Για σένα που θυμώνεις...

Αυτά που μεγαλώνουν μαζί μας, γιατί ποτέ δεν βρήκαμε το θάρρος και τη δύναμη να τα αλλάξουμε, να τα αποχωριστούμε. Και ας ξέρουμε ότι μας κρατούν καθηλωμένους σε μία καθημερινότητα που δεν είναι αυτή που ονειρευόμαστε για τον εαυτό μας και για όσους αγαπάμε για πάντα…

Σκέφτομαι λοιπόν τι είναι αυτό που θα ήθελα να αφήσω για πάντα πίσω μου και το πρώτο συναίσθημα που μου έρχεται βιαστικά στη σκέψη μου είναι ο θυμός.

-Πόση δύναμη έχει μέσα μου και πόσο συχνά καθορίζει τις αποφάσεις μου, κάτι που εξ ορισμού είναι επιβλαβές και αδιέξοδο;

-Είναι εφικτό να ζω χωρίς θυμό;

-Ποιο συναίσθημα είναι αρκετά δυνατό ώστε να πάρει τη θέση του;

-Τι θα κάνω τώρα, όλες εκείνες τις φορές που θύμωνα με κάτι στο παρελθόν;

-πώς θα επικοινωνώ με τους ανθρώπους της ζωής μου, τις στιγμές που θα νιώθω ότι με αδικούν, με πληγώνουν ή με στεναχωρούν αν διώξω το θυμό;

-πώς θα δείχνω ότι κάτι με ενοχλεί, ότι κάτι θέλω να αλλάξει, ότι κάποιος έχω ανάγκη να μου ζητήσει συγνώμη;

-πώς θα καταλαβαίνουν οι άλλοι τι νιώθω;

Με τη λογική μου ξέρω ότι ο δρόμος του θυμού οδηγεί σε έναν ψηλό τοίχο που στο τέλος καταλήγω να χτυπώ πάνω του πάντα. Αυτό λέω και στα παιδιά μου όταν θυμώνουν. Προσπαθώ με όλη μου τη δύναμη να τους φωτίσω το αδιέξοδο και να οδηγήσω τις αθώες καρδούλες τους σε άλλους τρόπους έκφρασης. Να εγκαταλείψουν το θυμό. Και το καταφέρνουν. Ο θυμός τους κρατάει λίγα λεπτά και μετά νικάει η αγάπη μέσα τους. Γιατί για τους μεγάλους είναι τόσο δύσκολο;;;

Ίσως επειδή δεν έχουμε μάθει να συγχωρούμε… Η συγχώρεση είναι το μόνο αντίδοτο στο θυμό.

-Αυτό δεν σημαίνει ότι αποδέχομαι την ασχήμια γύρω μου

-Αυτό δε σημαίνει ότι συμβιβάζομαι με συμπεριφορές και καταστάσεις που με υποτιμούν και με πληγώνουν

-Αυτό δεν σημαίνει ότι επιτρέπω να μου συμβεί κάτι λιγότερο από αυτό που αξίζω

-Αυτό δεν σημαίνει ότι κρατάω στη ζωή μου ανθρώπους μικρούς ή φθονερούς

-Αυτό δεν σημαίνει ότι συνθηκολογώ με το ψέμα, όσο γλυκό και αν μοιάζει

Αυτό σημαίνει ότι προσπαθώ να κατανοήσω τους ανθρώπους και τη συμπεριφορά τους. Να αναλογιστώ τι τους καθοδηγεί και ποιο συναίσθημα καθορίζει τις πράξεις τους και τις επιλογές τους. Να δω με θάρρος και αγάπη τι κρύβουν στην ψυχή τους και να το μετρήσω. Και μετά, αντί να θυμώσω με ότι βρω μέσα στην αναζήτησή μου, να πάω παρακάτω. Να δώσω συγχώρεση. Και να ζήσω ελεύθερη. Αυτό είναι το δώρο που θα κάνω στον εαυτό μου για το 2015. Αυτό είναι και το δώρο μου σε σένα. Να μοιραστώ μαζί σου την απόφασή μου και να σου απλώσω το χέρι, να περάσουμε μαζί απέναντι.

ΣΤΗ ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ. Χιλιόμετρα μακριά από το θυμό… Είναι όλα πιο όμορφα εκεί…

Να έχεις μια υπέροχη εβδομάδα,

Σε φιλώ γλυκά,
Ράνια