Όνειρα και ελπίδες

Στο δρόμο μερικές φορές κουραζόμαστε και λυγίζουμε. Θέλουμε να εγκαταλείψουμε στη μέση την προσπάθεια. Τις προσπάθειες.  Για τόσα πολλά που στο τέλος ξεχνάμε την αφετηρία τους. Ξεχνάμε τον προορισμό τους. Και μετά ένα μικρό, γλυκό, τρυφερό, υπέροχο παιδικό μουτράκι μας χαμογελά και ο κόσμος παύει για λίγο να είναι τόσο σκληρός. Τα προβλήματά μας παύουν να είναι τόσο μεγάλα και δυσεπίλυτα… μόνο για λίγο…

Αυτά τα Χριστούγεννα έχω να σας προτείνω να επενδύσουμε ακριβώς σε αυτά τα χαμόγελα. Τα πανίσχυρα γελάκια που γεννούν ελπίδες και όνειρα, χωρίς να καταβάλλουν την παραμικρή προσπάθεια. Αρκεί τα μάτια μας να τα αντικρύσουν και αμέσως καταλαβαίνουμε ότι έχουμε έναν προορισμό μοναδικό, για τον οποίο δεν υπάρχει περίπτωση να κάνουμε λάθος:

Την ευτυχία των παιδιών. Την διαιώνιση αυτού του είδους της ανόθευτης ευτυχίας που αν χαθεί, θα αφανιστεί και κάθε νόημα στη γη. Θα χαθεί η ελπίδα και τα όνειρα θα μείνουν για πάντα στη νύχτα. Χωρίς αντίκρισμα στο φως μας.

Άραγε εγώ και εσύ μαμά, έχουμε συντονιστεί με αυτό το ιερό αιώνιο χρέος; Να συντηρούμε τη χαρά στα παιδιά μας; Σε όλα τα παιδιά… Ή μας κερδίζει η καθημερινότητα, το άγχος και το κυνήγι μιας πλαστής επιτυχίας, μιας φαύλης ζωής που μοιάζει με όλες τις άλλες ζωές που ξέρουμε;

Αφήνουμε τα παιδιά μας να δουν τα χρώματα την ώρα που βασιλεύει ο ήλιος και πως ασημίζει το φως τη θάλασσα μια χειμωνιάτικη μέρα:  Ή τα τρέχουμε από δραστηριότητα σε δραστηριότητα για να τους προσφέρουμε τα «καλύτερα», την ίδια στιγμή που το μόνο που κάνουμε είναι να προσπερνάμε την ομορφιά της ζωής; Την ανεμελιά που δικαιούνται, μια στιγμή γλυκιάς ονειροπόλησης που μόνα αυτά έχουν το ταλέντο να ζήσουν;

Μαμά, αυτά τα Χριστούγεννα, όποιες κι αν είναι οι προϋποθέσεις της δικής σου ζωής, δοκίμασε να ζήσεις για λίγο

Μέσα από τα χαμόγελά τους

Μέσα από τα όνειρά τους

Μέσα από τη μελωδία της φωνής τους όταν είναι χαρούμενα

Μέσα από τις ελπίδες που κουβαλούν στη φύση τους

Μέσα από την ευτυχία που αξίζουν

Αρκεί να μην τη λερώσουμε πάλι με τους φόβους των μεγάλων. Μαμάδων και μπαμπάδων. Της δικής μου και της δικής σου απαισιόδοξης ματιάς.

Μπορείς να το κάνεις; Να το τηρήσεις τουλάχιστον για λίγο; Στο κάτω κάτω Χριστούγεννα έρχονται…

Να έχεις μια υπέροχη εβδομάδα,

Σε φιλώ γλυκά,
Ράνια