Εκδικητική Πορνογραφία Εφηβική Αφέλεια και Έλλειψη Παιδείας
Πριν χρόνια, φίλη μου και μαμά, με ενημέρωσε ότι πλέον στα σχολεία τα παιδιά, ανήλικοι και ανήλικες, από την ηλικία των 11 και 12 ετών, επιδίδονται σε σεξουαλικές πράξεις ανά δύο και συχνότατα ανά περισσότερα. Λίγο αργότερα, άλλη φίλη μου, μαμά και δασκάλα, με ενημέρωσε ότι, πλέον θεωρείται φλερτ και συχνότατο παιχνίδι, από την ίδια ηλικιακή ομάδα η ανταλλαγή, μέσω διαδικτύου, γυμνών προσωπικών φωτογραφιών.
Πριν λιγότερα χρόνια ξεκίνησα να βιώνω, ως δικηγόρος και μέσω πελατών, πραγματικά γεγονότα σχετικά με τις ως άνω πρακτικές τα οποία χαρακτηρίζονται εν γένει ηλεκτρονικό έγκλημα. Η διαχείριση των περιστατικών αυτών απαιτεί κατ’ αρχάς διακριτικότητα και ευαισθησία στην προσέγγιση κάθε περιστατικού καθώς και ιδιαίτερη μεθοδολογία αρμόζουσα στις ειδικότερες ανάγκες κάθε ανηλίκου αλλά και κάθε γονέα και κηδεμόνα.
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά, η δασκάλα φίλη μου είχε δίκιο όταν, σε σχετική ερώτηση μου, απάντησε πως η γονείς συνήθως δεν έχουν ιδέα για αυτές τις «εξωσχολικές» δραστηριότητες των παιδιών τους.
Πότε λοιπόν οι γονείς ενδέχεται να ενημερωθούν; Όταν, όπως συχνά συμβαίνει, είτε το αγόρι είτε το κορίτσι, αποφασίσει να κοινοποιήσει ιδιωτικές φωτογραφίες που έχει λάβει σε φίλους/φίλες ή και σε ολόκληρο το σχολείο ή και σε ολόκληρη τη γειτονιά. Συχνά αναρτούν τις φωτογραφίες αυτές στα κοινωνικά δίκτυα αφού φροντίσουν να δημιουργήσουν ψεύτικα προφίλ. Επίσης, συχνότατες είναι οι περιπτώσεις που οι ανήλικοι/ανήλικες μοιράζονται προσωπικές τους φωτογραφίες με ενήλικους/ενήλικες οι οποίοι/οποίες τα αναρτούν ή/και διαμοιράζουν σε chat rooms και άλμπουμ (δια google drive κλπ) με παιδική πορνογραφία.
Όταν λοιπόν οι ανήλικοι αντιληφθούν τι έχει συμβεί, συχνά αποφασίζουν να μοιραστούν με τους γονείς τους το γεγονός. Σημειωτέων, πολλές είναι οι φορές που το αντιλαμβάνονται μετά την ενηλικίωση τους αλλά πάντα σε χρονικό διάστημα που εξαρτώνται οικονομικά ακόμα από αυτούς. Τότε έρχεται η σειρά μου να το μάθω.
Τότε είναι η ώρα που πρέπει να αποφασίσουν γονείς και τέκνα γιατί συνέβη ότι συνέβη, ποια είναι ενδεχομένως η ευθύνη του παιδιού, ποια του γονέα, ποια των δασκάλων και ποια του ανήλικου ή ενήλικου δράστη του σχετικού ποινικού αδικήματος.
Τα όρια της ευθύνης δεν είναι πάντα απολύτως διακριτά, η αξιολόγηση της ευθύνης εκάστου είναι προσωπική υπόθεση και η επιλογή της αντίδρασης τους στον δράστη επίσης. Συνήθως, εάν ο δικηγόρος διαθέσει τον απαραίτητο χρόνο να τους εξηγήσει λεπτομερώς τις ποινικές προεκτάσεις ως προς την διαδικασία, αλλά και χρόνο για αυτοκριτική, δεν δίνεται εντολή για σύνταξη και κατάθεση μηνυτήριας αναφοράς.
Τους θύτες μπορεί να υποκινεί διάθεση εκδίκησης (revenge porn), διάθεση κομπορρημοσύνης, κάποιες φορές εκβιασμός (cyber bulling) και σίγουρα κατά τη γνώμη μου, έλλειψη ψυχικής παιδείας, σε συνδυασμό με άγνοια κινδύνου. Τα θύματα συνήθως υποκινεί κυρίως η έλλειψη δομημένης προσωπικότητας (στα πλαίσια και τις δυνατότητες της ηλικίας τους), η αφέλεια, η έλλειψη του καλώς εννοούμενου ρομαντισμού σε συνδυασμό με την άγνοια κινδύνου τόσο των ιδίων όσο και των γονέων και δασκάλων τους. Κάπου εκεί εμφιλοχωρεί και η υποχρέωση του κράτους να προστατεύσει τα παιδιά φροντίζοντας να γίνει ενσυνείδητο γνωστικό και ψυχικό κτήμα τους η προστασία της αξιοπρέπειας τους στο διαδίκτυο.
Η Άννα Μαρία Φίλιππα, είναι εξειδικευμένη δικηγόρος στο δίκαιο του Ίντερνετ (www.e-lawyers.gr)
