Πως τα μέσα ενημέρωσης με έκαναν καλύτερο γονέα
Μην διαβάζετε τα σχόλια! Όλοι συμφωνούμε ότι αυτή είναι μία πολύ κακή συμβουλή. Ασφαλώς δεν είναι όλα αυτά που διαβάζουμε σωστά σύμφωνα με την δική μας γνώμη. Αλλά έχω μάθει πολλά περισσότερα για την ανατροφή των παιδιών από τους ανθρώπους που διαφωνώ μαζί τους, παρά από αυτούς που συμφωνώ.
Το διαδίκτυο. Είναι γεμάτο από διαφορετικές απόψεις. Θρησκεία, πολιτική, ήθη, έθιμα προκαλούν πολύ συχνά σάλο στο facebook.
Αντικρουόμενες απόψεις για τις αποφάσεις μας στην ανατροφή των παιδιών, ξεσκεπάζουν τον κακό μας χαρακτήρα, όπως είμαστε έτοιμοι να υπερασπιστούμε τις επιλογές που κάνουμε για τις οικογένειές μας. Γεγονός που δεν μας εκπλήσσει παρά τα υψηλά διακυβεύματα του εγχειρήματος. Θέλω να πω αν το κάνεις διαφορετικά από εμένα, είσαι πιθανώς ένας ηλίθιος του οποίου το παιδί θα αποτύχει σε όλα. Έχω δίκιο; Και βέβαια όχι.
Βασικά σε αυτό θα καταλήξουμε. Συναντάμε αγνώστους που «ρίχνουν» πολύ συχνά γελοίες απόψεις και κατηγορίες σχετικά με τις δικές μας επιλογές και εμείς τους διαγράφουμε σαν βλάκες. Το facebook γίνεται ξαφνικά τρομακτικό, γιατί βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τις απόψεις των ανθρώπων που μας ενδιαφέρουν. Αυτό μπορεί να είναι ανησυχητικό. Αλλά αυτό είναι το γεγονός που τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης βοήθησαν να αλλάξει ο τρόπος που σκεπτόμουν.
Γιατί; Επειδή άνθρωποι που εκτιμώ είχαν κάποιες φοβερές απόψεις σχετικά με την ανατροφή των παιδιών. Είναι τρομερό. Γονείς που αγαπώ, σέβομαι και θαυμάζω, είχαν τελείως διαφορετική άποψη για την ανατροφή των παιδιών από ότι εγώ. Όμως τα παιδιά τους που γνωρίζω πολύ καλά, δεν είναι χειρότερα από τα δικά μου, σε τίποτε απολύτως.
Ίσως θα μπορούσαμε όλοι να έχουμε λίγο λιγότερη αμυντική στάση για τη δική μας άποψη στην ανατροφή των παιδιών και πολύ λιγότερο επικριτική για την άποψη των άλλων. Υπάρχουν πράγματι σοβαρά γεγονότα που προκύπτουν στα πρώτα 18 χρόνια των παιδιών μας, που όμως δεν έχουν να κάνουν με τον θηλασμό ή τον ύπνο.
Βέβαια δεν πρέπει να περιορίζουμε τις σκέψεις μας στα δημοσιεύματα του facebook και γενικά του διαδικτύου. Αν μία είδηση έχει σχόλια, εγώ πάντα τα διαβάζω, ιδίως αν συμφωνώ με τη γνώμη αυτού που τα έγραψε. Και σκέφτομαι. Σίγουρα όλοι οι άλλοι που τα διαβάζουν συμφωνούν 100%; Δεν νομίζω. Εγώ διαβάζω τα σχόλια για να μπορώ να αντιμετωπίσω κάποια διαφωνία. Διαβάζω τα σχόλια γιατί διαφορετικά θα συμπεριλάβω τον εαυτό μου σε μία ομάδα ανθρώπων που συμφωνούν μαζί μου και ποτέ δεν θα αναρωτηθώ γιατί επιμένω στις πεποιθήσεις που έχω και αν αυτές είναι σωστές.
Αν αποφεύγω τα σχόλια σχετικά με τα άρθρα που μιλούν για τη σεξουαλική παρενόχληση, δεν είμαι σίγουρη ότι θα συνειδητοποιήσω το βάθος της απαξίωσης και του περίγελου, που πολλές φορές υπάρχει εναντίον των γυναικών που ανέφεραν το έγκλημα.
Εάν δεν διαβάζω τα άρθρα σχετικά με τα πολιτικά δικαιώματα, θα είναι πολύ εύκολο να μην μπορώ να δω καθαρά ότι ο ρατσισμός εξακολουθεί να υπάρχει στην κοινωνία μας.
Οφείλω στα παιδιά μου να γνωρίζω και την άλλη πλευρά. Εάν θέλω να τα διδάξω να σέβονται τη διαφορετικότητα των άλλων, θα πρέπει να αποτελέσω το παράδειγμα προς μίμηση. Δεν θα μπορούσα να είμαι ο γονέας, που είμαι αν έμενα έξω από όλα αυτά.
Διαβάζετε και ακούτε πάντα τα σχόλια των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Εσείς έπειτα θα κρίνετε τι είναι σωστό και τι όχι.
