Έχεις ετοιμάσει από καιρό τα πράγματά σου και τα δικά του και περιμένεις με ανυπομονησία να ξεκινήσετε το ταξίδι σας.Θα είναι ο συνοδηγός σου.Θα είστε οι δύο σας.
Πάνε ήδη δυόμιση χρόνια από τη μέρα που ανταμώσαμε για πρώτη φορά, από τη μέρα που ήρθες στον κόσμο και αναγκάστηκες να ζήσεις έξω από το σώμα το δικό μου.
Έχει κολλήσει το χέρι μου στο πληκτρολόγιο. Όχι γιατί δεν ξέρω τι να γράψω αλλά γιατί είναι τόσα πολλά συναισθήματα που ένιωσα. Εξωπραγματικά για μένα.
Είχα ονειρευτεί όσο τίποτα στη ζωή μου τη στιγμή που θα σε αγκάλιαζα.
Ήταν άραγε όταν σε πρωτοείδα; Όταν σε ένιωσα για πρώτη φορά μέσα μου; Ή μήπως πιο αργά; Ειλικρινά δεν ξέρω πότε ήταν όταν συνειδητοποίησα τι είσαι για μένα και όλα αυτά που νιώθω γ
…ένιωσα ανακούφιση.
Τα είχες καταφέρει, είχες γεννηθεί γερή, σε κρατούσα στην αγκαλιά μου, γεμάτη δέος και ευγνωμοσύνη.
Λένε ότι κάποια συναισθήματα είναι πολύ δύσκολο να τα περιγράψεις με λέξεις. Είναι τόσο έντονα, τόσο μοναδικά, τόσο μεγάλα που οι λεξεις μπορεί να μοιάζουν φτωχές μπροστά τους.
Όταν σε πρωτοείδα, είδα το πιο μεγάλο μου όνειρο να ζωντανεύει…
Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ημέρα που έφαγες την πρώτη σου μπουκιά. Γκρίνιαζες πολύ εκείνη την ημέρα, όλα σε ενοχλούσαν κι εγώ δεν ήξερα τι να κάνω...
Γράφει η Μυρσίνη,
