Παιδιά που είναι πάντα θυμωμένα

Υπάρχουν μερικά παιδάκια που θυμώνουν συνεχώς, χωρίς να υπάρχει κάποια σοβαρή αιτία. Είναι σημαντικό οι γονείς να μάθουν να δίνουν σε αυτά τα παιδιά τη φροντίδα και την προσοχή που χρειάζονται.

 Όταν τα παιδιά θυμώνουν για οτιδήποτε και με τα πάντα, αυτό είναι συχνά ένα σημάδι κρυφών υποκείμενων προβλημάτων. Επομένως, είναι σημαντικό να τους προσφέρετε ειδική φροντίδα και προσοχή για να τα βοηθήσετε να αντιμετωπίσουν αυτά τα ζητήματα. 

Θυμός. 

Ο θυμός είναι ένα από τα  συναισθήματα που η ψυχολογία θεωρεί βασικά στους ανθρώπους. Συναισθήματα όπως η χαρά, η εμπιστοσύνη, ο φόβος, η έκπληξη, η θλίψη, η αναμονή και η αηδία. Ο θυμός προκύπτει όταν κάποιος διαφωνεί ή δεν είναι ικανοποιημένος με μία δεδομένη κατάσταση.

Όσον αφορά τα παιδιά, τα συναισθήματα έχουν το προβάδισμα και τα μικρά τα βιώνουν με μεγάλη ένταση. Δεν υπάρχει τίποτα κακό με τα παιδιά που αισθάνονται το συναίσθημα του θυμού. Ωστόσο, προβλήματα προκύπτουν όταν η συμπεριφορά που προκαλεί αυτός ο θυμός γίνεται επιβλαβής η γενικευμένη.

Παιδιά πάντα θυμωμένα. 

Εάν αφιερώσουμε λίγο χρόνο για να προσέξουμε το παιδί θα μπορέσουμε να προσδιορίσουμε την αιτία μιας οργισμένης αντίδρασης με κάτι που συνέβη λίγο πριν. Μία άσχετη απάντηση, μία ανεκπλήρωτη ανάγκη, μία έλλειψη προσοχής ή στοργής, ή ζήλια. Όλα αυτά μπορούν να προκαλέσουν μία θυμωμένη αντίδραση σε ένα παιδί.

Είναι πολύ σημαντικό να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή σε αυτές τις περιπτώσεις. Ο λόγος είναι ότι ο συνεχής θυμός δεν είναι φυσιολογικός ούτε υγιής. Ως γονείς, είναι σημαντικό να ξεκινήσουμε μία διαδικασία για να αναλύσουμε την προσωπική κατάσταση του παιδιού. Η βοήθεια ενός επαγγελματία είναι ευπρόσδεκτη. 

Τι μπορεί να κάνει το παιδί να θυμώνει συνεχώς. 

Υπάρχουν πολλές πιθανές αιτίες πίσω από τα συνεχή αισθήματα θυμού:

Μία πρόσφατη αγχωτική κατάσταση, όπως η γέννηση ενός αδελφού, ένα διαζύγιο, η έναρξη μίας νέας σχολικής χρονιάς, η ακαδημαϊκή πίεση κ.λπ.  

Μία κατάσταση που συνεπάγεται συνεχή σωματική ή ψυχολογική κακοποίηση. Αυτές οι εμπειρίες οδηγούν τα παιδιά σε δύο συμπεράσματα: το να είναι ανυπεράσπιστα ή επιθετικά. Στην τελευταία περίπτωση τα παιδιά εξωτερικεύουν τον θυμό που τους προκαλεί αυτή η κακοποίηση. Επιπλέον, μπορεί να γενικεύσουν την αντίδρασή τους αυτή, σε οποιαδήποτε άλλη κατάσταση που θεωρούν ως απειλή. 

Καταστάσεις κακοποίησης ή άγχους που βίωσε η μητέρα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της ή τα πρώτα χρόνια της ανατροφής των παιδιών. Αυτές οι εμπειρίες προκαλούν μία συναισθηματικά μουδιασμένη αντίδραση στα παιδιά και μία έλλειψη εμπιστοσύνης. Έτσι θυμώνουν άσχημα όταν θεωρούν κάτι εχθρικό. 

Ένα οικογενειακό πρότυπο απογοήτευσης και θυμού. Τα παιδιά μαθαίνουν να μιμούνται τα παραδείγματα των γύρων τους. Όταν το οικογενειακό περιβάλλον δείχνει θυμό και απογοήτευση τότε κάνουν και αυτά το ίδιο. Στη συνέχεια αντιδρούν με θυμό όταν αντιμετωπίζουν καταστάσεις που τα κάνει να αισθάνονται άβολα.

Για την ευημερία αυτών των παιδιών, είναι εξαιρετικά σημαντικό να ανακαλύψουν οι γονείς τις αιτίες πίσω από τον θυμό τους. Και φυσικά να διορθώσουν αυτή την κατάσταση. 

Πώς να βοηθήσετε τα παιδιά αυτά.

Για να παρέμβουν οι γονείς σε αυτές τις περιπτώσεις, πρέπει τα διαφορετικά περιβάλλοντα που εμπλέκονται στη ζωή ενός παιδιού να συνεργαστούν. Κυρίως η οικογένεια και το σχολείο. Και οι δύο πρέπει να συνεργαστούν για να συντονίσουν μία σειρά από απαντήσεις ή στρατηγικές που θα οδηγήσουν το παιδί στην επίλυση του προβλήματός του. Όπως:

• Κρατώντας μία ήρεμη και σεβαστή στάση. Δείχνοντας στα παιδιά για παράδειγμα έναν νέο εναλλακτικό τρόπο αντίδρασης. Αντιδρώντας με περισσότερο θυμό θα ενισχύσει απλά την θυμωμένη αντίδρασή του.
• Δείχνοντας ενδιαφέρον για το παιδί, τα συναισθήματά του και την ερμηνεία του για το τι συμβαίνει. Αυτό επιτρέπει να κατανοήσουμε καλύτερα τη συμπεριφορά του και να αποκαλύψουμε τις κύριες αιτίες πίσω από αυτήν. 
• Προσφέρετε στο παιδί πιο υγιείς και πιο σεβαστούς τρόπους για να αντιδράσει και ενθαρρύνετε το μικρό να τους εφαρμόσει. Αυτοί οι τρόποι μπορεί να περιλαμβάνουν τεχνικές αναπνοής και χαλάρωσης, επιλογή αντικειμένων που μπορούν να χρησιμοποιήσουν για να εξαφανίσουν τον θυμό τους κ.λπ.
• Καθιερώστε και εξηγήστε σαφή όρια. Είναι εντάξει για τα παιδιά να εκφράσουν τον θυμό τους, αλλά δεν είναι εντάξει να βλάψουν άλλους ή να καταστρέψουν πράγματα.
• Ενισχύστε τη συναισθηματική αυτογνωσία των παιδιών. Όταν τα μικρά καταφέρνουν να ανταποκριθούν χωρίς να θυμώνουν, είναι πολύ σημαντικό να ενισχυθεί αυτή η συμπεριφορά. Εξηγήστε τους γιατί είναι πολύ καλό να παρατηρήσουν πως αισθάνονται σε σύγκριση με το όταν είναι θυμωμένα. 
• Παρατηρήστε τι είδους καταστάσεις προκαλούν οι θυμωμένες απαντήσεις και κάντε ότι είναι δυνατό για να τις αποφύγετε. Εάν συμβεί αυτό, θυμίστε τους τις εναλλακτικές λύσεις που έχετε συμφωνήσει. Σιγά σιγά θα συνηθίσουν τις νέες απαντήσεις.
• Ενθαρρύνετε την αίσθηση ενσυναίσθησης του παιδιού. Σε περιπτώσεις όπου τα παιδιά ξεσπάν τον θυμό τους πληγώνοντας τους άλλους, η διδασκαλία της ενσυναίσθησης είναι το κλειδί. Τα παιδιά αυτά πρέπει να είναι σε θέση να καταλάβουν πώς αυτός ο θυμός τους κάνει τους άλλους να αισθάνονται. Για παράδειγμα μπορείτε να ρωτήσετε «πώς νομίζεις ότι αισθάνεται ο φίλος σου τώρα;» και «νιώθεις καλά να τον/την βλέπεις έτσι;»

Τελικά. 

Η παρέμβαση σε περιπτώσεις όπου τα παιδιά θυμώνουν με τα πάντα είναι ένα κρίσιμο ζήτημα. Δεν είναι μόνο το κλειδί για να μπορούν να προσαρμοστούν στο περιβάλλον τους. Φέρνει ειρήνη στα μέλη της οικογένειας, στους δασκάλους, στους φίλους τους. Επιπλέον, βοηθά στην αποφυγή μεγαλύτερων μακροπρόθεσμων προβλημάτων που σχετίζονται με την έλλειψη της συναισθηματικής και κοινωνικής προσαρμοστικότητας.