ήμουν ένας φριχτός άνθρωπος και ότι το φύλο δε θα έπρεπε να έχει σημασία, μόνο το να είναι καλά το μωρό, τριβέλιζαν διαρκώς το μυαλό μου και η απογοήτευση παρέμενε και με έτρωγε μαζί με τις τύψεις. Είχα πλάσει μια ροζ εικόνα μέσα στο κεφάλι μου και τώρα έπρεπε να χωνέψω αυτό που δεν είχα σκεφτεί καν σαν ενδεχόμενο!
Πέρα απ’ όλα αυτά σκεφτόμουν ότι δεν είχα ιδέα για όλα αυτά τα αγορίστικα πράγματα. Οι άντρες της οικογενείας μου έχουν εμμονές με τις μοτοσυκλέτες, τα γρήγορα αυτοκίνητα, το ποδόσφαιρο και όλα αυτά τα αντρικά. Αναρωτιόμουν συνέχεια, αν το αγοράκι μου θα δενόταν με το μπαμπά του επειδή θα είχαν τα ίδια ενδιαφέροντα πχ τα σπορ κι εμένα θα με άφηναν στην απέξω. Όταν μεγάλωνα εγώ θυμάμαι τον πατέρα μου και τον αδερφό μου να μιλάνε με τις ώρες για τη Φόρμουλα 1 και όλα αυτά τα ακαταλαβίστικα και αδιάφορα για μένα. Κι αν ο γιος μου θέλει να μιλάει για αυτοκίνητα και ποδόσφαιρο? Εγώ δεν έχω ιδέα από αυτά και ούτε και ήθελα να αποκτήσω! Πραγματικά ανησυχούσα αν θα μπορούσα να δεθώ με το αγοράκι μου ή μάλλον καλύτερα, αν θα μπορούσε να δεθεί εκείνο μαζί μου…
Κάπου εκεί, χαμένη στις δικές μου σκέψεις και ανασφάλειες, δεν κατάλαβα πότε πέρασαν οι 9 μήνες και τσούπ…. Γεννήθηκε ο Θωμάς! Μόλις ακούμπησε ο γιατρός μου αυτό το κόκκινο, ρυτιδιασμένο, γλυκό αγοράκι στην αγκαλιά μου ΟΛΑ άλλαξαν…
Σας ομολογώ μέσα από την καρδιά μου, ότι τώρα που αυτό το μικρό πλασματάκι έχει εισβάλλει στις ζωές μας, δεν μπορώ να φανταστώ να είχα οτιδήποτε άλλο από αυτό το μωρό! Όσο ήταν μικρός, ήταν τόσο μικροσκοπικός, ευάλωτος και γλυκός. Όταν τον θήλαζα, εκείνος κουλουριαζόταν, με χάιδευε και με κοιτούσε στα μάτια και σας ορκίζομαι, έλιωνα! Τώρα που είμαστε 11 μηνών, ολόκληρος άντρας πια, σηκώνεται, γελάει, βγάζει κραυγές, μη σας πω ότι λέει και μαμά με το δικό του ξεχωριστό τρόπο ….μαααααααα! Νιώθω ότι κι εκείνος με κοιτάζει και λιώνει. Καμιά φορά το βράδυ που κοιμάται μπαίνω κρυφά στο δωμάτιό του και τον χαζεύω… Το παραδέχομαι λοιπόν, είμαι ερωτευμένη με το μικρό μου αγοράκι!
Τελικά το να αποκτήσω ένα ΓΙΟ, απεδείχθη το πιο συναρπαστικό πράγμα που θα μπορούσε να μου συμβεί! Οι ανησυχίες και οι φόβοι που είχα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης τώρα μου φαίνονται τόσο χαζά! Είμαι ενθουσιασμένη που μεγαλώνω ένα αγοράκι και όλα αυτά τα αγορίστικα που μέχρι πρότινος τα έβρισκα βαρετά, τώρα μου φαίνονται συναρπαστικά, αφού τα βλέπω όλα μέσα από τα δικά του μάτια! Παίζουμε με μπάλες, αυτοκινητάκια, φορτηγά και βλέπουμε μπάσκετ όλοι μαζί, ναι το μικρό μου τρελαίνεται για μπάσκετ!!! Είναι συγκλονιστικό πόσο το παιδί μου, ο γιος μου, μού άνοιξε τα ματιά!
Αν και δίσταζα να καταγράψω αυτές μου τις σκέψεις τελικά αποφάσισα να το κάνω. Οι άνθρωποι δεν μιλούν συχνά ανοιχτά για τις προτιμήσεις τους για αγοράκι ή κοριτσάκι, αλλά εγώ το θεωρώ πολύ φυσιολογικό να υπάρχει μια αρχική επιθυμία ή προτίμηση προς ένα από τα δύο φύλα. Ήθελα να είμαι ειλικρινής και να σας αποδείξω με τη δικιά μου ιστορία, πόσο τελικά ανησυχούσα ΑΔΙΚΑ!
