"Επιτρέπεται το θήλαστρο στα σχολεία;"
«Μα γιατί δεν παίρνεις άδεια;», μου έλεγαν. «Κινδυνεύει το μωρό σου». Και τι έγινε; Ο Νόμος είναι Νόμος.
Το κείμενο είναι αφιερωμένο στην παγκόσμια εβδομάδα μητρικού θηλασμού (1-7 Νοεμβρίου) και των δράσεων που θα γίνουν την Κυριακή 4 Νοεμβρίου σε πολλές πόλεις της Ελλάδας.
«Θήλαστρο; Τι το χρειάζεσαι;», μου λένε όλοι. «Μα εσείς οι εκπαιδευτικοί όταν κάνετε παιδιά, κάθεστε ένα χρόνο!» Εμείς οι εκπαιδευτικοί… Μεγάλη κουβέντα.
Εμείς οι εκπαιδευτικοί δεν είμαστε όλοι το ίδιο. Εμείς είμαστε αναπληρωτές. Έχουμε ίδιες υποχρεώσεις, ίσως και παραπάνω ως «νεούδια», αλλά όχι και ίδια δικαιώματα. Είμαστε οι μοναδικές μητέρες στην Ελλάδα, οι αναπληρώτριες, που στους δύο μήνες από τη γέννηση του μωρού μας, πρέπει να επιστρέψουμε στο σχολείο. Στους δυο μήνες!
Ακόμη και στον ιδιωτικό τομέα, ένα εξάμηνο στο δίνει ακόμα και ο πιο κακός εργοδότης. Στο δίνει γιατί του το επιβάλλει ο Νόμος. Εμάς όμως, ο Νόμος μας θέλει στις θέσεις μας 2 μήνες μετά τον τοκετό. Τα δικά μας παιδιά είναι διαφορετικά από τα άλλα. Δεν έχουν ανάγκη τη μάνα τους, ούτε το μητρικό της γάλα.
Ίσως επειδή έχουν αποκτήσει ατσαλένια νεύρα απ’ την κοιλιά της μάνας τους. Μιας και η μαμά τους έτρεχε στα βουνά και στα λαγκάδια με την κοιλιά στο στόμα. Και ας είχε πραγματικά επαπειλούμενη εγκυμοσύνη. «Μα γιατί δεν παίρνεις άδεια;», μου έλεγαν. «Κινδυνεύει το μωρό σου». Και τι έγινε; Ο Νόμος είναι Νόμος.
Η αναπληρώτρια έγκυος, δικαιούται μόνον 15 ημέρες αναρρωτική άδεια. Και τώρα τι γίνεται; Πρόσληψη και πάλι. Μακριά από το σπίτι μου 80 χλμ. Και θεωρούμαι και τυχερή, γιατί δεν ξενιτεύτηκα, όπως τόσοι συνάδελφοι, σε κάποιο μακρινό νησί. Με ένα μωρό 2 ½ μηνών 80 χιλ. να πάω και 80 χιλ. να γυρίσω. Τα έξοδα υπέρογκα. Εννοείται ότι βάζω από την τσέπη μου. Άλλωστε για μένα η δουλειά μου ήταν πάντα και το χόμπυ μου. Ας το καλοπληρώσω λοιπόν. Αλλά αυτή τη στιγμή το μόνο που με ενδιαφέρει είναι το νεογέννητο μωρό μου, που θέλει να θηλάσει. Και δε θέλει να πιεί ένα μπουκάλι.
Γιατί η φύση κ. Υπουργέ έτσι το έφτιαξε. Γιατί η φύση επιτάσσει το μωρό να είναι με τη μάνα του τον πρώτο καιρό της ζωής του. Και ας είναι αναπληρώτρια η μάνα του. Ποιος έχει το δικαίωμα να του το στερήσει; Εσείς; Εγώ; Θα μπορούσατε να μου πείτε να μην έκανα παιδιά αν δεν ήθελα να αντιμετωπίσουν αυτές τις δυσκολίες.
ΟΧΙ κ. Υπουργέ. Είμαι 35 χρόνων και κοντά 10 χρόνια αναπληρώτρια. Αν με διορίσετε στα 50 μου, το τρένο της μητρότητας θα έχει χαθεί για μένα. Τα έκανα συνειδητά και θα κάνω τα πάντα γι’ αυτά τα παιδιά. Με τις λιγοστές δυνάμεις που μου έχουν απομείνει απ’ τα ατέλειωτα ξενύχτια, με τη στήριξη που σίγουρα θα βρω σε συναδέλφους και διευθυντές, αλλά κυρίως με την εικόνα αυτού του πλάσματος που με κοιτά στα μάτια γεμάτο ευγνωμοσύνη και μου δίνει δύναμη, θα πάρω το όμορφό μου θήλαστρο και θα αντλώ γάλα στα διαλείμματα του σχολείου.
Ελπίζω αυτό να μου το επιτρέψετε αξιότιμε κ. Υπουργέ….. Με εκτίμηση Ρόδη Μαρία Μαθηματικός
Το άρθρο διαβάσαμε: alfavita.gr και το αναδημοσιεύουμε.