Ιατρικές καταστάσεις που μπορεί να αντιμετωπίσει ένα πρόωρο μωράκι.

Το σύνδρομο αναπνευστικής δυσχέρειας

Περίπου 23.000 μωρά το χρόνο, τα περισσότερα έχουν γεννηθεί πριν από την 34η εβδομάδα της κύησης, υποφέρουν από αναπνευστική δυσχέρεια, η οποία οφείλεται στην έλλειψη μιας πρωτεΐνης που ονομάζεται επιφανειοδραστική.
Η θεραπεία βοηθά τα μωρά να αναπνέουν πιο εύκολα και δεδομένου ότι αυτή εισήχθη το 1990, οι θάνατοι έχουν μειωθεί κατά το ήμισυ περίπου. Ο γιατρός θα υποψιαστεί αν το μωρό πάσχει, αν αυτό αγωνίζεται να αναπνεύσει. Οι εξετάσεις αίματος και h ακτινογραφία του πνεύμονα θα επιβεβαιώσουν τη διάγνωση. Ίσως το μωρό μαζί με την φαρμακευτική αγωγή να χρειαστεί οξυγόνο και μηχανική υποστήριξη για να αναπτυχθούν οι πνεύμονες.

Άπνοια

Τα πρόωρα μωρά, μερικές φορές σταματούν να αναπνέουν για 20 δευτερόλεπτα ή περισσότερο. Αυτή η διακοπή ονομάζεται άπνοια και μπορεί να συνοδεύεται από αργό καρδιακό ρυθμό.
Τα πρόωρα μωρά παρακολουθούνται συνεχώς για την άπνοια. Εάν το μωρό σταματήσει να αναπνέει, η νοσοκόμα θα το χαϊδεύσει με απαλές κινήσεις ή ακόμη αγγίζοντας τα πέλματα των ποδιών του.

Η ενδοκοιλιακή αιμορραγία

Η αιμορραγία στον εγκέφαλο συμβαίνει σε ορισμένες περιπτώσεις στα πρόωρα μωρά, ιδίως σε αυτά που γεννήθηκαν πριν τις 32 εβδομάδες κύησης.  Αυτές συμβαίνουν συνήθως στις τρεις πρώτες ημέρες της ζωής και γενικά διαγιγνώσκονται με υπερήχους.

Οι περισσότερες αιμορραγίες του εγκεφάλου είναι ήπιες και υποχωρούν μόνες τους. Οι πιο σοβαρές πρέπει να αντιμετωπιστούν με χειρουργική επέμβαση. Ο γιατρός εισάγει ένα σωλήνα στον εγκέφαλο για την αποστράγγιση του υγρού και για να μειώσει τον κίνδυνο της βλάβης του εγκεφάλου. Σε πιο ήπιες περιπτώσεις η φαρμακευτική αγωγή είναι αποτελεσματική.

Αρτηριακός πόρος

Είναι ένα πρόβλημα με την καρδιά που είναι κοινό στα πρόωρα μωρά. Πριν από τη γέννηση, μία μεγάλη αρτηρία που ονομάζεται αρτηριακός πόρος αφήνει το αίμα να παρακάμψει τους πνεύμονες γιατί το έμβρυο παίρνει οξυγόνο μέσω του πλακούντα.

Ο πόρος αυτός κλείνει μετά την γέννηση, για να αφήσει το αίμα να ταξιδεύσει στους πνεύμονες και να πάρει οξυγόνο. Αν δεν κλείσει κανονικά, μπορεί να οδηγήσει σε καρδιακή ανεπάρκεια. Η διάγνωση γίνεται με εξειδικευμένες εξετάσεις. Τα μωρά παίρνουν φάρμακο που τα βοηθά να κλείσει ο πόρος και αν αυτό δεν λειτουργήσει, η χειρουργική επέμβαση είναι απαραίτητη.

Νεκρωτική εντεροκολίτιδα

Είναι ένα δυνητικά επικίνδυνο εντερικό πρόβλημα, που εμφανίζεται συνήθως δύο έως τρεις εβδομάδες μετά τη γέννηση. Μπορεί να οδηγήσει σε δυσκολία σίτισης, κοιλιακό πρήξιμο και άλλες επιπλοκές. Μπορεί να διαγνωστεί με ακτινογραφία και εξετάσεις αίματος. Τα μωρά παίρνουν αντιβίωση και τρέφονται ενδοφλεβίως, ενώ επουλώνεται το έντερο. Σε ορισμένες περιπτώσεις η χειρουργική επέμβαση είναι απαραίτητη για να απομακρυνθεί το κατεστραμμένο τμήμα του εντέρου.

Αμφιβληστροειδοπάθεια πρόωρου μωρού

Είναι μία ανώμαλη ανάπτυξη των αιμοφόρων αγγείων στο μάτι, που μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια της όρασης. Εμφανίζεται κυρίως σε βρέφη που γεννιούνται πριν την 32η εβδομάδα της εγκυμοσύνης. Οι περισσότερες περιπτώσεις είναι ήπιες και θεραπεύονται μόνες τους με λίγη ή καθόλου απώλεια της όρασης.
Σε σοβαρές περιπτώσεις ο οφθαλμίατρος μπορεί να αντιμετωπίσει τα ανώμαλα αγγεία με λέιζερ ή με κρυοθεραπεία, για την προστασία του αμφιβληστροειδή και τη διατήρηση της όρασης.

Ίκτερος

Τα πρόωρα μωρά μπορεί να αναπτύξουν ίκτερο, γιατί το συκώτι τους είναι ανώριμο για να αφαιρέσει ένα προϊόν αποβλήτων που ονομάζεται χολερυθρίνη από το αίμα. Τα πρόωρα μωρά είναι πιο ευαίσθητα στις αρνητικές συνέπειες της υπερβολικής χολερυθρίνης. Παρουσιάζουν ένα κιτρινωπό χρώμα στο δέρμα και τα μάτια τους. Είναι συνήθως ήπιας μορφής και δεν είναι επιβλαβής. Ωστόσο όταν το επίπεδο της χολερυθρίνης είναι πολύ υψηλό μπορεί να προκαλέσει βλάβη στον εγκέφαλο.

Όμως αυτό είναι σπάνιο. Η θεραπεία με ειδικά φώτα είναι αποτελεσματική και σπάνια το μωράκι μπορεί να χρειαστεί μετάγγιση αίματος.

Αναιμία

Τα πρόωρα μωράκια είναι συχνά αναιμικά, δηλαδή δεν έχουν αρκετά ερυθρά αιμοσφαίρια. Κανονικά το μωρό αποθηκεύει σίδηρο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης τον οποίο χρησιμοποιεί μετά τον τοκετό για να δημιουργήσει τα ερυθρά αιμοσφαίρια. Αυτά όμως που γεννιούνται πολύ γρήγορα δεν είχαν αρκετό χρόνο για να αποθηκεύσουν σίδηρο.

Η αναιμία μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα σίτισης, σωστής ανάπτυξης και να επιδεινώσει τυχόν προβλήματα στην καρδιά ή στο αναπνευστικό. Τα μωρά παίρνουν συμπληρώματα σιδήρου και φάρμακα που αυξάνουν την παραγωγή των ερυθρών αιμοσφαιρίων και σε πιο σοβαρές καταστάσεις χρειάζεται μετάγγιση αίματος.

Χρόνια πνευμονοπάθεια (βρογχοπνευμονική δυσπλασία)

Επηρεάζει πιο συχνά τα πρόωρα βρέφη που απαιτούν συνεχή αγωγή με συμπληρωματικό οξυγόνο.  Αυτά τα μωρά αναπτύσσουν υγρό στους πνεύμονες, ουλές και βλάβες που μπορούν να διαγνωστούν με ακτινογραφία. Επηρεάζονται επίσης τα μωρά που έλαβαν θεραπεία με φάρμακα για να διευκολύνουν την αναπνοή τους και φεύγουν σιγά – σιγά από τον αναπνευστήρα. Οι πνεύμονες συνήθως βελτιώνονται στα δύο πρώτα χρόνια της ζωής τους. Όμως πολλά παιδιά αναπτύσσουν χρόνια πνευμονική νόσο που μοιάζει με άσθμα.

Λοιμώξεις

Τα πρόωρα βρέφη έχουν ανώριμο ανοσοποιητικό σύστημα που καταπολεμά δύσκολα τα βακτήρια, τους ιούς και άλλους οργανισμούς, που μπορούν να προκαλέσουν μόλυνση.

Σοβαρές μολύνσεις που συνήθως παρατηρούνται σε πρόωρα βρέφη είναι η πνευμονία (λοίμωξη των πνευμόνων), η σηψαιμία (λοίμωξη του αίματος) και η μηνιγγίτιδα ( λοίμωξη των μεμβρανών που περιβάλλουν τον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό).

Μπορούν επίσης να μολυνθούν κατά τη γέννηση από τη μητέρα τους. Οι λοιμώξεις αυτές αντιμετωπίζονται με αντιβιοτικά ή αντιικά φάρμακα.

Η επιστήμη σήμερα έχει προχωρήσει σημαντικά. Και τα πρόωρα μωράκια αντιμετωπίζονται με μεγάλη προσοχή και σύγχρονες θεραπείες που στο σύνολό τους είναι εκατό τοις εκατό αποτελεσματικές και το παιδάκι μεγαλώνει χωρίς κανένα πρόβλημα.