Η Ελληνίδα μαμά ξέρει καλύτερα

Πώς να πειράξω τη μητέρα να κάμω εγώ να λυπηθεί,  που όλη νύχτα κι όλη μέρα για το καλό μου προσπαθεί; Απόσπασμα από ποίημα του Γεώργιου Βιζυηνού: Η μητέρα. 

Μάνα, μανούλα, μαμά. Μας έδωσε μονάχα μία ο Θεός.

Να μας φέρει στον κόσμο, να μας μεγαλώσει, να στέκεται δίπλα μας αγόγγυστα σε δυσκολίες, να ζητωκραυγάζει πρώτη στις χαρές, να περνάει ώρες ατέλειωτες να βρει ό,τι καλύτερο μπορεί να μας προσφέρει: Την καλύτερη κούνια, τις καλύτερες τροφές, τις καλύτερες ευκαιρίες μόρφωσης και πολλά-πολλά άλλα. 

Έχω σπουδάσει έξω, έχω φίλους από το εξωτερικό και μπορώ με περισσή βεβαιότητα να σας πω πως: σαν την Ελληνίδα μαμά δεν είναι καμιά. Καμιά μάνα - Γάλλου, Άγγλου, Νορβηγού - δεν τρέχει πίσω από το παιδί της να φωνάξει : «Βάλε παιδί μου το μπουφάν σου, έχει ψύχρα». 

Είναι πια ένας αστικός μύθος η «Ελληνίδα μαμά» και κανένας δεν ψάχνει να τον εξηγήσει. Γιατί; Επειδή ό,τι επάγγελμα κι αν ακολουθήσαμε, ό,τι μουσικά γούστα κι αν προτιμούμε, ό,τι οικογένεια κι αν ονειρευόμαστε να «κάνουμε», όποιους ηθικούς κανόνες κι αν ακολουθούμε, περιέργως όλες οι Ελληνίδες μανούλες μας έχουν έναν κοινό τρόπο έκφρασης της προστασίας τους προς εμάς. Κι έτσι πρέπει να μείνει. 

Η Ελληνίδα μαμά πρέπει να «οριστεί» σιωπηλά ως ένα «ελληνικό προϊόν» που θέλει στήριξη, προστασία, αγάπη και… πολλά τηλεφωνήματα μέσα στην ημέρα.
Γιατί;

Γιατί έρχεται ο καιρός όπου η μάνα γίνεται γιαγιά και η κόρη γίνεται μάνα. Και εκεί όλες οι συμβουλές, όλες οι αναμνήσεις γίνονται εξήγηση στα ερωτήματα που συνεχώς προκύπτουν. 

-Κλαίω χωρίς λόγο καθώς κοιτάζω ατελείωτες ώρες το μωρό μου να κοιμάται…
«Αχ! Μανούλα μου γι’ αυτό με έπνιγες στα φιλιά και τις αγκαλιές χωρίς κανέναν λόγο και αφορμή»

-Κλαίει το μωρό ενώ του έχω αλλάξει πάνα, έχει φάει και δεν νυστάζει…
«Αχ! Μάνα είχες δίκιο που μου έλεγες πως «θα γίνω μάνα και θα σε θυμηθώ όταν θα ανησυχώ για το παιδί μου συνεχώς» 

-Να μάθει το παιδί βιολί ή να πάει μπαλέτο;
«Αχ! Μανούλα μου γι’ αυτό με έτρεχες από ωδείο, σε φροντιστήριο; Από την αγωνία σου να έχω ευκαιρία να γίνω ό,τι ποθεί η καρδιά μου…»

-Γιατί δεν απαντάει στο τηλέφωνο το παιδί;
«Μανούλα μου γλυκιά, τι αγωνία ένιωθες όταν καθόμουν με τα παιδιά μετά το σχολείο κι έλεγα – άσε θα την πάρω αργότερα…»

Και κάπως έτσι, οι συμβουλές της Ελληνίδας μανούλας έρχονται μπροστά μας ως αποκρίσεις σε σιωπηλά και μη ερωτήματα, γιατί απλώς η Ελληνίδα μαμά ξέρει.

Πάει από γενιά σε γενιά η γνώση. Κι όσα κάναμε πως δεν ακούγαμε μεγαλώνοντας, τώρα έρχονται «μαγικά» στο μυαλό μας ως ενστικτώδεις απαντήσεις. 

Ξέρεις τι να κάνεις όταν το παιδί κλαίει χωρίς λόγο, όχι γιατί σπούδασες ιατρική αλλά γιατί η Ελληνίδα μαμά ξέρει κι αν δεν ξέρει θα κινήσει γη και ουρανό να μάθει.

Θα ρωτήσει τη δική της μαμά, θα ψάξει, θα διαβάσει, θα τρέξει και στο τέλος θα κάνει αυτό ακριβώς που χρειάζεται το μωρό της για να ηρεμήσει. 

Στηρίζουμε λοιπόν τις Ελληνίδες μανούλες, τις στηρίζουμε και τις αγαπάμε.  

Κάντε μία μεγάλη αγκαλιά την μανούλα σας και αν είναι μακριά απλώς τηλεφωνήστε της με μία αφορμή για συμβουλή: «Μανούλα μου τι να κάνω που μου έβαψε το πουκάμισο.. Έλα πες μου εσύ… Εσύ που όλα τα ξέρεις και πάντοτε έχεις δίκιο».

Το καλύτερο δώρο σας σε εκείνη, να αισθανθεί πως μπορεί να σας προσφέρει.