Για σένα που προσπαθείς να ελέγξεις το μέλλον…
Σε ποιο σχολείο θα πάνε
Σε ποιο φροντιστήριο
Τι ξένες γλώσσες θα μάθουν
Αν θα σπουδάσουν
Πού θα σπουδάσουν
Αν θα ζήσουν στην Ελλάδα ή θα μεταναστεύσουν
Πώς θα είναι η χώρα μας σε 10 ή 20 χρόνια
Αν τα παιδιά (που τότε θα είναι ενήλικες) θα βρουν δουλειά στο αντικείμενό τους
Ή αν θα προστεθούν στις λίστες των ανέργων της εποχής
Και πάνω από όλα αν οι ίδιοι θα μπορούν να ανταπεξέλθουν οικονομικά στις ανάγκες του παιδιού τους στο δρόμο προς την αριστεία… Κάπως έτσι σκέφτομαι και εγώ… Και τη στιγμή που το άγχος που μου δημιουργούν όλες αυτές οι υποχρεώσεις και η αγωνία για το μέλλον των παιδιών μας, γίνονται κόμπος και με πνίγουν, με πιάνουν τα γέλια!
Αν ερμηνεύσει κανείς την αντίδρασή μου ψυχολογικά, μπορεί να πει και να σχολιάσει πολλά. Να αποκωδικοποιήσει συναισθήματα και φόβους καλά κρυμμένους και να αναγνωρίσει όλους εκείνους τους αμυντικούς μηχανισμούς που διαθέτουμε για να μην μας καταβάλουν τα σκοτάδια του μυαλού μας.
Αν ερμηνεύσει όμως κανείς την αντίδρασή μου λογικά, κάτι που μοιάζει ευκολότερο, θα δει μια μαμά, όπως χιλιάδες άλλες μαμάδες που επιθυμεί αμήχανα να ελέγξει το μέλλον, για χάρη των παιδιών της… Και στο τέλος γελάω, γιατί ξέρω καλά ότι το μόνο που διαμορφώνω και επηρεάζω, είναι το τώρα μου. Είναι το παρόν. Το δικό μου και το δικό τους. Το οποίο τις περισσότερες φορές, ούσα απασχολημένη με τα σχέδια για το μέλλον, μου ξεγλιστρά…
Και κάθε φορά που γυρίζω πίσω με ταξίδια του μυαλού και της ψυχής που ξεκινούν απροειδοποίητα και ξαφνικά, από μια φωτογραφία ίσως ή μία ανάμνηση της στιγμής, λυπάμαι για όλες εκείνες τις εμπειρίες που δεν ενέπνευσα ή δεν δημιούργησα για τα παιδιά μου. Για να στολίσω τις στιγμές τους. Για το κάθε τώρα που πριν ανοιγοκλείσω τα μάτια μου, γίνεται παρελθόν…
Προσπαθώ λοιπόν και σε καλώ να προσπαθήσουμε μαζί μαμά, κάθε φορά που το μυαλό σου τρέχει στο πανεπιστήμιο που θα σπουδάσει το παιδί σου ή στο γάμο που θα κάνει, κάθε φορά που θα αγχώνεσαι για το μέλλον του, να σταματάς εκεί. Και να επιστρέφεις στο εδώ και τώρα. Και να το κάνεις όσο πιο όμορφο γίνεται. Όσο πιο σημαντικό γίνεται. Όσο πιο χαρούμενο γίνεται. Όσο πιο επωφελές γίνεται.
Να εμπνέεις το παιδί σου με τα λόγια και τις πράξεις σου, να ζει μία καθημερινότητα που να αξίζει τον κόπο…
Επειδή παίξατε μαζί
Επειδή κάνατε πολλές αγκαλιές
Επειδή του έλυσες απορίες
Επειδή του προκάλεσες την περιέργεια για μάθηση
Επειδή διαβάσατε μαζί ένα βιβλίο
Επειδή το καμάρωσες σε μία καθημερινή του ασχολία
Στο μπαλέτο ή το ποδόσφαιρο
Επειδή φάγατε μαζί κάτι υγιεινό και διδάχτηκε κάτι μέσα από αυτό
Επειδή στη διάρκεια μιας διαδρομής κάνατε μαζί ένα όνειρο
Επειδή είδατε μαζί τα χρώματα του ουρανού σε ένα μαγικό ηλιοβασίλεμα
Επειδή όταν ξυπνήσατε σήμερα το πρωί, τραγουδούσατε από χαρά που ήταν όλα άσπρα
Αγαπημένη μαμά, το αύριο θα έρθει πιο γρήγορα από ότι περιμένεις. Έτσι λένε οι μεγαλύτερες από εμάς που αγκαλιάζουν τώρα τα εγγόνια τους και νιώθουν ακόμα τη μυρωδιά του δικού τους μωρού στο τρυφερό λαιμουδάκι… Λένε ότι πέρασε ο χρόνος σε μια ριπή οφθαλμού, δίχως να το καταλάβουν. Λένε ότι αν μετάνιωσαν για κάτι, αυτό δεν ήταν γιατί δεν έμαθε μια ακόμη ξένη γλώσσα το παιδί τους. Δεν ήταν γιατί δεν μπήκε στη σχολή που πάντα ήθελαν. Μετάνιωσαν μόνο για μερικές στιγμές, μερικές μέρες και νύχτες, μερικά χρόνια που πέταξαν μακριά χωρίς να τα ζήσουν αγκαλιά με τα παιδιά τους…
Ευτυχώς εμείς, έχουμε λίγο χρόνο ακόμα… πριν μετανιώσουμε για το παρόν που θυσιάσαμε στο κυνήγι του άπιστου. Στο κυνήγι του μέλλοντος!
Τι θα επιλέξουμε να κάνουμε;
Σε φιλώ γλυκά,
Ράνια
